Sameiningin - 01.11.1922, Síða 24

344
inn kemur Jesús utan úr óbygSinni; baráttan er mý-afstaöin, sú er
lýst var í síSustu lexíu. Alt i einu þagnar Jóhannes í miSri ræSu,
bendir á Jesúm, og tekur svo til máls aftur: “SjáiS guSslambiS,
sem ber synd heimsins!’’ Lýsir því síSan yfir, aS hér sé staddur
sá hinn mikli eftirkomandi sinn, er hann hafi áSur boSaS.
Kenning spámannanna var oft dularfull og torskilin. OrSin
vöktu, ef til vill, undrun og eftirvænting, en ekkert meira. FólkiS
hné aS Jóhannesi eftir, sem áSur. Sjálfur sagSi frelsarinn ekkert,
aS því er virSist. Hann byrjar ekki starf sitt meS kraftaverki, eSa
snjallri ræSu, eSa nokkru því, er veki sérstaka eftirtekt. Þessi
hógværS hans er í samræmi viS spádóm Jesaja (42,2).
Næsta dag bendir Jóhannes aftur tveim lærisveinum sínum á
“guSslambiS’,. Þeir fara á eftir Jesú og mælast til þess, aS fá aS
kynnast honum. Annar maSurinn er Andrés, bróSir Símonar, en.
hinn er óefaS Jóhannes, höfundur guSspjallsins. Hann nefnir
aldrei sjálfan sig meS nafni. Þessi fyrsti dagur meS frelsaranum
verSur þeim minnisstæSur, þaS sjáum viS á sögunni. Þeir verSa
hugfangnir af meistaranum, bæSi orSum hans og viSmóti, og sann-
færast um, aS þar sé kominn sjálfur Messias, meistarinn mikli frá
GuSi, sem þjóSin hafi vænst eftir öldum saman. Andrés leitar
uppi bróSir sinn Símon, færir honum þessa gleSifregn og leiSir hann
til meistarans.
Daginn eftir bætist Filippus í hópinn, nábúi þeirra Andrésar,
sannfærist eins og hinir, og leiSir siSan vin sinn Natanael til Jesú.
Natanael er tregur til aS trúa því, aS alþýSumaSur norSan úr smá-
bæ í Galíleu geti veriS Messias, en hann breytir skoSun sinni fljótt,
þegar hann kemst aS raun um, aS Jesús hefir meS dularfullu móti
þekt hann áöur og lesiS hjarta hans. Þessir fimm menn urSu þá
fyrstir til aö fylgja J esú. Allir voru þeir frá Galíleu, og síðan
urSu þeir postular — því aS Natanael mun vera sami maSurinn og
Bartólómeus, einn af þeim tólf.
MeS þessu móti hófst þá ríki frelsarans. Sjáum nú hvaSa
lærdómar liggja í viSburSi þessum. aj GuSsríki kemur ekki þann-
ig, aS á því beri, segir Jesús fLúk. 17,20), og hann líkir konni þess
og þroska viS ýmsa hluti, sem ekki láta mikiS yfir sér: örlítiS fræ-
korn, súrdeig, fjársjóS, sem fólginn er í akri (Matt. 13, 31—33.
44). GuSs-ríki kemur og þróast meS sama móti enn í dag: þegar
mennirnir í hjarta sínu treysta og hlýSa frelsaranum, þá er guSs-
ríki til þeirra komiS. b) “Sjá GuSslambiS”, — meS orSum þess-
um bendir Jóhannes fólkinu á frelsarann. Minnir þar á hinn dýr-
lega spádóm Jesaja um fórnardauSa Krists ^Jes. 53, 7). Jesús dó
fyrir okkur, keypti okkur frá synd og glötun meS þjáningum sin-
um. ÞaS er brennipunkturinn í fagnaSarerindinu. c) Eftir þetta
ber minna og minna á Jóhannesi, og hann var ánægSur meS þau
úrslit fjóh. 3, 22—30J. MarkmiSinu var náS, þegar fólkiS yfir-
gaf hann og fylgdi Jesú. AS sama marki eigum viS allir aS