Sameiningin - 01.02.1924, Síða 29

59
á ný deild fvrir unga .fólkitS í Sameining-unini, og að hann setji sig
í samband viö ungmennafélögin og fái hjá þeim eftir megni ritgeröir
í þá deild. Brevtingartilagan var samþykt.
Þá var kosin nefnd sú, er samþykt ihaföi verið að kjósa til þess
aS sjá um undirbi.ning ungmenna-þings að ári, og hlutu þessi kosn-
ingu: Mrs. Tngibjörg J. Ólafsson, Miss D. Benson, J. B. Johnson,
Hálfdán Thorláksson og E. Baldwinson.
í fundarlok voru þessar tillögur samþyktar:
Fundurinn sendir séra Haraldi Sigmar hugheila JkveSju, þakkar
honum fyrir hiS mikla verk, er hann hefir á sig lagt viö undirbún-
ing fundarins, og árnar honum blessunar Drottins í starfi hans.
Fundurinn þakkar fundarstjóra ágæta fundarstjórn, og nefndinni
undirbúning fundarins.
Fundurinn þakkar Bandalagi Fyrsta Iúterska safnaSar ágætar
viötökur.
Fundurinn þakkar skólastjóra Jóns Bjarnasonar skóla heimboS-
iS og árnar skólanum blessunar Drottins.
AS endingu ávarpaSi fundarstjóri erindrekana nokkrum orSum.
Var svo fundi slitiS meö bænagjörS og sálmasöng kl 6 e.h.
AS kvöldi sama dags, kl. 8.30, var skemtifundur haldinn í kirkj-
unni, er Bandalög Fyrsta lút. safnaSar og Selkirk safnaSar stóSu
fyrir. Voru þar komnir margir úr Bandalagi Selkirk safnaSar.
Fyrst var skemt meS organspili, söng, ræSum og framsögnum, og
síöan bornar fram veitingar í samkomusal kirkjunnar. Eftir þaS
skemtu menn sér viS samtal, söng og ýmiskonar leiki.
Sunnudagsskóla-lexíur.
Deild þessa annast séra G. Guttormsson.
33. Le.vía: Glataði sonurinn—Lúk. 15, 11—32.
MINNIST.: Ef vér játum syndir vorar, þá er hann trúr og
réttlátur, sz'o að hann fyrirgefur oss syndirnar og hreinsar oss
af öllu ranglœtv—l. Jóh. 1, 9.
Frelsaranum jukust aftur vinsældir austur í Pereu. “Mik-
ill fjöldi fólks var honum samferöa”, segir Lúkas. Bvgöarfólk,
aö sjálfsögöu, og svo helgifarar, sem voru á leiöinni til páska-
haldsins í Jerúsalem. Fylgi þaö var naumast af réttum rótum
runniS : mun þar hafa ráöiö mestu forvitni, byltingahugur og
augnabliks-aödáun. FólkiS skorti réttan skilning á lærisveins-
stööunni. Flutti því Jesús ræSu fyrir mannfjöldanum, til þess
aö gjöra öllum mönnum ljóst, livaS þaö er, sem hann ætlast til
af lærisveinum sínum. Hann hefir ekki kallaö okkur í gaman-
leilc eöa skemtiför; heldur til iSrunar og afturhvarfs, til sjálfs-
afneitunar, til starfs og atorku, og jafnvel krossburöar og
þrenginga. OkiS hans er aS sönnu indælt og byröin hans létt,