Sameiningin - 01.11.1916, Blaðsíða 4

260
árstíð byr.juð, og* lífið á komanda vetri falið góðmn Gnði
í Jesó nafni.
Sagt var. að það, sem manni kæmi fyrst í Img við
missiraskiftin, væri breytileiki allra hlnta, en nú má
] íka segja, að það, sem efst verði í bnga, sé óbreytileiki
og staðfesta náttórunnar og lífsins. Þó fari ein árstíð
og komi önnur, þó ekkert staðnæmist né tef ji, þá auglýs-
ist það í sjálfum breytingunum, live óbreytilegt er það
guðlega náðarlögmál, sem öllu stjórnar. Merki sáttmál-
ans, friðarbogi föðursins á bimnum, hverfur aldrei.
“Meðan jörðin stendur, skal ekki linna sáning* og upp-
skera, frost og hiti, sumar og vetur, dagur og nótt. ”—
Undursamlegt samræmi er í öllum hlutum og lögmál til-
verunnar órjúfanlegt:
“Endaslept er ekkert hér,
alvalds rekjum sporið,
morgnn ei að aftni ber
og ei að hausti vorið. ”
Já, “alvalds sporið” leynir sér ekki. Enginn getur
því eilífa samræmi valdið annar en hinn alvitri andi, eng-
inn annar en alvitur Gnð gat raðað niður rás og viðburð-
um og skapað og hreyft þessa alheims voldugu vél, sem
aldrei breytist, hve miklum breytingum, sem lnm sjálf
veldur. Yoldugur Guð og alvitur stjórnari birtist sér-
hverjum sjáandi manni, er nemur staðar á missira-
sldftum og hugsar,—og trúir og biður.
Eilífi, óbreytanlegi faðir, sem öllu stjórnar svo dá-
samlega og skapað hefir og tilbúið liið eilífa samrami
allra hluta og tengt tíðirnar saman með vizku og gæzku,
vér undrumst þig og tilbiðjum og felum þér líf vort og
allan liag vorn um tírna og eilífð.
Þó ekki köllum vér nema tvö missiri ársins, teljum
vér þó árstíðirnar fjórar. Vér getum látið þær liða mi
snöggvast eins og hreyfimyndir fyrir augu vor.
Vorið er fyrst, árstíð æskunnar og sólarinnar. Þá
er eins og náttúran öll titri af ást og blíðu. Sunnanvind-