Faxi - 01.11.1946, Blaðsíða 2

2
F A X I
Jóhann Guðnason, kaupmaður
Vatnsnesi, lótinn
Mánudaginn 18. nóvember skeði sá
sorglegi atburður, að einn mætasti og vin-
sælasti maður Suðurnesja, Jóhann Guðna-
son, kaupmaður, Vatnsnesi, lézt á mjög
sviplegan hátt, a£ slysförum.
Eg held að fullyrða megi, að sjaldan hafi
Keflavík, við fráfall eins manns, borið jafn
glögg merki saknaðar og trega, eins og
morguninn þann, er það varð mönnum
kunnugt að Jóhann á Vatnsnesi væri dá-
inn; hann, maðurinn sem daginn áður
í fullu fjöri kvaddi konu og heimili glað-
ur og reifur að vanda, — dáinn að kvöldi!
Þvílíkt reiðarslag. Sama sagan, sem oft
áður, sagan sem við skammsýnir menn
eigum svo erfitt með að skilja.
Með Jóhanni á Vatnsnesi er tvímælalaust
fallinn í valirin einn allra vinsælasti at-
hafnamaður þessa byggðarlags og þó lengra
sé leitað. Árið 1891 fluttist hann að Vatns-
nesi við Keflavík, þá 7 ára gamall (fædd-
ur 23. maí 1884) með foreldrum sínum
merkishjónunum Helgu Vigfósdóttur og
Guðna Jónssyni frá Bakkakoti í Leiru, en
á Vatnsnesi átti hann síðan heimil þar til
hann lézt hinn 18 nóv. s. 1.
féllu vel lög Kaldalóns og lög hans á vör-
um almennings er dómur þjóðarinnar.
Það er verk sagnfræðinganna að skrifa
um hann bók, með frásögn um ævi hans,
athafnir og áhugamál.
Kynni mín af honum voru of stutt —
alltof stutt — en þó voru þau eitthvað í
kringum tuttugu ár. En eitt haustið hafði
ég tækifæri til að koma til hans næstum
á hverjum degi, oft með söngelskum félaga
mínum.
Þessar heimsóknir og þetta haust er mér
mjög minnisstætt. Ég hafði þá ekki kynnzt
orðunum dáleiðsla eða sefjun, enda átti ég
engin orð til yfir ásókn mína í að sitja
hjá hljóðfæri hans og heyra hann spila og
syngja. Mér fannst stundum ég vera úr
gljúpum leir og að tónsmiðurinn væri
að vefja saman þræði, sem ættu að verða
uppistaða í líkama minn og sál. Tónarnir
voru heldur ekkert tál. Þeir voru talandi
Snemma hneigðist hugur Jóhanns heit-
ins að sjónum, og enda hverskonar veiði-
skapar, stundaði hann lengi ævinnar sjó-
mennsku bæði á þilskipum og opnum bát-
um, og reyndist hvarvetna hinn farsæl-
asti aflamaður, hvort heldur var sem for-
maður eða háseti. Jafnhliða sjónum stund-
aði Johann sal. landbúskap, hvorttveggja
með smum alkunna dugnaði og fyrir-
hyggiu> sem sífellt einkenndu allt hans
starf, fyrst hjá foreldrum sínum og síðar
og lengst í sjálfstæðum búskap.
Árið 1933 byrjaði Jóhann heitinn verzl-
un með byggingavörur o. fl. Sýndi sig þá
þegar, að einnig þar var hann enginn með-
almaður, enda óx verzlunin í höndum
hans ár frá ári að efni og vinsældum sem
flestum er kunnugt, komu þar fljótt í ljós
hin mikla lipurð og mannkostir hans,
sem nutu sín svo einkar vel í fjárhagsleg-
um viðskiftum hans við aðra, og er ég
þess fullviss, að vart mundu þeir allir nú,
hér í þessu byggðarlagi, sem eiga sjálf-
stæðar í'búðir, eins og raun ber vitni, ef
hans hjálpar hefði ekki notið við.
Árið 1914 kvæntist Jóhann heitinn eftir-
vottur alls þess bezta og göfugasta sem
prýtt getur einn mann.
Osk hans og þrá var batnandi mann-
heimur og allar hans athafnir, bæði and-
legar og líkamlegar, miðuðu í þá átt.
Hann hefur nú lokið sínum líkamlegu
störfum, við að lækna mein manna en
hljómar hörpu hans þagna ekki, heldur
bergmála ómljúft í sálum þeirra er á
hlýddu. Lög hans, sem stöðugt ná lengra
inn í þjóðarsálina, eiga vafalaust eftir að
koma mörgu fögru til leiðar — hugga
sjúka og særða, gleðjast með glöðum og
þroska skilning 'á 'landi og þjóð — þannig
eiga störf listamanna að vera, og Sigvaldi
S. Kaldalóns var mikill listamaður. Um
leið og ég þakka Kaldalóns fyrir ævistarfið
hlýt ég að óska þjóð minni þess að hún
eignist marga syni jafn göfuga og Kalda-
lóns var.
J.T.
lifandi eiginkonu sinni Bjarnfríði Sigurð-
ardóttir, hinni ágætustu konu, og verður
starfa Ihans naumast svo getið, að hennar
sé ekki jafnframt að nokkru minnst, svo
ástrik og farsæl var sambúð þeirra á allann
hátt. Ég sem þessar línur rita var svo
heppinn að vera þjónn þessara mætu hjóna
um þriggja ára skeið, og minning þess
tíma er öll á eina leið, fyrirmynd þess
bezta heimilislífs sem ég hef kynnzt, enda
óþarfi að lýsa heimilinu á Vatnsnesi fyrir
lesendum þessa blaðs, það er héraðskunn-
ugt, og mér kærara eftir því sem ég kynnt-
ist því betur. Þess vegna flyt ég þér, góði
vinur, innilegt þakklæti fyrir liðnar sam-
veru stundir. Megi kærleikans guð leiða
þig til „meiri starfa guðs í geim“. Hann
hjálpi henni, og þeim öðrum, sem um
sárast eiga að 'binda, í hinni þungbæru
sorg. O.
Rottueyðing.
A fundi sem haldinn var fyrir skömmu í
heilbrigðisnefnd var samþykkt að láta fram
fara athugun á rottugangi í Keflavík með það
fyrir augum, að eyða rottunni á komandi vori.
A þessum fundi nefndarinnar var mættur
enskur maður, sem nú að undanförnu hefir
staðið fyrir meindýraeyðingu í Reykjavík og
nágrenni með mjög góðum árangri. Skýrði
hann nokkuð starfsaðferðir sínar og tilhögun
á framkvæmdum verksins. Ætlar hann að
halda áfram við þessi störf víðsvegar um land-
ið nú á næstunni og býðst til þess að gera til-
boð í útrýmingu rottunnar hér, að fengnum
sem nákvæmustum upplýsingum um rottu-
ganginn. Er þetta aðkallandi nauðsynjamál
fyrir Keflvíkinga og aðra í nærliggjandi
þorpum, enda hefir heilbrigðisnefnd mikinn
áhuga fyrir framgangi þess og hefir lagt það
fyrir hreppsnefndina, sem samþykkti nýverið
að kosta þessa rannsókn og leita síðan tilboða í
verkið. Væri æskilegt að samvinna tækist um
þetta mál milli hreppanna hér suðurfrá svo
sem mestur og beztur árangur náist.
II.