Sameiningin - 01.08.1919, Side 14

170
Jrjóðmálum og heimsmálum, og segja nokkuð fyrir í þeim
sökum, þá — “krossfestist hann! Krossfestu hann!”
Heimsstríðið hefir opnað augun á mörgum, sem áður
ekki vildu sjá, fyrir nauðsyn þess, að Jesús Kristur fái að
vera með í öllum málum, að andi hans fái þar að ráða. J?að
sé lífsnauðsyn. Hann sé eina áreiðanlega tryggingin fyrir
friði í heiminum, — fyrir heimsfriði. Hann einn sé friðar-
höfðinginn í heiminum. Hann sé fyrir alla. Allir þurfi
hans með, háir og lágir, einstaklingar og þjóðir. Mentunin
megi ekki vera án hans. Hann þurfi að vera sálin í henni
og öllu lífi og öllum framförum.
Eg átti tal við merkan Kínverja fyrir skömmu. Eg
spurði hann, hvernig hann liti á kristindóminn í sambandi
við framtíð Kína. Hann svaraði: “Kristindómurinn er eina
frelsisvon Kína”. Hann var brennheitur “patrióti”. Og
sem blaðamaður, stjórnmálamaður, og fræðimaður, sem tek-
ið hafði mikinn þátt í frelsisbaráttu Kína, var hann vel
kunnur málum hennar öllum, sögu, högum og horfum. Hann
þekti persónulega starf trúboðanna kristnu þar og þá sjálfa
marga. Og engan hefi eg heyrt bera trúboðunum betri
vitnisburð eða tala loflegar um verk þeirra.
Mér kom til hugar, — en ef vér, íslendingar, ættum
blaðamenn, stjórnmálamenn, lærdómsmenn, já, þótt ekki
væri nema einn slíkan meðal leikmanna vorra, sem væri
þetta alt og ætti þá sjón á þýðing kristindómsins fyrir
þjóðina heima og brotið hennar hér í dreifingunni! En því
er. svo sem ekki að heilsa. Mentamenn vorir á ættjörðinni
meðal leikmanna virðast yfirleitt ekki að botna neitt í krist-
indóminum eða að sjá, að hann hafi eiginlega nokkra þýð-
ing, — að minsta kosti ekki neina stórvægilega þýðing, —
ekki svo mikla, að framtíðar-kjör þjóðarinnar sé undir hon-
um komið. J7eir álíta það nauðsynlegt að afla sér sem
mestrar fræðslu í sem flestum greinum og verða fræða-
grúskarar, en fræðsla 1 kristindómi er ekki mikið nauðsyn-
leg. peir geta komist langt í goðafræðum og í allri speki
Austurlanda og ritað bækur um “Austurlönd” án þess að
vita eins mikið um kristindóm og fermingarbarn. peim
finst þeir vera hafnir yfir hann. Líta á kristna trú eins og
barnabrek sín. Og gangi þeir fram hjá kristindómi og
kirkju með umburðarlyndi og jafnaðargeði heimspekings-
ins, þá er það svo mikil náð, að prestar að minsta kosti ættu
að vera þeim innilega þakklátir fyrir. Pólitísk blöð eiga að
sjálfsögðu ekki að skifta sér neitt eða sem allra minst af
kristindómsmálum. pau eru vitaskuld sérmál og heyra að-