Fréttablaðið - 22.08.2011, Blaðsíða 15

MÁNUDAGUR 22. ágúst 2011 15
Eins og meðalmennskan er nú útbreidd hér á landi og
sýnist stundum allsráðandi þá
má það merkilegt heita að það
er stundum eins og vanti alveg
meðalhóf í íslenskt samfélag,
eitthvert milliregistur sem er að
finna meðal fjölmennari þjóða
en á erfitt uppdráttar hér: ein-
hverja skynsemi. Íslendingum
er stjórnað af fólki sem bannar
kökubasara.
Það gerðist í sumar að nokkr-
ar konur á Akureyri hugðust
efna til samkeppni um það hver
bakaði bestu möffins-kökurnar.
Voru konur hvattar til að senda
inn muffur til að velja úr og átti
síðan að setja þær á basar þar
sem þær skyldu seldar við vægu
verði. Allt átti þetta skemmti-
lega framtak að verða til þess
að styrkja eitthvert gott málefni
þar nyrðra.
Ónei! Engan svona möffins-
ósóma – hér var ógn sem þurfti
snarlega að bægja frá ef ekki
átti illa að fara. Heilbrigðisyfir-
völd bönnuðu stranglega að seld
væru matvæli sem ekki væru
framleidd í sérstökum og vott-
uðum eldhúsum með sérstökum
og vottuðum búnaði og þegar
reynt var að tala við talsmann
Heilbrigðiseftirlits Norðurlands
svaraði hann fimlega með laga-
speki og tilvísunum í paragröf,
og gott ef hann vísaði ekki til
jafnræðisreglu stjórnarskrár-
innar sem jafnan reynist óbrigð-
ult ráð fyrir lögfræðinga í vand-
ræðum.
Heimabökuð vandræði
Nú er það kunnara en frá þurfi
að segja að þótt svo ólíklega
kunni að fara að Íslendingar
gangi einhvern tímann í Evrópu-
sambandið þá mun að minnsta
kosti Jón Bjarnason ekki fylgja
með í þann félagsskap – né hans
ráðuneyti heldur munu þeir
eflaust flýja til fjalla og stunda
þaðan skæruhernað. Óneitan-
lega hvarflar að manni að þessi
ósveigjanlega og fáránlega
regla um kökubasara í höfuð-
stað Norður lands kunni að vera
runnin undan rifjum manna í
landbúnaðarráðuneyti til þess að
telja þjóðinni trú um að svona sé
nú einu sinni reglufarganið sem
fylgi Evrópusambandinu.
En það er sem sé ekki svo.
G. Pétur Matthíasson, fyrrum
fréttamaður á sjónvarpinu, tók
sig til og grennslaðist einfald-
lega fyrir um þetta og þá kom
hið rétta á daginn, í ESB eru
engar slíkar reglur – það eru
íslenskir reglumenn sem banna
kökukeppni, muffusölu á vegum
góðgerðarfélaga, vöffluát utan
heimilis, basara þar sem boðið er
upp á eitthvað að snæða.
Fólk sem hefur komið til Evr-
ópu þekkir líka þá miklu hefð
sem þar er fyrir ómiðstýrðri
framleiðslu á mat þar sem alda-
gamlar staðbundnar hefðir í
matargerð fá að njóta sín.
Því er ekki að heilsa hér á
landi. Hér má ekki framleiða
ost nema samkvæmt réttilega
útfylltum og „vottuðum“ aðferð-
um. Ekki má prófa sig áfram
með og framleiða til sölu mat
nema að undangenginni smá-
smugulegri rannsókn þar sem
gengið er út frá því sem gefnu
að viðkomandi hyggist byrla
almenningi ólyfjan.
Á meðan förum við um landið
og snæðum smurolíuborgara og
kjúklingabita sem bragðast eins
og djúpsteiktur pappi.
Það er gott að banna
Íslendingum er stjórnað af fólki
sem bannar kökubasara. Hvers
vegna? Það er náttúrlega hugsan-
legt að það sé af ótta við sjúk-
dóma og sýkla því að sóða skapur
sé hér landlægur í eldhúsum
landsmanna og almennt miklu
meiri en tíðkast meðal þjóða á
meginlandi Evrópu.
Það kann að vera runnið undan
rifjum þeirra sem vilja telja
okkur trú um að við fáum öll gin-
og klaufaveiki ef leyft verður að
flytja inn kjöt frá útlöndum.
Það kann líka að hugsast að
bannið sé til komið vegna ótta-
blandinnar virðingar embættis-
manna í Gin- og Klaufaráðuneyt-
inu fyrir þeim lagabókstaf sem
þeim er gert að starfa eftir og
daglegs ótta við að aðhafast eitt-
hvað sem kunni að fara í bága
við jafnræðisreglu stjórnar-
skrárinnar.
Svo má líka vera að það sé
hreinlega gaman að banna, sé
maður á annað borð í aðstöðu til
þess. Þá finnur maður vald sitt.
Þá ræður maður.
Ekki er gott að segja. Hitt
stendur eftir, að þetta bann við
möffinsbakstri til að selja á
basar er eitt af þessum íslensk-
um skringibönnum sem heims-
fræg hafa orðið: í flokki með
bjórbanninu og hundabanninu
sem heimurinn er enn að tala
um. Hingað mun þyrpast fólk til
að sjá með eigin augum þjóðina
sem bannar kökubasara, hunda
og bjór.
Það er sem sé stundum eins
og vanti hér eitthvert meðal-
hóf. Það skal ýmist alfrjálst
eða alkúgað. Við bjuggum hér
við heimsmet í bankafrelsi um
hríð, sem fólst í því að banka-
stjórar máttu búa til peninga að
vild – og greiða sér í laun meiri-
partinn af því – en á meðan er
fólki bannað að selja vöfflur
til styrktar fyrir sjötta flokk í
blaki.
AF NETINU
Ef nauðsyn ber til
Gef ekki túskilding fyrir uppkast stjórnlagaráðs að nýrri
stjórnarskrá. Þar sjást fingraför lagatækna. Orðalagið „ef
nauðsyn ber til” gefur valdhöfum umboð til að víkja frá
grunngildum stjórnarskrár. Tjáningarfrelsi má hefta, „ef nauð-
syn ber til”, sömuleiðis upplýsingafrelsi og fundafrelsi. Skráin
heftir ekki grunnmúraða leyndarhyggju. Kosningareglur eru
flóknar að hætti Þorkels Helgasonar, svo sem „kjördæmavarið landskjör”.
Atkvæði greitt Katrínu í Reykjavík lendir hjá Ásmundi Einari í Dölunum. Þjóð-
kirkjan hefur óbreytta stöðu. Ekki tekur því að skipta um stjórnarskrá upp á
þessi býti.
jonas.is
Jónas Kristjánsson
Hitt stendur eftir, að þetta bann við
möffinsbakstri til að selja á basar er eitt
af þessum íslensku skringibönnum sem
heimsfræg hafa orðið: í flokki með bjórbanninu og
hundabanninu sem heimurinn er enn að tala um.
Guðmundur Andri
Thorsson
rithöfundur
Í DAG
Möffins-ógnin
Ný fjölmiðlakönnun Capacent Gallup
staðfestir vinsældir Fréttablaðsins.
Rúmlega 72% íbúa höfuðborgarsvæðisins
á aldrinum 18-49 lesa að meðaltali hvert
tölublað Fréttablaðsins - nær þrefalt fleiri
en lesa næsta dagblað þar á eftir.
Fólkið í
landinu les
Fréttablaðið
Allt sem þú þarft...
Prentmiðlakönnun Capacent Gallup.
Apríl til júní 2011, meðallestur á tölublað.