Sameiningin - 01.03.1932, Síða 10

að gera. Ríki Krists er andlegt samfélag þeirra, er í nafni
Drottins síns og frelsara og samkvæmt kenningu hans leita sálum
sínum friðar og fullomnunar í samfélagi við Guð.
“Sú himneska Jerúsalem er frjáls, og hún er vor móðir.”
—B. B. J.
Kirkja bræðranna
Ekki alls fyrir löngu rakst eg, í einhverju riti, á smá-æfintýri,
sem mér fanst vera lærdómsríkt. Það var á þessa leið :
Bræður tveir áttu sér sinn búgarðinn hvor. Akvegurinn einn
skildi garðana að. Bjó hvor bræðranna í sínu husi. Mikill munur
var á lifskjörum þeirra. Annar átti konu og börn, en hinn var
einbúi.
Eitt kvöld um uppskeru-leytið sat sá bróðirinn, sem fjölskyld-
una átti, inni í húsi sínu, hvíldi sig eftir erfiði dagsins og naut
heimilisgleðinnar með konu og börnum. Varð honum þá að hugsa
til bróður síns og segir við sjálfan sig. “Veslings bróðir minn! Nú
hefst hann einn við í kofa sínum, hugdapur og glcðivana. Hyað get
eg gert það, er honum megi að gleði verða? Sé eg hvað eg get
aðhafst honum til fagnaðarauka. Eg skal fara út á akur minn í
nótt meðan myrkrið hylur og bera kornbundini aí mínum akri yfir
á akur hans. Þegar hann svo safnar korninu og þreskir, þá fær
það honum gleði, hve mikil uppskeran er.”
Lét bróðirinn áform þetta ekki undir höfuð leggjast, heldur
fór út og har kornbundin af akri sínum alla nóttina út á akur hróð-
ur síns og dreifði þeim um akurinn viða, svo ekki bæri á þeim
innan um hitt kornið, sem þar var fyrir. Næstu nótt á eftir hélt
hann áfram þessari iðju og þriðju nótt sömuleiðis.
Nú er að segja frá hinum bróðurnum. Það hið sama kvöld,
sem bróðir hans fyrst hugsaði til hans og áformaði að gera honum
það til gleði, er nú hefir sagt verið, sat hann líka og hugsaði í ein-
veru um bróður sinn. Hann segir við sjálfan sig: “Veslings
bróðir minn! Eg hefi fyrir engum að sjá nema sjálfum mér, en
hann má berjast til að hafa ofan af fyrir stórri fjölskyldu. Lík-
lega er hann nú fullur kviða og óttast að uppskera lians nægi ekki
fjölskyldunni til framfærslu. Sé eg hvað eg get gert til að gleðja
hann. Eg skal fara út nú í nótt meðan myrkrið hylur og bera
kornbundini úr akri mínum yfir i akur hans : svo þegar hann hirðir
kornið og þreskir verður uppskera hans meiri en hann átti von á,
og þá fagnar hjarta hans.”