Sameiningin - 01.10.1908, Síða 21

245
til hans; Far þú í friSi! Og Ihann bjó sig til ferðar og fór til
Hebron. (io) Og Absalon sendi njósnarmenn til allra ísraels
ættkvísla og sagöi: Þegar þér heyriö lúðhhljóm, þá segiö:
Absalon er oröinn konungr í Hdbron. (n) Og með Absalon
fóru tvö hundruð manns úr Jerúsalem; þeim var boöið, og þeir
fóru í grandleysi sínu og vissu ekki, hvað undir bjó. (12) Og
Absalon sendi og lét 'kalla Akítófel frá Giló, ráðgjafa Davíðs,
úr stað hans Gíló, er hann var að fórnfœring. Og samblástrinn
varð mikill, og að Absalon dróst mikill liðsafli. — Minnistexti:
Heiðra föður þinn og móður, svo þú megir lengi lifa í því landi,
sem drottinn guð þinn gefr þér (2. Mós. 20, 12J.
VI. Sunmud. 8. Nóv. (21. e. trín.J; Davíð syrgir Absalon
(2. Sam. 18, 24—33J. — (24J En Davið sat milli tveggja borg-
arhliðanna, og varðmaðr gekk á þaki hliðins á veggnum, og leit
upp og litaðist um, og sjá! þar kom maðr fhlaupandi. (2$)Og
varðmaðrinn kallaði og sagði það konungi. Og konungr mælti:
Sé hann einsamall, þá mun hann segja tíðindi. Og hann kom
nær og nær. (26) Og varðmaðrinn sá annan mann koma hlaup-
andi; og varðmaðrinn kallaði niðr í hliðið og mælti: Maðr
kemr hlaupandi. Og konungr anzaði: Hann er og sendiboði.
(27) Og varðmaðrinn mælti: Hlaup hins fyrra er likt hlaupi Ak-
ímas Sadokssonar. Og konungr svaraði: Það er góðr maðr,
og hann kemr með góðan boðskap. (28) Og Akímas kallaði og
mælti til konungs: Friðr! og hneigði sig fyrir konungi með
andlitinu til jarðar og mælti: Lofaðr sé drottinn þinn guð, sem
hefir fram selt þá menn, er upplyftu hendi sinni á móti herra
mínum, konunginum. (2g) Og konungr spurði: Líðr hinum
unga manni. Absalon, vel? Og Akímas svaraði: Eg sá ös mikla,
þegar Jóab sendi þinn þjón og konungsins þjón; en eg veit ekki,
hvað það var. (30J Og konungr mælti: Gakk þú til hliðar og
vertu þarna. Og hann gekk og stóð þar. (31) Og sjá, þá kom
Kúsítinn, og Kúsitinn mælti: Herra: minn, konungrinn, meðtaki
þann 'boðskap, að drottinn hefir rétt hluta þinn á öllum þeim,
sem gjörðu uppreisn móti þér. (32) Og konungr mælti við
Kúsítann: Líðr hinum unga manni. Absalon, vel? Og Kúsít-
inn svaraði: Fari eins fyrir óvinum herra míns, konungsins, og
öllum, sem gjöra illa uppreisn móti þér, eins og fyrir þessum
unga manni. (33) Þá varð konungi bilt við. og hann gekk
uop í salinn vfir 'borganhliðinu og grét; og líka sagði hann
í því hann gekk burt: Sonr minn, Absalon! æ, að eg hefði dáið
í þinn stað, Absalon, sonr minn! sonr minn! — Minnistexti:
Flónskr sonr er angr föður sínum fOrskv. 17, 25J.