Sameiningin - 01.05.1927, Blaðsíða 10

i36
margra þjóða, rannsakað ópíumssölnna illræmdu, og tek-
ið að sér heilbrigðismál, mentamál og verndun kvenna
og bama.l
Mestu varðar þó það almenningsálit, sem Banda-
lagið hefir skapað. Með hverju ári vex óbeit manna á
ófriði, og svo fer, að þjóðirnar geta ekki ætt út í stríð,
vegna þess, að þá eiga þær það víst, að verða fyrir ónáð
og viðskiftasliti annara þjóða.
Kristnir menn, sem unna friðarstefnu Meistarans,
hljóta að láta sér ant um viðgang þeirra mála allra, sem
í friðaráttina stefna. Þeim ætti að vera hlýtt til Þjóð-
bandalagsins. —B. B. J.
Kaþólska kirkjan og borgaralegt frelsi.
1 tilefni áf því, að líklegt er talið, að ríkisstjórinn í
New York, sem er kaþólskur maður, sæki um forseta-
kosningu í Bandaríkjunum á næsta ári, hafa orðið um-
í-æður um það um þvera og endilanga Yesturálfu, hvort
ríkinu geti stafað liætta af því, að maður, sem gefinn
er undir vald páfans í Róm og kirkjustjórnarinnar róm-
versku, hafi æðsta vald ríkisins með höndum.
Ekki er nema rétt að taka það fram, að þeir, sem
hrundið hafa þessu umtali á stað, eru miklu 'fremur
stjórnmálamenn, en kirkjumenn. Enn sem komið er að
minsta kosti, er ekki um trúarbragðalega æsingu að ræða
í þessu vandamáli. Hætt er þó við, að blásið verði að
þeim kolum, og er þá illa farið. í rauninni leikur málið
á engu öðru en því, hvort kaþólskir menn sé svo háðir
kirkjulegum yfirboðurum sínum í veraldlegmn efnum,
að þeir ekki geti talist sjálfstæðir borgarar. Ef til vill
hafa athafnir kaþólsku kirkjunnar í Mexico, undir leið-
sögn páfans, aukið ýmugust þann, sem menn hafa á af-
ski'ftum páfavaldsins af ríkismálum, hvar sem það nær
að beita sér. 'Sömuleiðis gengur mönnum nokkuð erfitt
að gleyma því langa stríði, sem margar Norðurálfu-
þjóðir hafa orðið að heyja, til þess að losa sig við ver-
aldleg yfirráð páfans.
Deilan er alls ekki um það, hvort trúarbrögð kaþ-