Sameiningin - 01.03.1903, Blaðsíða 8

4
an til þess aö veröa friðþægingarfórn fyrir synd gjörvalls
mannkynsins. I þeirri trú, en líka að eins á þann hátt, verðr
þessi kvöl hans í Getsemane skiljanleg og allt hitt, sem þar
fór á eftir þangað til píslarsagan var algjörlega á enda.
Eg ætla nú til samanburðar við Getsemane-kvöl frelsar-
ans að benda á nokkur stór-hátíðleg atvik, er komið höfðu
fyrir löngu áðr í hinni helgu sögu Israels á gamla testamentis
tíðinni. Fyrst er það sagan um Móses, þegar fast var að því
komið, að drottinn Jehóva, guð almáttugr, léti köllunina út-
ganga til hans til þess að leggja á stað úr Midíanslandi til
Egyptalands á fund faraós og krefjast þess af honum, að hann
leyfði lýðnum hans útvalda að fara þaðan burt. Móses sér
þar allt í einu f eyðiinörkinni fram undan sér út frá Hóreb-
fjalli undarlega sýn: þyrnirunn, sem stendr í ljósum loga, en
eyðist þó ekki af brunanum. Hann gengr nær, til þess, ef
verða mætti, að hann fengi skilið í því, hvernig á þessu gæti
staðið. En þá heyrir hann rödd, er til hans kemr beint úr
hinum loganda runni og segir : ,,Gakk ekki hingað ! Drag
skó þína af fótum þér, því sá staðr, sem þú stendr á, er
heilög jörð. “ Þetta er rödd drottms sjálfs. ,,Eg em“—segir
röddin enn fremr—,,guS föður þíns, guð Abrahams, guð
Isaks og guð Jakobs. “ Og er Móses heyrði þetta, byrgði
hann fyrir andlit sitt, því hann þorði ekki að líta upp á guð.
Og með huldu höfði hlustar hann svo á boðskap köllunar-
innar, er nú gekk út til hans frá drottni. I þessari gamla
testamentis sögu er tákn, verklegt tákn og tákn í orðum, sem
skýrt og hátíðlega fyrir augum trúarinnar fyrirmyndar Get-
semane-baráttu frelsarans. I œðsta og fullkoinnasta skiln-
ingi má segja, þegar þú—hver sem vera skal—heyrir boðskap
núveranda texta vors og horfir í anda á Jesúm í þeim sporupr,
að staðrinn, sem þú stendr á, sé heilög jörð. Sannarlega
ætti allir, þegar hingað er komið, að draga skó sína af fótum
sér. Önnur eins angistarsýn og þessi krefst heilagrar lotning-
ar af öllum áhorfendum. Þegar þú sérð eitthvert mannlegt
líf í djúpri sorg, sárum kvölum, lfkamlegum kvölum eða and-
legum kvölum, eða því hvorutveggja sameinuðu, þá má með
fyllsta rétti segja, að þú horfir inn í helgidóm. Og allra helzt