Sameiningin - 01.09.1899, Síða 15

111
lega væri ekki um lagabrot aö ræöa ef engin lög væru til, og
þangað virðist slík tillaga eða hugsan stefna. En svo urðu
allir á máli þessa manns, eða annað varð ekki séð. Einn gáf-
aður prestur gat þess, eins og hálf-afsakandi, að fleiri en prest-
arnir í þinginu hefðu verið með hinni núgildandi löggjöf um
helgihaldið. Loks kom einhverjum til hugar, að reynandi
væri, að fundurinn sendi kirkjustjórn landsins áskorun um,
að hún leggi fyrir næsta þing frumvarp til laga er gangi í sömu
átt og þau lög, sem bent var á, og sem eitt þingið hafði hafnað,
að því er fram kom, meðfram fyrir réttmæta mótspyrnu prest-
anna, er sæti áttu á því þingi!
Raunalegt er það annars, hve mörg einkenni kristindóms
Hákonar konungs góða eru enn auðsæ á kristindómsstefnu
margra manna, sem eru annars sannir ágætismenn, eins og
hinn góði konungnr. Enn neyða þrændur Hákon hinn góða
til að blóta og gína yfir ketilhöddunni, eins og lesa má í sögu
hans, og enn líkar hvorugum vel. — Mér er Hákon konungur
kær, og sumir menn sömuleiðis, er eitthvað svipar til hans,
virði þá og elska og vorkenni þeim. En stefnan þeirra er
varasöm, og ekki líkleg til sigurs fyrir kirkju Islendinga nú,
fremur enn kristniboðið meðal Norðmanna þá.
Sorgleg yfirsjón er það annars, að hollvinir kirkjunnar
skuli, í málum eins og helgihalds-málinu, gleyma eða ganga
fram hjá þeim persónulegum áhrifum, sem prestar og kristnir,
löghlýðnir meðlimir safnaðanna gætu haft á meðvitund manna
í þessum og öðrum kristnispjöllum, en í þess stað nálega ávalt
fara lagaveginn að náunganum, í gegnum embættisbréf pró-
fasta og kirkjustjórnar, hreppstjóra og sýslumanna. Ekki er
von, að kirkja Islands eigi mikinn hlut í hjarta fólksins, á
meðan slík aðferð er tíðkuð.
Vanhelgun hvíldardagsins er sorgleg á Islandi, og verður
það meðan kirkjuræknin er í núverandi ástandi.—Menn þurfa
ekki að sjá fiskiveiðar né heyra sunnudagaskot við Eyjafjörö
til þess að sannfærast um það. það er nóg að lesa Reykja-
víkur-blöðin. — þar er alt mögulegt auglýst—auk heldur iðk-
að—á sunnudögum, dansar, leikir, og allskonar trölla-athæfi.
I fyrra sumar var í einu helzta héraði land^ins merkur