Sameiningin - 01.02.1926, Síða 6

36
merki jafn-ljós, eins og dauSamerki hvers þess kirkjuflokks, sem
aðra kirkjuflokka áreitir. ÁreiSanlega er þetta að verða kistn-
um mönnum ljósara meÖ hverjum degi. Dæmi skal hér greina.
A síöastliðnu sumri var við háskólann í Manitoba námsskeiÖ fyrir
kennara og presta, og var nefnt “Leadership Course”, eÖur
námsskeið leiðtoga. Á hverjum degi var fluttur einn fyrirlest-
'ur um andlegar stefnur í aöaldeildum kirkjunnar. Háskólinn
valdi guðfræÖing úr hverri deild til þess að flytja fyrirlestur um
grundvallar-atriöi sinnar kirkjudeildar. Þaö varð hlutskifti
þess, er nú heldur á pennanum, að flytja mál lútersku kirkjunn-
ar. Ekki hafði eg hlýtt á hina fyrirlestrana, og gat því í engu
stælt þá. Eftir er fluttir höfðu verið allir fyrirlestrarnir, sagði
háskólakennarinn, sem stýrði námsskeiöinu, viö mig, að á því
furðaði hann sig stórkostlega, hversu líkir að efni allir fyrir-
lestrarnir hefðu verið, — grundvallar-atriöin heföu verið hin
sömu hjá öllum. — Á þessu eru menm farnir að átta sig. Eigi
að síður er það ljóst, aö kirkjunni sem heild eru menn þarfastir
og Kristi hollastir meö því að reynast trúir sjálfs sín kirkju-
deild og vinna þar af heilum huga.
1 þriðja lagi auðkennist kirkjan, sem er að koma, af djörf-
ung og fórnfýsi. Kirkjan hefir verið hugdeig lengi. Hún hefir
hvorki haft trú á sjálfri sér né traust til Drottins síns. Fyrir því
er hún óáræöin til stórra hluta. Hún er sífelt að afsaka sig og
verja sig. Að verja sjálfanl sig, er ávalt veikleika-vottur og
hugleysis. Hreystimerkiö er franisóknin. Kirkjan, sem er aÖ
koma, sækir fram. Hún kann ekki að hræðast. Hún hefir trú
á sjálfri sér og köllun sinni. Hún trúir á Jesúm og almætti hans.
Hún skynjar þaö betur nú með hverjui líðanda ári, að Jesús er
sannarlega nálægur og alt megnar hún fyrir hann, sem gerir hana
styrka. Fórnfýsin er og hreystimerki. Sú kirkja, sem er aö
koma, er hetjuleg kirkja og fyrir því fórnfús kirkja. Hún
kveöur e’kki aðra en þá til fylgdar við sig, sem við því eru búnir
að fórna, — fórna sjálfum sér. Er hún kýs sér liðsmenn, áræð-
ir hún aö beita sömu reglu og konungur hennar: “Hver, sem
vill fylgja mér, afneiti sjálfum sér, taki kross sinn og fylgi mér
eftir.”
í fjórða lagi er það aðal-einkenni þeirrar kirkju, sem er aö
koma, að hún er trúkirkja. Það verður miklu meiri trú í kirkj-
unni, sem er aö koma. Hún veröur trúhneigðari, en hún hefir
verið. — Með öllum sinurn syndum og yfirsiónum er samtíðin
trúhneigð. iMenn þyrstir eftir trú. Menn eru dauðþreyttir á guð-