Sameiningin - 01.05.1927, Blaðsíða 13

139
öllu heldur brjálæði, sem það staðhæfir, að allir menn
eigi rétt og’ heimtingu á samvizkufrelsi. ”
Píus páfi níundi tekur fram í páfa-úrskurði 9. des.
3854, að “við það heri að kannast sem rétta trú, að ó-
mög-ulegt sé það nokkrum manni, að öðlast sáluhjálp
annarsstaðar en í hinni postullegu, rómversku kirkju. ”
Páfinn fyrirdæmir þá villu, “að maðurinn geti fundið
veg sáluhjálparinnar í öðrum trúarbrögðum” og neitar
því (villikenning nr. 16), “að trú Mótmælenda sé ein-
ungis annar búningur hinnar sörnu og sönnu ikristilegu
trúar og þar geti maður fundið velþóknun í augum Guðs,
líkt og í kalþólsku kirkjunni.”
Dæmi þessi nægja til þess að sýna, að páfarnir eru
á nokkuð öðru máli en Mr. Smith í New York.
Vonandi er, að stillilegar umræður leiði það í ljós,
hvort kaþólskir menn í Ameríku skoði sig lausa undan
valdi páfans í istjórnmálum og borgaralegum efnum.
En með söguna að baki sér, þarf það engan að hneyksla,
þó að því sé spurt, þegar um það er að ræða, hver halda
skuli urn stjórnartaumana. —B. B. J.
Grundvöllur kœrleikans.
Til þess að Kristur megi fyrir trúna
búa í hjörtum yðar og þér verða rót-
festir og grundvallaðir í kærleika.
—Ef. 13, 17.
Meir en lítil gleði hlýtur það ,að vera öllum góðum
mönnum, að heyra um þe.ssar mundir í öllum áttum talað
um góðvild og frið. Það er víst óliætt að fullyrða, að
um ekkert annað sé jafn-mikið rætt og ritað. Ekki ef-
umst vér um, að flestum, sem um góðvildina og friðinn
ræða og rita, sé alvara. Og víst er um það, að vel er þvf
máli tekið, hvar ,sem það er flutt. Það er líkast því, nú
sem stendur, að mikill hluti mannkynsins sé þreyttur
orðinn á óvild og ófriði. Menn þrá frið og kærleika. Þetta
er gleðilegt tákn, og ber öllum kristnum mönnum að
fagna yfir því.
Vér megum .samt ekki láta blekkjast af fögrum orð-