Sameiningin - 01.12.1956, Blaðsíða 26

72
Sameiningin
Tuttugasti og þriðji sálmur
færður í l.jóð eftir ASGEIR MAGNÚSSON l'rá Ægissíðu
Hinn eilífi er minn hirðir,
og engan hlut brestur lengur.
í haglendum má ég hvílast,
þar hnígur lind mér til yndis.
Hann leiðir mig vizku vegu,
og veigar hans önd mín teigar.
Hann lætur mig næðis njóta,
um nafn hans minn óður safnist.
Og þó að í dali dimmi,
er dauða né sótt að óttast.
Þú vísar mér veg til lífsins,
þín valdstákn um aldir standa.
Þú hleður mitt háborð vistum,
í hatursmanns grennd ég matast.
Minn bikar er barmafullur,
þú baðar minn hvirfil smyrslum.
Svo gengis ég nýt og gnótta,
og gæfan er mín um ævi.
Og ég mun um aldur langan
þitt eigið hús gista mega.
SÁLMUR 23 er af þeirri tegund skáldskapar, sem nefnist — jafnt
ljóðlist eem tónlist — pastórala. ít. pastorale, hagaljóS — hiröisljó'ð.
Eat. pastura—pastor, hagi—hirðir. Sálmur þessi er a'8 fornu og nýju
mest dáður allra sálma af semítiskum eða vestrænum uppruna. Og
sennilega er ekki ofmælt, að han nsé allra frægasta pastórali veraidar.
Ekki er ágæti sálmsins fólgiS í formi hans, þvl hann er á mörkum
bundins og óbundins máis. Gildir baS jafnt um hátt og rúm. En yfir
efni sálmsins hvila einhverjir þeir töfrar, sem örSugt er aS lýsa og
menn gera fremur aS skynja en skilja.
Merkar biblíuþýSingar vikja lítiS eitt frá orSum textans, en
einungis til þess, aS þýSingin falli aS tungu og talsháttum þeirrar
þjó'ðar, sem hlut á aS máli. Svo er og gert í þessari þýSingu Á. M.-