Sameiningin - 01.02.1924, Síða 19

49
að Satan hugsi hátt. Þegar hann vildf fá meistarann svikinn
fyrir fé, þá fór hann til gjaldkerans í hópnum; þegar hann vildi
fá meistaranum afneitaði, þá fór hann til lei'ötogans meðal post-
ulanna. Þegar hann vildi láta kalla niður eld af himní yfir
Samverjana, sem úthýst höföu lærisveinunum, þá fór hann til
Jóhannesar, sem var hjartfólgnastur syni GuSs. Englarnir féllu,
og þaí á himnum. Adam féll i Paradís. HugsiS um þaS.
Við getum líkt lífi kristins manns viS fjórar nætutVökur.
Einhver hefir sagt, aS mönnum sé hættast viS falli um aðra og
þriSju vökuna. Á fyrstu vökunni, þegar hann byrjar, segir hann
„Eg verS1 að hafa gát á mér; eg er veikur fyrir“. Hann veit
um veikleika sinn, hefir augun á meistaranum og leitar styrks
hjá honum daglega og oft á dag svo aS honum er ekki hætt viS
falli. Á annari og þriSju vöku fer hann aö finna til manndóms
sins, og segir: „Nú er eg sterkur; nú get eg staðiö.“ Hann fer
aö treysta holdinu, og þá kemur voðinn, og hann fellur. f’egar
kemur fram í f jórðu vöku, þá er hann á heimíeið: heimurinn
færist fjær. Nú finnur hann, hvie veikt holdið er, því þaS hefir
brugöist honum svo oft, og nú hefir hann gát á sér aftur. Hon-
um er ekki eins hætt viS falli, eins og á annari og þriöju vök-
unni, og þó hverfur hættan aldrei algjörlega,
Svo er annað um freistingarnar. Okkur finst oft, eins og
okkar eigin freisting sé alveg óvanaleg og sérstök. Alls ekki.
Þær eru allar almenns eðlis. HeyriS, hvað Páll skrifaði söfn-
uðinum í Korintu: “Yfir yður'hefir ekki komið nema mann-
leg freisting; en GuS< er trúr, sem ekki mun leyfa aS þér freist-
ist urn megn fram; heldur mun hann ásamt freistingunni einn-
ig sjá um, aS þér fáiS komist út úr hienni og fáið staSist.”
AíuniS eftir þessu. Freistingarnar, sem viö verðum fyrir,
þú og eg, eru mannlegar, almennar. Allir menn, sem fóru á und
an okkur voru freistaðir af hinu sama, bó kannske hafi veriS
meö nokkuS ööru móti. Mennirnir hafa alt af þurft að búa viS
sömu öfundina, stoltið, ágirndina, heimskuna og nautnafýsnina
eins og þú og eg.
Freistingarnar, sem nú á dögum ásækja okkur, birtast í
fjórum myndum sérstaklega.
Fyrst er leikhúsiö. Þú segir, „fólkiS mitt fer þangað“.
Getur veriS. FólkiS þitt gerir sjálfsagt það, og margt annaS.
En freistingin er sú sama.
Eg veit ekki af nokkru því leikhúsi, alt frá Maine til Cali-
fornia. aS ekki sé vínsölukrá á næstu grösum. Hvi er knæpan
þar? í leikhúsin sækja fallnar konur og þeim gengur ekkert
gott til.