Faxi - 01.03.1952, Side 1

FAXI
3. tbl. • XII. ár
MARZ
1952
Ll tgefandi:
Málfundafélagið Faxi
Keflavík.
Bókabúð Keflavíkur 10 ára
Kristinn
Pétursson í
bókabúð sinni.
„Odýri bóka-
markaðurinn"
var þar á
dögunum og er
honum nýlokið,
þegar myndin
er tekin.
Það var laugardaginn 28. marz 1942,
sem Kristinn Pétursson hóf bóksölu í
Aðalgötu 10 sem deild í 'húsnæði Vöru-
búðarinnar h.f. frá 7. nóvember sama ár
gengur búðin undir nafni eigandans. En
með sam'þykkt hreppsnefndar, 22. marz
1944, er heimilað að kenna hana við nafn
byggðarlagsins þannig, að hún heiti Bóka-
búð Keflavíkur. Það sama ár, eða þann
24. nóvember flytur búðin úr Aðalgötu 10
í nýbyggt húsnæði við Hafnargötu 34,
þar sem hún er nú.
Á þessum tímamótum bókábúðarinnar
langar blaðstjórn Faxa að grennslast í
starfssvið hennar og hitta eigandann að
máli. Blaðstjórnin er minnug þess, að
Kristinn var ritstjóri „Faxa“ um skeið,
átti sæti í blaðstjórn hans um skeið og er
nú afgreiðslumaður blaðsins. Hefur hann
jafnan verið góður samstarfsmaður bæði
fyrr og síðar með allt það, sem að blaðinu
lýtur. Og er nú, einsog að venju, boðinn
og búinn að gefa greið og glögg svör við
spurningum mínum.
Er ég hafði heilsað Kristni og borið upp
erindið, býður hann mér inn í bókaher-
bergi sitt upp á kaffi. En kaffi er jafnan
til í því ágæta húsi, enda er það hús í þjóð-
braut.
Yfir rjúkandi kaffinu legg ég eftirfar-
andi spurningar fyrir Kristin um bók-
söluna hér í Keflavík fyrr og nú:
— Voru bækur hvergi á boðstólum í
Keflavík, er þú byrjaðir bóksölu?
— Þegar mér var veitt bóksöluleyfi hér,
hafði Kron eitthvað af bókum til sölu.
Auk þess seldi Ingimundur Jónsson Speg-
ilinn, Þorsteinsbúð og Valtýr Guðjónsson
bækur Menningarsjóðs, Einar Bjarnason
Vikuna, Ragnar Guðleifsson bækur
M. F. A. og Máls og menningar, svo að
dæmi séu nefnd.
Og þá og lengi síðan gekk Runólfur
okkar Bjarnason um kring með blöð og
bækur í tunnusekk og töskum.
— Og Vörubúðin?
— Hún fékk hægt andlát og varð fáum
harmdauði, nema þáverandi oddvita
Keflavíkurhrepps, sem varð að fella niður
eftirstöðvar af ógreiddu útsvari hennar.
Mun hreppssjóður aldrei hafa borið sitt
barr eftir þetta fjárhagslega áfall.
— En bókabúð þín dafnaði?
— Allt dafnaði þá. Börn keyptu sér
buddu, unglingar ilmandi, marghólfa
seðlaveski, sem marraði í. Fullorðnir fengu
sér nýja og stærri peningakassa og fyrir-
tæki eldtrausta og þjófhelda skápa á stærð
við símaklefa. Og bækur birtust, komu og
fóru. Fólk, sem lengi hafði lifað á brauði
einu saman — og illa það á stundum —
gat loksins látið eftir sér, að kaupa brauð
og bók. Hvorttveggja í senn. Og hús-
gagnasmiðurinn hætti að dunda við smíði
eldhússkolla, en barði saman bókahillur,
nætur og daga.
Þvílíkir uppgangstímar fyrir bakara,
húsgagnasmiði og bóksala!
— Fer bókaflóðið svonefnda, eftir árs-
tíðum ?
— „Það er flóð, Fjara“, sagði karl við
kerlu sína, Fjöru. I desember fellur ört
að, flóðálda á Þorláksmessu. En þegar á
þrettánda degi jóla, er komin stórstraums-
fjara, sem varir fram á haust. Og ekki á
valdi mínu að breyta gangi himintungla
þar um.
Mikið hlyti skipstjóra að leiðast við stýri
á 50 tonna vélbáti, sem stæði á þurru
meginhluta árs, eða þar til á stórstraums-
flóði jólanna.
— Frá mörgu hafa allar þessar bækur
að segja. Eru titlar þeirra útaf fyrir sig
ekki merkilegt rannsóknarefni?
— Að minnsta kosti í bókatalningu um