Faxi - 01.11.1946, Qupperneq 5

F A X 1
5
Kvennadeild Slysavarnafélags
Islands ■ Keflavík
Kvennadeild Slysavarnafélags Islands í
Keflavík var stofnuð 29. mars 1931 af
herra Jóni Bergsveinssyni, hinum góð-
kunna frömuði í björgunarmálum hér á
landi og af konum sem með honum komu
úr Reykjavík. Stofnendur voru 16 konur
fuilorðnar og 1 telpa. Fyrstu stjórn félags-
ins skipuðu þær frú Guðný Asberg for-
maður, frú Guðný Vigfúsdóttir gjaldkeri
og frú Júlíana Jónsdóttir ritari.
Stofnun þessa félagsskapar var afar vel
tekið af konum hér, ekki sízt vegna þess
hve öllum var í fersku minni hið hörmu-
lega slys er hér vildi til 6. apríl 1930, er
fjórir ungir og efnilegir menn drukknuðu
sem sagt upp í landsteinum, fyrir augum
fjölda manna, en engin tök voru að bjarga
þeim, því engin björgunartæki voru til. —
Fyrsta árið sem deildin starfaði voru
haldnir 4 fundir. Ýmislegt var gjört til
fjáröflunar, ýmist haldnar skemmtanir, eða
útbúnir lóðarstubbar sem formennirnir
sem áður höfðu verið í st. Leiðarstjörnu,
sem starfaði hér áður, en nú hefir ekki
starfað í 2 ár, og 15 nýir félagar, alls 48.
A framhaldsstofnfundi sem haldinn var
11. nóvember bættust við 3 nýir félagar,
og var þá gengið til fulls frá stofnun stúk-
unnar. Vitað er um nokkra fleiri, sem
hafa hug á að ganga í stúkuna, en hafa
ekki getað komið á stofnfundina. A meðal
nýliðanna eru margir ágætir menn og kon-
ur, svo að búast má við góðu og fjörugu
starfi.
Æðstitemplar stúkunnar er Björn Hall-
grímsson, en umboðsmaður Margeir Jóns-
son.
Það virðist svo, sem bindindishreyfingin
eigi nú nokkru meiri skilningi að mæta
en stundum áður, enda mun nú mörgum
vera farið að blöskra ástandið í áfengis-
málunum og augu manna vera að opn-
ast fyrir nauðsyn þess að eitthvað sé gert
til að draga úr ofdrykkjunni. Því til sönn-
unar má benda á að nú hafa ýms félög og
félagssamtök hafið umræður um áfengis-
mál og gert ályktanir um þau, — félög, sem
15 éra
réru svo með til skiftist. Það væri freist-
andi að segja frá því hér, hve mikið þessar
fáu konur gerðu þá strax til þess að safna
fé, en rúmið er takmarkað og ég verð að
stikla á því stærsta.
Á næsta aðalfundi deildarinnar, 10. apríl
1932, er svo skýrt frá því, að fyrsta línu-
byssan sé komin hingað í þorpið. Síðan
hafa björgunartæki verið til hér á staðn-
um, og hefur deildin látið byggja skúr
yfir þau, sem er nú í rauninni farinn að
verða heldur lítill.
Næstu árin var svo unnið sleitulaust.
Sérstaklega höfðum við í huga að leggja
okkar skerf til björgunarskútunnar sem
átti að smíða til eftirlits báta á Faxaflóa.
Og loks rættist svo þessi mikli draumur
okkar, að björgunarskútan kom og við
lögðum til hennar eftir getu. En eins og
öllum er kunnugt, reyndist hún á annan
veg en vonir stóðu til, en um það skal ekki
rætt hér. Nú í vertíðarbyrjun í vetur er
ekki hafa áður látið þau mál til sín taka.
Er það vel, og ber að fagna hverri við-
leitni í þessa átt hvaðan sem hún kemur,
enda snertir mál þetta allar stéttir og alla
þegna þjóðfélagsins, og getur enginn látið
það afskiftalaust. Ættu starfandi félög hér
í Keflavík að taka áfengismálið til um-
ræðu á fundum sínum, ef verða mætti til
að opna augu almennings fyrir nauðsyn
þess, að eitthvað sé aðhafst til úrbóta, og
til að skapa almenningsálit, sem sé and-
vígt drykkjuskap og drykkjusiðum.
Foreldrar, sem óskið þess að börn ykkar
verði bindindissinnuð, — og hverjir eru
þeir foreldrar, sem óska þess ekki? — þið
ættuð að ganga í stúkuna, og gefa þeim
þar með fordæmi. Það er auðveldara að
segja: „Komdu í stúku“ en „farðu í stúku“.
Auk þess eflið þið með því stúkuna og
gerið hana færari til að taka á móti þeim,
sem þess óska, og þess kunna að þurfa
með síðar, og veita þeim stuðning. Hver
veit nema meðal þeirra verði börn ykkar
G. M.
von á henni endurbættri og stækkaðri, og
vonandi að hún megi þá koma að fullum
notum.------
Verkefni kvennadeildarinnar hafa reynst
óþrotleg. Til Sundlaugar Ungmennafélags
Keflavikur hefur deildin lagt kr. 10.000 og
er það miklu meira fé en hún hefur haft
leyfi til, en það er álit okkar, að góð
sundkunhátta sé allra bezta undirstaðan
til björgunar úr sjávarháska, það sýnir sig
næstum því daglega.------
Á fundi félagsins 8. mars 1942 er svo
stungið upp á því, að deildin kosti að öllu
leyti skipbrotsmannaskýli það sem byggja
átti við Skaftárós. Um þetta urðu nokkuð
skiftar skoðanir, en umræðurnar enduðu
þannig, að samþykkt var að deildin tæki
að sér að borga allan kostnað við skýlið.
Það var svo byggt á næstu tveimur árum.
Stjórn félagsins og varaformanni gafst tæki-
færi að skoða skýlið í júlímánuði síðast-
'liðnUm, í ágætu boði Slysavarnafélags Is-
lands. Eg get ekki stillt mig um að lýsa
hér að nokkru leyti skýlinu. Að utan er
það hvítmálað með rauðu þaki og blárri
rönd þvert yfir gluggana. I anddyri þess
er vatnsílát, olíutunna og eldiviður. Þegar
inn úr anddyrinu kemur ér furðu hátt til
lofts og vítt til veggja, manni gæti ósjálf-
rátt dottið í hug að maður væri kominn
inn í vistlega og rúmgóða baðstofu í
sveit. Með báðum hliðum eru rúm í tvö-
faldri röð, hærri og lægri og rúma þau 24
menn. Þau eru búin dýnum og ullartepp-
um og vattteppum. Herbergið er hvítmál-
að. Á miðju gólfi er stórt borð og bekkir
umhverfis. Fyrir miðjum gafli er ágæt elda-
vél og uppkveikja og kol í lokuðu íláti
við hana. Þar er líka í skápum allskonar
niðursoðinn matur, einnig pottar, pönnur,
diskar og hnífapör. Þar er kaffi, te og ögn
af tóbaki, einnig kerti og spil. I stórum
skápum fram við dyrnar eru nærföt, ull-
arpeysur og sokkar og nokkur pör af
vatnsstígvélum. Þar eru að sjálfsögðu
sjúkrakassi og björgunartæki. Björgunar-
tækin úr skýlinu okkar voru notuð síðast
liðinn vetur þegar 19 skipbrotsmönnum
var bjargað þarna á söndunum. — Það
er svo merkilegt starf sem Skaftfellingar
hafa þarna af hendi leyst í fárviðrum og
náttmyrkri, að enginn okkar sem hér búa
og hafa ekki séð vatnsföllin og sandana
þarna getur gert sér minnstu hugmynd
um það hvílík þrekraun slíkt er. Þarna
hafa líka oft strandað skip sem enginn í
landi hefur orðið var við, mennirnir hafa
komizt lifandi í land, en þá var ekkert
undan nema að þvi er virtist endalausir