Sameiningin - 01.11.1902, Blaðsíða 10

133
frelsarann í biblíunni sem mann um leiö og hann er guS. Til
þess þarf ekkert annað en lesa blátt áfram þaö, sem stendr í
nýja testamentinu. Þar eru allar þær myndir af manndómi
frelsarans, sem til eru. Nýja testamentis rannsóknin upp-
götvaði ekki neinar lýsingar á hinni mannlegu hliö frelsarans
fyrir utan ný'ja testamentið.
Að séra Friðrik bendir ekki á neinn meira ávinning af
nýja testamentis rannsókninni en þetta bendir heldr til þess,
að hún hafi ekki orðið sigrsæl. Enda er það rétt. Nýja
testamentið kom úr þessum hreinsunareldi hér um bil eins og
það stóð áðr. Sömu höfundarnir voru almennt viðrkenndir
eins og áðr en rannsóknin var hafin, og menn voru nú jafnvel
enn sannfœrðari en áðr um það, að bœkrnar flestar hefði
verið skrásettar á þeim tíma, sem kirkjan hafði almennt
trúað. Vér, sem fylgjum gömlu skoðaninni, megum því vel
una við það, að núverandi rannsókn gamla testamentisins sé
líkt við nýja testamentis rannsóknina.
En satt er það, að nýja testamentis rannsóknin hafði
ýmislegt gott í för með sér. Hið sama höfum vér talið sjálf-
sagt, að því er snertir hina núverandi ,,hærri kritík“; því
drottinn framleiðir gott jafnvel af illu.
Drottinn kallar.
Prédikan eftir séra Björn B. Jónsson.
(Flutt í Fyrstu lút. kirkju í Winnipeg, 21. Sept. 1902, og birt hér
eftir áskoran frá ritstjóra ,,Sam. “).
Texti: I. Samiíelsbók, 3. kap.
Enginn þáttr mannkynssögunnar er eins lærdómsríkr og
saga guðs útvöldu þjóðar, Gyðinga, í fornöld. Hvergi sést
eins ljóslega samband orsaka og afleiðinga, eins og þar.
Hvergi kemr guð almáttugr eins bersýnilega fram í sögu
mannkynsins, eins og þar. Saga Gyðinga er undr marg-
breytileg. Stundum rís þjóðin hátt upp yfir sjávarflöt þátíð-
arinnar og gnæfir til himins, en stundum sígr hún niðr af hæð
trúarlegra og siðferðislegra yfirburða sinna, niðr að jafnsléttu