Íslendingur - 08.01.1947, Blaðsíða 6

V,
6
Lfiið á landið. j
Framh. aí 5. síðu.
í Borgarfirðinum. — Vatnsdalshól-
arnir eru nú á báðar hendur. Ein-
hver þóttist vita hvar legstaður þeirra
Agnesar og Friðriks væri -— hefði
verið — og benti — við greindum
engin „missmíði“. — Enn eru hjól-
in trú sínu hlutverki og enn kemur
fallegur dalur, — Víðidalur, með
stórbýli og staðalegt víða. Eitt brann
nú til kaldra kola — Víðidalstunga
— og rauk úr. — Hafði það skeð
rróttina áður, og vorum við ekki bú-
in að frétta það öll. — Næst er stopp-
að við Norðurbraut — sigareltuskúr
— fólk sém ætlar til Hvammstanga
línist úr bílunum, eitthvað keypt af
sætindum og sigarettum, svo af stað
á ný.
Nú er það Hrútafjarðarháls* lágur
fjallgarður með mýrarsvökkum og
tjörnum — og nokkrum kotum. —
Æi, ég vildi ekki búa þar! — Hvað
er nú þetta? — Risavaxinn silfur-
ormur skríðandi inn í land! •—
Hringarnir á bakinu hreyfast í takt,
— það er ekki vafi. — Skyldi hann
vera á leið suður í Borgarfjörð? —
Jæja! — hillinn virðist nú halda
sæmilega í, við þennan þrjót. Máske
hann geti hlaupið hann af sér. —
Þetta var þá Hrútafjörður -— og
þarna er Borðeyri (sem símastúlk-
urnar þurfa svo oft að kalla í) undir
melbarði.
Bísna margir Bitrungar
birtast líkir sv....
Bruna veginn bölvunar
Borðeyrar að vínum,
kvað hagyrðingurinn í gamla daga.
Ætli mæíti ekki segja svipað enn, og
um fleiri sveitir, bændurnir og ungu
bændasynirnir renna til kaupstað-
anna, til að vökva brjóstið — sumir
— og hlusta á pilsaþytinn og skoða
glingrið.....Æi, þetta er víst böl-
sýni á háu stigi! — En eitthvað verð-
ur-maður að segja, þegar Vatnsdal-
ur og Víðidalur eru yfirgefnir, og
sezt að í þorpum og bæjum! ....
Bílarnir eru búnir að liafa betur í
viðureigninni við silfurorminn og
komnir upp á Holtavörðuheiði, —
og er nú komin þoka — svo bezt er
að hoppa yfir heiðina þegjandi. —
Brátt blasir við hvítt fjall í suðvestri,
og dalur mikill er framundan —
Norðurárdalur í Borgarfirði — og
fjallið Baula á barmi hans. Norður-
árdalur er kunnur af fegurðinni í
Grábrókarhrauni, Vigfúsi í Hreða-
vatnsskála, — og mörgu fleiru á-
gætu, — og nú er komið glaðasól-
skin aftur, — allt baðað í sól.
Stanzað er augnablik við Skálann,
þann nýreista, sunnan undir Grá-
brók gömlu, sem eitt sinn spúði
hráka sínum yfir blómlegan dalinn,
og veit enginn hvað þar hefir undir
hulist. Þarna hnappast fólkið.saman
á sumrin, Jþar er friðsælt, kyrrð og
ró. — Og þar eru bjarkar- og blóm-
skrýddar hraunlautir, sem nota má
meðal annars til að faðmast í og
kyssast, og sér það enginn! — Þar
við bætast svo pönnukökurnar hjá
Vigfúsi, — og fólkið hefir það gott.
— Er nú haldið sem leið liggur
niður í Borgarfjörðinn, héraðið á ég
við. Þar á ég margs að minnast, frá
því að ég var í Hvanneyrarskóla,
fyrir 30 árum síðan. Margt hefir
auðsæilega breytzt, — sjálfsagt til
hins betra, samkvæmt lögmáli þró-
unarinnar — Borgarfjarðarhérað
var fallegt þá, og er fallegt enn, mann
virki, sem komið hafa síðan, svo sem
Hvítárbrú bjá Ferjukoti og Brákur-
eyjarbrú o. fl. mannvirki, auka á
fegurð og fjölbreytni héraðsins, —
og þá er fjallahringurinn: Snæfells-
jökull, Baula, Eiríksjökull, Lang-
jökull, Ok og Skarðsheiði, tígulegir
fjallajötnar á verði umhverfis eitt-
hvert búsældarlegasta hérað lands-
ins. — Mér er næst að halda að ekk-
ert hérað eigi jafnfagran fjallahring.
— Þau hafa gætt héraðsins á róstu-
tímum Sturlungaaldarinnar, tímum
einokunar og niðurlægingar, tímum
framfara og dáða — og enginn hefir
séð þeim bregða. — Þau eru alltaf
eins.
Sessunautur minn telur „spottann“
sinn á enda rakinn, og biður að
hleypa sér út, skammt frá Svigna-
skárði — og þótti mér sízt fyrir því
að hann fór — því svo var að sjá
sem hann fyrirliti allt og alla, nema
sjálfan sig! — Skyldi hann hafa ætl-
að að spássera þessa vegalengd
(milli Valnsskarðs og Svignaskarðs)
sagði ein blómarósin, — og þótti
fyndin.
Okkur er sýndur staðurinn, þar
sem bíllinn frá Akureyri stakk sér
úl af brúarsporðinum við Hvítár-
brú og niður í margra bílhæða djúpa
hringiðuna, — hann virðist hafa
ætlað að spara sér krókinn við
brúna, og fara beint frá klettanefinu
yfir á hana, en hefir vantað vængi.
Annars eru beyjur við flestar brýr
á íslandi, svo einkennilegt er að slíkt
gleymist!
Stoppað er við Hvítárvallaskóla
— og enn drekka menn kaffi — eða
éta. — Mig undrar slík aðvera, því
'hvergi hefi ég keypt mér neitt — á
þessari leið.
„Það er fallegt á Völlum þegar vel
veiðist,“ er haft eftir Ólafi bónda,
sem bjó þar fyrstu 2—3 tugi aldar-
innar.
Afram er haldið, fram hjá rafstöð,
sem verið er að reisa á Fossum, fram
hjá Hvanneyri, serti er alltaf jafn-
tíguleg, jafnvel þó hún sýni aðeins
baksvipinn, fram bjá fjölda reisu-
legra jarða, sem oflangt yrði að telja
upp. Hvað er orðið að Ausu, —
spyr ég — og er sagt hún sé þarna á
sama hólnum og hún hafi alltaf
verið.
Þarna sést nú reisulegt hús, og
önnur hús eftir því — glampandi í
sólskininu. — Ausa gamla virðist
hafa horfið með Jóni, hinum aldna
og fróða karli, í bættu buxunum. Út
af skrafi þessu fer einhver að raula:
Einn var að smíða Ausutetur, o. s.
frv. — Hinn einkennilega, lífseiga
söng Hvanneyringsins, sem nú mun
vera orðinn um 30 ára — og jafn-
fjörugur enn. Hjá Skeljabrekku
„punkteraði“ skrjóðurinn, svo tæki-
færi var lil að virða fyrir sér um-
hverfið. Hafði ég eitt sinn verið vor-
tíma þar á bæ, og mann ehn eftir
mörgu, túnið er orðið mun stærra,
en sömu húsakynni — eða svipuð.
ÍSLENDINGUR
Miðvikudagur 8. janúar 1947
— Enn eru hjólin í lagi og er nú'
ekið eftir melum — endalausum mel-
um — enda heitir sveitin Melasveit!
— I brekkunni niður að Laxánni
bilar allt í einu stýrisútbúnaðuír
skrjóðsins, — svo hann tekur gönu-
hlaup út í móa, — heppni að ekki
var hár kantur. — Annars eiga fólks-
bilar að vera svo í lagi, að annað
eins og þetta eigi sér ekki stað, —
það er ekki alltaf lágir kantar og mó-
ar, þegar illa eftirlitnum bíl þóknast
að bila, — því fer oft sem fer. Tóm-
ur póstbíll, sem á eftir var, tók fólk-
ið, — og nú er komið brátt til Akra-
ness, — kartöflubæjarins fræga und-
ir Akrafjalli. Leist mér vel á þann
stað og lífvænlega — eftir legu og
öðrum skilyrðum að dæma. — Svo
er það „Víðir“, sem alltaf ruggar,
hversu sem kyrrlátt er. — Maður
kærði sig kollóttan um ruggið og
leit til ýmsra staða sem blöstu við:
Kjalarnesið með Esjuna í baksýn,
Gróttu sem hillir upp, laus við Sel-
tjarnarnesið, — og já — síðast en
ekki síst — Reykjavík, eins og hún
blasir við frá sjónum o. m. fl. —-
Hvað er þarna á hæðinni? segi ég
við sessunaut minn og bendi, — það
er turninn á Sjómannaskólanum
nýja, — er svarið. —Þelta nýtur sín
prýðilega — blasir við sjómönnum
þegar þeir koma „af hafinu heim“.
— Loks erum við komnir til Reykja-
víkur, — og ég kominn upp í bíl, á
leið til heimilis systur minnar, Rauð-
arárstíg 13, — dags reisunni er
lokið.
S. G. S.
Bækur og rit
Framh. af 5. síðu.
frásagnir. Handa telpunum er svo
sagan af Krillu, hlýleg saga um gleði
og áhyggjur unglingsstúlkunnar. Hef
ir Sigríður Ingimarsdóttir þýtt þá
sögu.
Þá gefur Æskan út í annað sinn
hina vinsælu barnasögu Stefáns Júlí-
ussonar, kennara, Kári litli í skólan-
um, með teikningum eftir Tryggva
eru svo Kisubörnin kátu, með teikn-
ingum eftir teiknarann fræga Walt
Magnússon. Fyri ryngstu lesendurna
Disney.
Barnabækur frá úfg.
Pálma H. Jónssonar.
Við Áljtavatn, barnasögur eftir
Ólaf Jóhann Sigurðsson með mynd-
um eftir Guðmund Frímann. Þessi
bók hefir áður komið út í tveimur
útgáfum og hlotið miklar vinsældir
meðal yngstu lesenda. Ólafur^hefir
gott lag á að skrifa fyrir börnin, frá-
sögnin er lipur og stíllinn skemmti-
legur. Myndirnar eru vel gerðar.
Kvœðabókin olckar eftir Steindór
Sigurðsson með teikningum eftir höf
undinn. Steindór Sigurðsson er
landskunnur rithöfundur og afbragðs
þýðandi. Hann hefir einnig gefið út
nokkrar ljóðabækur, sem hafa feng-
ið góða dóma. Kvæðabókin okkar
er sérstaklega sami nfyrir börn og
er hin skemmtilegasta.
Hvíti selurinn eftir Kipling í þýð-
ingu dr. Helga Péturs með fallegum
myndum.
Tilkynning
frð viðskiptaráði
Til 15. jan. 1947 heimilast tollstjórum og umboðsmönn-
um þeirra að tollafgreiða vörur, sem konmar eru til lands-
ins, gegn innflutningsleyfum, sem giltu til 31. des. 1946.
Til sama tíma framlengist gildi gjaldeyrisleyfa, sem féllu
úr gildi 31. des. 1946, þó því aðeins að þau séu fyrir inn-
heimtum, sem komnar eru í banka og tilheyra vörum, sem
komnar eru til landsins.
Eftir 1. jan. 1947 er óheimilt að stofna til nýrra vöru-
kaupa og yfirfæra gjaldeyri í sambandi við þau, gegn leyf-
um, sem falla úr gildi 31. des. 1946, nema því aðeins að
þau séu endurnýjuð af Viðskiptaráði.
Reykjavík 28. des. 1946.
Viðskiptaráðið.
TILKYNNING
frd Viðsliiptaráði um shilyrði fyrir endurútgdfu
eldri gjaldeyris- og innflutningsleyfa.
Með skírskotun til fyrri auglýsingar um endurútgáfu á
gjaldeyris- og innflutningsleyfum tilkynnir Viðskiptaráðið,
að til þess að ráðið táki slíkt til greina þurfa untsækjendur
að sanna skriflega eftirfarandi:
1) Ef leyfi ber með sér að gjaldeyrir sé notaður, skal sann-
að með yfirlýsingum frá viðkomandi hanka hvort um
áhyrgð sé að ræða eða ekki.
2) Að kaup séu gerð og afgreiðslu lofað innan hæfilegs
tíma.
3) Hvort leyfið sé keypt við föstu verði eða háð verðbreyt-
ingum.
4) Ef vara er komin sé það sannað skriflega með farm-
skírteini eða á annan hátt.
5) Ef gjaldeyrir er ónotaður og samið um að vara skuli
afgreidd gegn innheimtum í hanka hér, sé sannað með
bréfi eða símskeytum frá seljanda hvenær fest séu kaup
á vörunni, og hvenær afgreiðsla fari fram.
6) Sér framangreindum skilyrðum ekki fullnægt verður
öllum umsóknum um endurútgáfu leyfa synjað.
Sérstök athygli skal vakin á því að allar umsóknir um
endurútgáfu leyfa verða að hafa borizt skrifstofu Viðskipta-
ráðs fyrir 25. ja.n n. k., annars verður þeim ekki sinnt.
Reykjavík, 2. jan. 1947.
Viðskiptaráðið.
TILKYNNING
um breytingu á innheimtu leyfisgjalda.
Samkvæmt breytingu á lögum um Viðskiptaráð, sam-
þykktri á Alþingi 30. nóvember sl., verða leyfisgjöld af
gjaldeyris- og innflutningsleyfum innheimt á skrifstofu
ráðsins frá 2. janúar 1947 að telja.
Leyfishöfum ber því, samkvæmt þessu, að greiða leyfis-
gjöld um leið og þeir fá leyfin afhent. Leyfi, sem greiða á
leyfisgjald af, verður því ekki póstsent, en í þess stað verður
viðkomandi aðila tilkynnt um leyfisveitinguna annaðhvort í
síma eða með bréfi.
Þeir sem búsettir eru utan Reykjavíkur verða samkvæmt
þessu að hafa umboðsmenn hér í bænum til að taka á móti
gjaldeyris- og innflutningsleyfum fyrir sína hönd og greiða
leyfisgjöldin.
Vegna þrengsla á skrifstofu ráðsins, kl. 10—12 f. h.,
meðan daglegur viðtalstími stendur yfir, hefir aðal-afhend-
ingartími leyfanna verið ákveðinn kl. 1—4 daglega.
30. desember 1946.
ViSskiptaráSiS.