Sameiningin - 01.11.1902, Blaðsíða 13

eldis hans, ekki síðr en til foreldranna. Sé börnín tipp aíín í
musteri trúarinnar og látin þegar í bernsku ,,þjóna“ í drottins
húsi með heilagri lotningu, þá eru fengnar miklar líkur fyrir
því, aö þau haldi áfram að vera þjónar drottins, þegar þau
vaxa upp. Slíka þjónustusemi eiga drengir vorir einnig að
læra, og er þeim gefiö hiö bezta tœkifœri til þess í sunnudags-
skólunum og bandalögunum.
Þannig ólst sveinninn Samúel upp hjá gamla prestinum
Elí. Hann var hreinn í hjarta og siðsamr; unni Elí honum
því hugástum og huggaði sig viö hann í mótlæti sínu. Svo
var þaö eitt sinn eftir aö Elí var orðinn gamall og blindr, en
sveinninn var tólf vetra (eftir því, sem Jósefus segir), að
Samúel er að vanda í bústaö drottins og heyrir allt í einu
að kallaö er á hann með nafni. Þaö var nótt og enginn á
ferli; dimmt var úti, en inni hjá Samúel logaöi enn á ,,lampa
drottins“.— Sæll er hver sá drengr, sem ávallt lætr loga hjá
sér á lampa drottins. — Það var guö sjálfr, sem var aö kalla
á þennan hjartahreina og velgefna dreng ; en Samúel hélt það
væri fóstri sinn Elí. Hann flýtir sér því til öldungsins og
segir : ,,Hér em eg;—hví þú kallaðir á mig?“ Elí sagöist
ekki hafa kallað, og Samúel fór aftr á sinn stað. Svo var
aftr kallað, og aftr kom Samúel til Elí; og í þriðja sinn var
' kallað, og enn kom Samúel til Elí. Þá skildist Elí það, að
það rnyndi enginn annar vera en drottinn sjálfr, sem væri að
kalla á Samúel, og nú segir hann drengnum, hverju hann
skuli svara, ef enn á ný verði kallað. Þegar Samúel er svo
kominn á sinn stað, kemr drottinn sjálfr til hans og segir :
,,Samúel! Samúel!“ Og drengrinn svarar: ,,Tala þú,
drottinn, því þjónn þinn heyrir. “ Svo talaði drottinn við
Samúel og birti honum vilja sinn. Og Samúel gjörðist þjónn
guðs og erindsreki hans. Öll æfi hans var svar upp á kallið
frá guði; allt lífsstarf hans varð framkvæmd á þessu : ,,Tal-
aðu, drottinn, því þjónn þinn heyrir. “
Og fyrir starf Samúels hófst þjóðin upp úr niðrlæging
sinni til vegsemdar. Samúel er eitt af hinum stóru vega-
merkjum í sögu Gyðinga. Hann er síðastr dómaranna. Hann
leggr í rauninni undirstöðuna undir hið veglega konungsríki,