Fréttablaðið - 23.12.2010, Blaðsíða 24

24 23. desember 2010 FIMMTUDAGUR
Dómari í New York vísaði máli slitastjórnar Glitnis á hendur
sjö einstaklingum og einu fyrir-
tæki frá dómi á þeim grundvelli að
málið væri á milli íslenskra aðila
og snerist um túlkun á íslenskum
lögum. Rétt væri að slíkur ágrein-
ingur fengi úrlausn fyrir íslensk-
um dómstólum.
Af hálfu slitastjórnar Glitnis var
lýst vonbrigðum með niðurstöðuna
en tekið fram að ákvörðun um að
höfða málið í New York hefði verið
tekin samkvæmt ráðgjöf erlendra
sérfræðinga sem rannsaki starf-
semi Glitnis á vegum slitastjórn-
arinnar.
Meðal röksemda sem slitastjórn-
in tefldi fram til stuðnings því að
málið ætti undir dómstól í New
York var sú að íslenskir dómstól-
ar væru ekki vel í stakk búnir til
þess að leysa úr máli eins og þessu.
Bandaríski dómarinn féllst ekki á
rök slitastjórnarinnar og erlendu
ráðgjafanna.
Úr ágreiningi milli íslenskra
aðila um túlkun á íslenskum rétt-
arreglum sem varða fyrst og
fremst íslenska hagsmuni, ber að
leysa fyrir íslenskum dómstólum.
Slitastjórn ber að taka ákvarð-
anir sínar á grundvelli staðgóðr-
ar þekkingar á íslenskum lögum.
Slík þekking verður ekki sótt til
erlendra verktaka.
Af kostnaðarástæðum er ekk-
ert gamanmál fyrir Íslending að
vera stefnt fyrir dóm í New York.
Erlendur lögmannskostnaður ein-
staklinganna sjö sem stefnt var
nam milljónum dala. Slitastjórn-
in hefur neitað að gefa upplýsing-
ar um sinn kostnað af málsókninni
og undirbúningi hennar. Víst er að
hann er miklu meiri en kostnaður
stefndu.
Ákvörðun slitastjórnarinnar
um málshöfðun í Bandaríkjun-
um reyndist illa ígrunduð. Mála-
rekstur um formhlið þessa eina
máls kostaði stefndu og kröfuhafa
Glitnis fjármuni sem nægt hefðu
til þess að standa straum af kostn-
aði við rekstur allra héraðsdóm-
stóla landsins og Hæstaréttar að
auki árið 2010.
Á að halda leiknum áfram fyrir
dómstóli í öðru erlendu ríki?
Ásgeir Thoroddsen
Gestur Jónsson
Gunnar Jónsson
Hákon Árnason
Helgi Sigurðsson
Hörður Felix Harðarson
Jakob R. Möller
Ragnar H. Hall
Sigurður G. Guðjónsson
Sigurmar K. Albertsson
Til umhugsunar
Dómsmál
Tíu
hæstaréttarlögmenn
Arnþór Sigurðsson, formaður frjálsíþróttadeildar Breiða-
bliks og fulltrúi VG í íþrótta- og
tómstundaráði Kópavogs, (sem er
ráðgefandi varðandi fjárframlag
til Breiðabliks og því situr Arnþór
beggja vegna borðsins), fer mikinn
í Fréttablaðinu fyrr í mánuðinum.
Hann kveinkar sér undan því að í
Kópavogi eins og öðrum sveitar-
félögum þurfi að taka til hendinni
við gerð fjárhagsáætlunar í ljósi
efnahagsástandsins. Mikil fólks-
fjölgun í Kópavogi á undanförnum
árum virðist vera helsti sökudólg-
urinn að hans mati. Það er rangt
mat því ljóst er að fjölgunin hefur
lagt grunn að því að hægt hefur
verið að byggja upp með svo kröft-
ugum hætti sem raun ber vitni.
Einmitt þess vegna verður auð-
veldara að vinna bæjarfélagið út
úr erfiðri fjárhagsstöðu.
Síðasti meirihluti skilar góðu
búi með mörg sóknarfæri. Kópa-
vogsbær er vel í stakk búinn til að
taka við nýju fólki og frekari upp-
byggingu án þess að ráðast þurfi
í framkvæmdir nema að mjög
takmörkuðu leyti. Það var allt-
af markmið síðasta meirihluta að
byggja upp hverfin jafnóðum og
íbúarnir flyttu inn í þau og efla
alla þjónustu við bæjarbúa. Það er
þess vegna sem íþróttahús, knatt-
hús, sundlaugar, skólar, leikskól-
ar og menningarhús standa þegar
í byggð og þjóna íbúum bæjarins.
Skuldir bæjarins, sem að mestu
hafa tekið hækkunum vegna lóð-
arskila, munu síðan lækka hratt
þegar efnahagslífið kemst í gang
á ný. Það mun þó dragast á lang-
inn ef menn ætla endalaust að
stíga dansinn við drauga fortíðar
og velta sér upp úr sjálfsvorkunn
og vænisýki. Nú þegar er farið að
birta til þar sem aðilar hafa óskað
eftir viðræðum um kaup á Gusts-
svæðinu, hafin er nýbygging fjöl-
býlishúss í Þorrasölum, sennilega
sú fyrsta eftir hrun og verktakar
eru farnir að huga að uppbygg-
ingu á Kópavogstúni.
Meirihlutinn í Kópavogi óskaði
eftir samvinnu við minnihlut-
ann í Kópavogi og hélt ég að það
væri í kjölfar þess að slík vinna
hafði átt sér stað tvö síðustu ár.
Það var ekki fyrr en ég las grein
Arnþórs að ég áttaði mig á því að
VG treysti sér ekki í verkið þrátt
fyrir að hafa boðið sig fram til
þess í síðustu kosningum. Aðkoma
minnihlutans hefur orðið til að
bæta mjög niðurstöðu fjárhags-
áætlunarinnar. Það er trú mín
að við sem sitjum í bæjarstjórn
eigum að leggja áherslu á að
skila sem bestri vinnu fyrir íbúa
í Kópavogsbæ. Það var á þeim
forsendum sem fulltrúar minni-
hlutans tóku þátt í fjárhagsáætl-
uninni og það er með ánægju sem
við drögum úr verkkvíða Arnþórs
Sigurðssonar og félaga og léttum
þeim verkið með góðum tillögum
af okkar hálfu.
Verkkvíði VG í Kópavogi
Kópavogur
Ármann Kr.
Ólafsson
oddviti
Sjálfstæðisflokksins í
Kópavogi
Það var fróðleg lesning í Frétta-blaðinu í gær þar sem formenn
félaga VG í Kópavogi og Reykjavík
stökkva fram á ritvöllinn og vanda
ekki forystu VG kveðjurnar. Sér-
staklega er áhugavert að sjá undir
hvaða titli Karólína skrifar, þ.e.
sem formaður VG í Kópavogi. Kar-
ólína var kosin til þess á aðalfundi
félagsins í janúar er leið, en hefur
lítinn tíma gefið sér til að sinna því
starfi. Því má segja að formaður-
inn sé landlaus hvað varðar tengsl
við félaga sína.
Það er enn undarlegra að sjá
hana skrifa um lýðræði og opna
umræðu á opinberum vettvangi.
Hennar störf í Kópavogi bera
þess ekki vitni að hún sé mikið
fyrir lýðræðið eða opna umræðu.
Karólína hefur hvorki boðað til
fundar í stjórn VG í Kópavogi né
mætt á boðaða fundi innan félags-
ins í hálft ár. Hvorki á stjórnar-
fundi, félagsfundi eða fundi bæj-
armálaráðs VG í Kópavogi.
Sem betur fer hafa almenn-
ir félagar ekki látið fjarveru for-
mannsins trufla starfið, það er
kröftugra en nokkru sinni fyrr
undir stjórn annarra félags-
manna.
Það er því varla eðlilegt að
hún telji sig tala í umboði félags-
manna.
Í minni sveit var það sagt að
það sé ljótt að villa á sér heimildir
eða hefja sig upp í nafni annarra.
Í raun virkaði þessi pistill hennar
í Fréttablaðinu í gær á mig þannig
að hér væri Garðar Hólm sjálfur
mættur ljóslifandi. Hvað sem Kar-
ólínu finnst um þremenningana
eða störf forystu VG yfir höfuð er
hennar mál og er afar eðlilegt að
hún hafi sínar skoðanir en það er
verulega óeðlilegt að koma þeim
á framfæri á röngum forsendum
eins og hún hefur gert.
Eðlilegast væri að Karólína stigi
til hliðar sem formaður félagsins í
Kópavogi svo að grasrótarstarfið
hjá okkur gæti lifað og dafnað með
eðlilegum hætti.
Hennar störf hafa það sem af er
árinu verið afskaplega lítil í okkar
félagi og hefur það í raun staðið
félaginu fyrir þrifum og er henni
ekki til sóma. Það er því viðeigandi
að vitna í hennar orð og beina þeim
til hennar. Karólína á að mínu mati
að hugsa sinn gang.
Fróðleg lesning
Deilur í VG
Arnþór Sigurðsson
varaformaður VG í
Kópavogi
Eftir síðustu alþingiskosningar heyrðust oft miklar gleðiradd-
ir í samfélaginu og mörg ný sla-
gorð eins og Skjaldborg um heim-
ilin urðu til. Það var eins og allir
vildu sjá breytingar og annað gott
slagorð sem heyrðist var hið nýja
Ísland. Að loknum kosningum var
meirihluti fólksins í landinu sátt
við sjálft sig. Það kaus fólkið sem
stóð sig ekki á vaktinni í burtu
og leyfði öðrum ferskum að taka
við. Aldrei áður hafði jafn mikil
endurnýjun alþingismanna átt sér
stað. Endurreisn fólksins í land-
inu hafði tekist. En fljótlega fór
allt í sama horfið og nýja Ísland
varð aldrei til.
Það kemur sterklega í ljós nú
þegar þrír þingmenn Vinstri
grænna setja sig upp á móti for-
ystunni svokölluðu. Þá sé ég hið
nýja Ísland. En það virðist eng-
inn annar vera að móttaka það,
ekki fólkið inni á Alþingi, ekki
fjölmiðlar og ekki fólkið sem er
að taka þátt í umræðunni utan
Alþingis.
Það er stutt síðan borgarstjór-
inn var að reyna að útskýra sína
starfshætti og sín vinnubrögð í
Kastljósinu en viðtalsstýran átt-
aði sig engan veginn á því sem
Jón var að reyna að útskýra. „Af
hverju veist þú ekki neitt um
málið Jón?“ spurði hún aftur og
aftur. Á meðan var borgarstjór-
inn að reyna að útskýra fyrir
henni að hann væri með fólk sem
væri hæfast í hverju máli fyrir
sig að skoða hvert mál. En sú
hugsun var algjörlega lokuð fyrir
spyrlinum. Þannig átti nefnilega
hið nýja Ísland að verða en þarna
áttuðum við okkur á því að þeir
sem mest áhrif hafa í samfélag-
inu vilja ekki eða eru ekki tilbún-
ir að meðtaka hið nýja Ísland.
Mér fannst skýrsla hrunsins
kalla á ný vinnubrögð. Mér fannst
að hún sýndi okkur það að við
ættum ekki að hafa foringja sem
eru alvitrir í íslenskum stjórn-
málum. Ég hélt að við Íslending-
ar, fólkið, Alþingi og fjölmiðlar
ætluðum að skoða þessa skýrslu
og gera betur í framtíðinni. Samt
sem áður heyrast nú frá stjórnar-
ráðinu gamlar tuggur eins og „í
hvaða liði er hún Lilja“. Þingmenn
stjórnarandstöðu segja að stjórn-
in eigi að segja af sér og fjölmiðl-
ar eru allir fullir af sömu fullyrð-
ingu. Við heyrum það einnig frá
eldri þingmönnum að þetta séu
ungir þingmenn sem kunni ekki
leikreglurnar. Þeir sem kunna
leikreglurnar hafa setið of lengi
á þingi. Vonandi kemur takmörk-
un á þingsetu inn í nýju stjórnar-
skrána, til dæmis að þingmenn
geti ekki setið lengur en átta ár á
þingi, en það er bara óskhyggja.
Ég hélt að menn væru kosnir af
fólkinu sem býr í landinu inn á
Alþingi til að vinna fyrir fólkið í
landinu. Hvað á maður að kjósa,
hugsar maður fyrir kosningar
og rýnir í það hvað hver flokk-
ur ætlar að gera næstu fjögur
árin. Það var aldrei þannig að það
stæðist, en hið nýja Ísland átti að
verða þannig. Nú er það að koma í
ljós að þetta verður aldrei þannig.
Við verðum alltaf svikin og þetta
á greinilega að vera þannig. Hið
nýja Ísland var draumur sem eng-
inn vill upplifa. Menn eru enn í
liðum á Alþingi og allir eiga að
styðja allt sem forystan kemur
með þegjandi og hljóðalaust.
Við sem tókum þátt í því að
kjósa núverandi ríkisstjórn hljót-
um að gleðjast þegar við sjáum
vitringana þrjá (sjá Fréttablað-
ið 17. des. bls. 28) mótmæla því
þegar eitthvað er gert sem er á
móti þeirra sannfæringu. Við
glöddumst líka þegar nokkrir
stjórnarliðar létu harm sinn í ljós
þegar sumir þeirra greiddu gamla
Icesave-samningnum atkvæði sitt
með tárin í augunum og hvöttu
okkur um leið að þrýsta á það að
forsetinn neitaði lögunum.
En eftir atburðina sem við
höfum upplifað í samfélaginu
nýverið hlýtur niðurstaðan að
vera sú að við viljum ekki hið
nýja Ísland sem við sóttumst flest
svo mikið eftir hér fyrir síðustu
kosningar. Við hljótum að vilja
fara aftur í sama farið. Við viljum
vera með einn alvitran foringja
sem allir fara eftir og bannað er
að mótmæla, það er að segja ef
maður er í sama liði.
Óróleikadeildin innan VG
Þeir sem kunna
leikreglurnar hafa
setið of lengi á þingi.
Stjórnmál
Erla
Þórðardóttir
húsmóðir á Akranesi