Sameiningin - 01.10.1908, Side 13

237
og öllum lýðum ljóst, að auka-atriði þetta olli kirkjufé-
laginu mœðu og mótlæti og sundrung svo mikilli, að
aðal-starfi félagsins var tjón búið, þá gat engum hyggn-
um manni dulizt það, að ekki gat annað komið til mála
en að hætta við fyrirtœkið, enda þótt margir vafalaust
sæi eftir því, að svo hlaut að vera. Og svo samþykkti
þingið í einu hljóði að hætta við fyrirtœkið. Allir vildu
heldr liætta við þetta sérstaka fyrirtœki, sem ekki heldr
kom aðal-starfi kirkjufélagsins beinlínis við og verið
hafði til svo mikillar sundrungar, heldr en halda því á-
fram og stofna félaginu í meiri voða. Svo var komið
málinu, að á hvern hátt sem kirkjuþingið hefði ráðstaf-
að áframhaldi kennara-embættisins við Wesley College,
hefði orðið ófriðr í kirkjufélaginu meiri en nokkru sinni
áðr og ef til vill hefði félagið fyrir það klofnað.
Þeir „heima“ mega titla oss til eins og lund þeirra
býðr og svo lengi sem þeir vilja. En samt munum vér
í þessum og öðrum málum fara að eins og oss virðist
hyggilegast, svo liag kirkjufélags vors sé sem bezt borg-
ið. Vér erum vitanlega í miklum vanda staddir. Mikið
mótlæti liefir oss að höndum horið. Ekki afbiðjum vér
illyrði þeirra, sem nú níðast á oss í neyð vorri, en hitt
virðist ekki ósanngjarnt að fara fram á það við þá, að
þeir gjöri sér einhverja ofr litla grein fyrir því, sem
þeir eru að taia um.
B. B. J.
----o-----
Arkar-burðr.
Prédikan, sem séra Björn B. Jónsson flutti við prestsvígslu í
Fyrstu lút. kirkju í Winnipeg sd. 21. Júní síðaistl.
Texti: Prestunum sagði hann: Berið sáttmálsörkina og
gangiS á undan fólkinu; heir tóku há sáttmálsörkina og gengu
á undan fólkinu. — Jós. 3, 6.
* * *
Dýrmætasti hlutrinn, sem ísraelsmenn áttu í eigu sinni, var
hin helga sáttmálsörk. Hún var hinar fyrstu umibútSir opinber-
unar-dýrbarinnar. Gub sjálfr skipabi fyrir um smíSi hénnar.