Íslendingur - 12.02.1947, Blaðsíða 7

JVJÍi)\'Íku(].igii''t) 12. febrúar 1947
lSLENDlNGUR
?
i . amlialil af 4. síSu.
> úa. l'mkurn ei þó ástæða til þess að fagna
séilivcui nýnng, sem jniSár í þá átt aS
giilgii ker.untanirnar og setja á þær meiri
nicnningaibrag.
Kigondur llótel NorSui'land hafa gert
liliaun í Jiessa átt, seni vert er aS þakka.
llr lir liólcliS nýlega fengið danska hljóm-
s'u-it, st'in skipuS er ágætum hljóðfæra-
ieikmnm. lleiir bæjarbóum þegar gefizt
kostur á að’ IdýSa á fiSluleik hljómsveitar-
uljóiaii'i, Tlme An.dersen, ó kirkjutónleik-
unt . sl. fitnmtudagskvöld. Hljómsveit
l -ssi helir þa'ð til síns ágætis, aS hón fer
eiigu síSut' vel með klassisk lög en jazz.
Iltfir nó lióteliS tekið upp þá nýung, með
aÖstoS liljónisveitar sinuar, að efna til
r.ikknis knnar liljónileikakvöldvöku. Var
lyrsta kviihhakan haldin sl. miðvikudags-
kvöld. I ék liljómsveitin allmörg létt klass-
.ink 11' og dægurlög og llenning Kondrup
BÖng nnkkui lög. Einnig léku hljómsveitar-
monn eiiileik á hljóðfæri sín. Var liósiS
þélt selió mest af ungu-fólki •— og
knnni þaS sýnilega \el að meta hljómlist-
ira, þútt okki væri hón í jazz-stíl. Dansað
vat ó '’ir lil-kl. hálf tólf.
J’nS nmn naúmasl þykja tilhlýðilegt að
lnelja ungt fólk til þess að sækja kaffi-
luis, . ,-da vi'Sist það ekki þurfa hvatningu
til þess. Aliur á móti hættir mörgum þeim,
sem gagntýna hið spillta skemmlanalíf
a’skuimar lil þess aS sjást yfir það, að það
ev lilgangslaust að ætla sér að banna ungu
iólk> að sækja skemmtanir. Eina leiðin til
óih.iln er -,ú að reyna að fullnægja skemmt-
anaþrá þess með skemmtununt, sem veitir
þvi lieilhrigSa gleði og megnar að hafa
göfgandi áhrif á þnð. Fátt er vænlegra tii
sliks en góð tónlist.
Af þessum sökuin var hljómleikakvöld-
vakan á Hótel Norðurland og klassisku
l.'.uleikarnir milli kl. 3—4 á sunnudögum
þess virðl, að á þcssa nýbreytni sé minnst
og alliyf li ungra sem fullorðinna vakin á
henni. ,Er vonandi, að hótelinu takizt að
haldá'áíram á sömu hraut að þessu leyti.
Þorrablót í sveit
ÞORRABLÓT er gamall og þjóðlegur
siður og á rætur sínar að rekja allt aftur í
lieiðni, eins og nafnið ber með sér. Var
föstudagurinn fyrsti í þon-a — miðsvetrar-
dagurinn — um langan aldur talsverður
tyllidagur víða um land. Nó mun þessi dag-
ur' ekki lengur lialdinn hátíðlegur, en
Þorrablót tíðkast þó allvíða einhverntíma
á Þorranum. Er þá íslenzkur matur -—
haugikjöt og annað lostæti — á borð’ bor-
ið. og dyggilega tekið til matar síns. Ilins-
vegar munu víst bændur víðasl hvar liætt-
ir að „fagna Þorra“, enda naumast heilsu-
samlegt í frosthörkum að minnsta kosti,
því að bóndinn átti þá að fara ót á ein-
lómri skyrtunni og annarri hrókarskálm-
inni og draga hina á eftir sér, en vera alls-
ber aS-öður leyli. Átti liann síðan að hoppa
á öSrum fæti þrjá hringi í kringum bæinn.
Þessar hugleiSingar um Þorrablótin
koma mér í liug í sambandi við mjög á-
nægjulegt og fjörugt- Þorrablót, sem ég
sat — eða öllu lleldur borðaði og dansaði
í — óti á Reislará fyrir skömmu. Efndi
Kvenfélag Arnarneshrepps til þessa hlóts
og var þar margt manna ór sveitinni. Var
samkomusalurinn smekklega skreyttur og )
mesti hátíðarbragur á öllu. Svignuðu borð-
in undan kófuSum matartrogunum með
öllu því góðgæti, sem bezt finnst á íslenzk-
uiii sveitaheimilum. Var óspart tekið til
matar -.síns, en ekki varð þó verulegt
liriútiikast eins og hjá GoSmundi kóngi.
■ RæSur ritargar og fjörugar voru flntlar og
að lokum dansað af kappi á góða sveita-
vísu til dögunar.
ÞaS eru einmitt samkomur sem þessar,
er gefa marini nokkra innsýn í þá góSu
og gömlu sveitasiði, sem ekki mega týnast.
Það er staðreynd, að sveilirnar verða ætíð
kjölfést'an í þjóðfélaginu.-Þar geymast hin
þjóðlegu verðmæli bezt og því er þaS al-
SJÖTUGUR:
ErUngur
Ft iðjónsson
Einn kunnasti borgari Akureyrar,
Erlingur Friðjónsson, kaupfélagsslj.,
varð sjötugur sl. föstudag. Efndi Al-
þýðuflokksfélag Akureyrar til afmæl-
ishófs að Hótel Norðurland. Var þar
fjölmenni og margar ræður fluttar
fyrir minni afmælisbarnsins. Bárust
Erlingi einnig fjöldi gjafa og heilla-
skeyta.
Erlingur Friðjónsson er fæddur á
Sandi í Aðaldal, þann 7. febr. 1877.
Búfræði stundaði hann í Olafsdal
árið 1903, en seinna nam hann tré-
smíði og stundaði hana um hríð á
Akureyri, ásamt daglaunavinnu.
Framkvæmdarstj. Kaupfélags Verka-
manna hefir hann verið frá 1915 og
l er enn. Hann hefir mikið látið ýms
félagsmál, einkum verklýðsmál, til
sín taka. Var hann áhugasamur fé-
lagi í Ungmennafélagi Akureyrar og
formaður þess um nokkur ár. Hann
hefir um langt skeið haft forustu í
ýmsum verklýðssamtökum hér á Ak-
ureyri og var um skeið forseti Verk-
lýðssambands Norðurlands. í fjölda
mörg ár sat hann í hæjarstjórn og
hefir jafnan verið áhugasamur um
framfaramál Akureyrar. Þingmaður
Akureyrarkaupstaðar var hann kjör-
tímabilið 1927—1931.
„íslendingur“ óskar þessum mæta
borgara Akureyrar til hamingju með
liðin störf hans og allrar farsældar
á kómandi árum.
vörumál, ef þær leggjast í eyði, jafnvel
þótt þjóðin gæli eínahagslega staðiS af
sér þaS áfall. ÞaS fólk, sem enn berst
hinni góðu baráttu í sveitum landsins þarf
að eiga sér sínar gleðistundir. Það þarf að
koma saman og skemmta sér og blanda
geði saman, og þaS mun eignast nýjan
þrótt í lífsbaráltu sinni.
SvigkepiMM
Stórliríðannótsins
Skíðaráð Akureyrar efndi 'til svo-
nefnds „stórhríðarmóts“ skíðamanna
sl. sunnudag. Er þetta orðið fast
nafn á móti þessu, en nafnið slakk
*þó í þetta sinn ónotalega í slúf við
veðráttuna, því að hún var eins og
hezt verður á kosið að vetrarlagi,
logn og bjartviðri.
1 þetta sinn var keppt í svigi,
kvenna og karla. Var keppnin í
Snæhólum, suður og upp af Utgarði.
Áhorfendur voru allmargir, en veg-
arlengdin á mótstaðinn mun hafa
dregið úr aðsókninni.
Úrslit urðu sem hér segir:
A- og B-jlokkur kvenna:
1. Ilelga R. Júníusdóttir K. A. 53.6
2. Björg Finnbogadóttir K. A. 58.6
3. Erla Jónsdóttir M. A. 61.5
C-flokkur kvenna:
1. Ólöf Slefánsdóttir M. A. 62.7
2. llólmfríður Gestsdóttir M. A. 82.9
A-flokkur karla:
1. Mikael Jóhannesson M. A. 107.1
2. Sigtirður Þórðarson K. A. 114.7
3. Júlíus B. Jóhannesson Þór 121.9
B-flokkur karla:
1. Jón Vilhjálmsson Þór 109.0
2. SigtirSur Samúelsson Þór 110.7
3. Hreinn Óskarsson Þór 114.7
C-flóJckur karla:
1. Magnós Ágóstsson M. A. 72.5
2. Pálmi Palmason Þór 74.2
3. Björn Ilallórsson Þór 77.6
Fall brautanna var um 100—145
metrar.
Verði veður og færi að óskum,
er ætlunin að halda mótinu áfram
n. k. sunnudag 16. fehr. kl. 2, með
slökkkeppni karla í stökkbrautinni
við Miðhúsaklappir.
SveiiIéiayiS „Hlíl"
40 ara
Kvenfélagið „HIíf“ á Akureyri
minntist fyrir nokkru 40 ára afmælis
síns með veglegu afmælishófi að Hót-
el Norðurland. Aðalræður fluttu frú
Jónína Steinþórsdóttir og Hannes J.
Magnússon, yfirkennari, sein þakk-
aði félaginu fyrir fórnfúst og ágætt
slarf í þágu margra menningarmála
hér í bæ.
Kvenfélagið hefir í huga að koma
upp dagheimili fyrir hörn á Akur-
eyri, og hefir frú Gunnhildur Ryel
gefið félaginu 4 dagsláttur lands
sunnan og ofan við bæinn í þessu
skyni. Er þelta mikilvægt nauðsynja-
mál, sem vonandi er að sem flestir
hæjarhúar styðji kvenfélagiS í aS
koma í framkvæmd.
Félagskonur munu nú vera um
100. Stjórn íélugsins skipa: Frú El-
inborg Jónsdóttir, formaSur, frú
Magnúsína Kristinsdóttir, ritari, og
frú Laufey Tryggvadóttir, gjaldkeri.
Áðaifutidur
SkspstjórísféL NorSurlands
Skipstj órafélag NorSurlands hélt
aSalfund sinn á Akureyri þann 7.
febr. sl. Voru þar einróma samþykkt
mótmæli gegn ákvæSum 6. gr. laga
um ■ töku síldarverShækkunar til
verSuppbóta á fiskverSiS.
Núverandi stjórn félagsins skipa:
Aoalsteimi Magnússon, formaSur,
Þorsteinn Stefánsson, gjaldkeri, og
Egill Jóhannsson, ritari.
Eversharp-
LINDARPENNI
tapaSist fyrir nokkrum dögum ein-
hvers staSar á götu á Oddeyri. —
Skilist í „Sindra“ gegn fundarlaun-
um.
HRJNGUR DROTTNINGARINNAR AF SABA
Ef einn eða tveir okkar létu lífið skyldi sá eða þeir,
seni eftir lifðu, eignast hluti þeirra. Eg mótmælti
þessu atriði, hvað mig varðaði; þar sem ég hvorki
kærð* mig um fjármuni né fornminjar. En hinir bentu
á það, að ég þyrfti, engu síður en flestir aðrir, eitt-
hvað lil þess að lifa af. Og þótt ég ekki kærði mig
urn neitt, myndi þó sonur minn hafa þörf fyrir það,
ef við gætum bjargað honum. Lét ég því að lokum
undan.
Orme höfuðsmaður kom síðan með það skynsam
iega ráð, að við skyldum ákveða verkaskiptingu okk-
ar. Ákveðið var, að ég yrði foringi leiðangursins,
Ii.^gs átti að vera fornfræðingur, túlkur og almenn-
ur ráðgjafi, Orme höfuðsmaður, verkfræðingur og
æðstráðandi í öllum hernaðarlegum málefnum. Þó
með þeirri takmörkun, að ef ágreiningur yrði, væri
lm"’jum og einum skylt að lúta viljá meiri hlutans.
Eftir að þetta sórkennilega skjal hafði verið fagur-
Iega skráð, undirritaði ég það og fékk prófessorn-
t n. Hann hikaði eitt andartak, en eftir að hafa stælt
sig með því að skoða hring drottningarinnar af Saba
enn einu sinni gaumgæfilega, undirritaði hann einnig,
en tautaði um leið, að hann væri meiri bjáninn að
álpast út í þetta. Ýtti hann svo skjalinu yfir borðiö
ti| Onne.
„Bíðið andartak“; sagði höfuðsmaðurinn. ,,Eg hefi
gleymt dálitlu. Eg vil gjarnan hafa hinn gamla þjón
minn, Kvik liðþjálfa, með okkur. Það er mjög heppi-
legt að hafa hann með, ef við lendum í einhverjum
erfiðleikum, einkum ef við þurfum að fást við spreng-
ingar, eins og mér skilst. Hann hlaut mikla reynslu í
þeim efnum hjá verkfræðingasveitinni — og reyndar
víðar. Ef enginn er því andvígur, ætla ég að kalla
28
hann hingað inn, og spyrja hann; hvort hann vilji
vera með. Eg hugsa; að hann sé hér einhversstaðai'
á næstu grösum.“
Eg kinkaði samþykkjandi kolli, því að eftir sög-
unni af múmíunni og lögregluþjóninum að dæma, gat,
ég vel trúað því, að liðþjálfinn gæti orðið okkur að
góðum notum. Þar sem ég sat næst dyrunum, opnaði
ég þær. Á sömu stundu steyptist blátt áfram stífur
líkami liðþjálfans inn á gólfið til okkar. Hann'hafði
sýnilega staðið og hallað sér upp að hurðinni, en leit
nú út eins og tindáti, sem velt hefir verið um. ,
,,Halló“, kallaði Orme, um leið og þjónn hans stóð
upp og setti sig í hermannssteliingar fyrir framan
hann, án þess að nokkur svipbrigði sæjust á andliti
hans. „Hvern fjandann voruð þér að gera þarna, ef
ég má spyrja?“
„Það var nauðsynlegt að hafa vörð, herra höfuðs-
maður. Lögreglunni hefði getað snúizt hugur og kom-
ið aftur. Eru nokkrar skipanir, herra höfuðsmaður?“
„Já, ég ætla að ferðast til norðurhéraða Mið-
Afríku. Hvenær getið þér verið ferðbúinn?"
„Brindísi-póstvagninn leggur af stað annað kvöld,
herra höfuðsmaður, ef þér ætlið til Egyptalands. En
ef þér ætlið til Túnis, fellur ferð kl. 7.15 í kvöld. Á
laugardaginn er ferð frá Charing Cross-stöðinni. En
ef það er hugmyndin — eins og mér sldlst — að út-
vega þurfi vopn og sprengiefni, mun taka nokkurn
tíma að búa svo um það allt, að við getum sloppið
með það gegnum tollskoðunina."
„Eins og yður skilst,“ sagði Orme. „Útskýrið þeg-
ar í stað, hvernig yður skilst það?“
„Dyrunum í þessu gamla húsi hættir mjög til þess
að lokast illa, höfuðsmaður. Og þessi herra þarna —
29
hann benti á prófessorinn — hefir rödd, sem er hvell
eins og hljóðpípa. Já — ég bið afsökunar, þetta á
ekki að vera nein móðgun. Hvell rödd er ágæt — það
er að segja, ef dyrnar eru vel lokaðar.“ Og enda þótt
ekki sæjust nein svipbrigði á hinu eintrjáningslega
andliti Kviks liðþjálfa, sá ég, að grá augu hans tindr-
uðu undir gráum augnabrúnunum.
Við rákum allir upp hlátur — einnig Higgs.
„Þér ætlið þá að koma með?“ spurði Orme. „En
ég vona, að þér skiljið, að þetta er hættuspil, og ef
til vill komið þér aldrei aftur úr þessari för.“
„Ó, við höfum nú lent saman í ýmsum svaðilför-
um áður, herra höfuðsmaður, og höfum samt komið
aftur. Mennirnir fæðast, þegar þeir eiga að fæðast,
og deyja, þegar þeir eiga að deyja. Og hvað þeir haf-
ast að þennan tíma, skiptir engu máli.“
„Bravó, bravó“, hrópaði ég. ;,Við höfum víst um
það bil sömu lífsskoðun sé ég.“
„Það eru víst allmargir, sem hafa haft þá skoðun
á lífinu allan þann tíma, sem liðinn er, síðau Salómon
gamli gaf drottningunni af Saba þennan þarna,“ og
hann benti á hringinn, sem lá á borðinu. „En fyrir-
gefið, höfuðsmaður, hvernig verður með laun handa
mér? Þar sem ég er ókvæntur, hefi ég engum fyrir
að sjá. En eins og þér vitið á ég systur, sem eiga
börn, og eftirlaun hermanna falla burtu, þegar þeir
deyja. Þér megið ekki álíta mig ágjarnan, höfuðs-
maður, en eins og herrarnir munu skilja, er öruggast
að hafa allt á hreinu með þess háttar. Þá losnum við
við allt þref á eftir,“ og hann benti á samning okkar.
„Alveg sammála. En, hvað heimtið þér, Kvik?“
spurði Orme.
Framh.