Faxi - 01.01.1960, Blaðsíða 10

10
F A X I
MINNINGARORÐ:
Matthildur Jóhannesdóttir
frá Gauksstöðum í Garði.
Þótt nokkuð sé um liðið síðan grein
þessi birtist, hefi ég fengið leyfi höf-
undar til þess að birta hana í Faxa,
þar eð ég tel rétt og skylt að varð-
veita minningu þessarar ágætu konu
í blaði okkar Suðurnesjamanna. Faxi
vottar Gauksstaðahjónunum og öðrum
ástvinum hinnar látnu, innilegustu
samúð.
Þá hefir Sigurður Magnússon beðið
Faxa fyrir meðfylgjandi minningarorð
frá sér, en Gauksstaðafjölskyldan hefir
ætíð reynst honum vel, eins og reyndar
öllum öðrum, sem þar hafa borið að
garði.
I dag verður til moklar borin að Utskál-
um í Garði Matthildur Jóhannesdóttir frá
Gauksstöðum í Garði. Hún var dóttir
sæmdar og ágætishjónanna á Gauksstöð-
um, Helgu Þorsteinsdóttur og Jóhannesar
Jónssonar, útvegsbónda. Matthildur var
fædd 22. apríl 1935, en lézt 5. nóvember s.l.
Vafalaust hefur sumarylurinn ahkizt hjá
hjónunum á Gauksstöðum við fæðingu
litlu stúlkunnar, þá fögru vordaga fyrir
rúmum 24 árum. En í hamingjusömu
hjónabandi þeirra hafa þau eignast 14
falleg og mannvænleg börn og var Matta,
eins og hún var jafnan kölluð meðal vina
og vandamanna, næst yngst.
Fyrir 17 árum kom ég fyrst að Gauks-
stöðum. Það er einkum tvennt, sem fest-
ist þá í huga minn og hefur átt þar ból-
festu síðan, það er hjartahlýja húsráðenda
og hinn stóri, fjörmikli barnahópur. Hvert
af öðru uxu svo börnin út úr barnahópn-
um, inn í líf og starf hinna fullorðnu þar
sem þau hafa reynzt í bezta lagi hlut-
gengir þjóðfélagsþegnar. Ein er sú minn-
ing um Matthildi, sem mér finnst rétt að
geta, en það er frá íþróttamóti í Keflavík,
er hún tók þátt í, þá á fermingaraldri.
Táp hennar og fjör speglaðist í hverri
hreyfingu og hógværð að unnum sigri.
Það duldist ekki að hér fór gott íþrótta-
efni. Enda mun það hafa verið vilji hennar
og þrá að gera íþróttakennslu að ævistarfi.
En því miður voru ekki forlög hennar
þann veg ráðin. Eftir að hafa lokið héraðs-
skólanámi 1952, mun hún hafa ætlað sér
að fara á íþróttakennaraskóla, en áður
en til þess kom, mun sjúkdómur sá, er
Matthildur Jóhannesdóttir.
nú hefur fært hana úr tölu okkar lifenda
— gert vart við sig, og breytt fögrum
fyrirætlunum og góðum fyrirheitum í van-
heilsu og sjúkrahússvist. Tíu mánaða
sjúkrahússlega kom í stað skólagöngu og
síðar margar skemmri legur. Oftast var
harka sjúkdómsins svo mikil, að maður
gat búizt við sigri mannsins með sigðina.
Iþrótt Matthildar varð því sú að glíma
við hann. Og við, sem stóðum álengdar
— áhorfendur — gátum ekki annað en
dáðst að æskuþrótti og manndómi hennar.
Hvað eftir annað náði hún svo öruggum
yfirtökum, að jafnvel þeir sem bezt áttu
að vita, gerðu sér vonir um að sigurinn
væri alger. En þá var athafnaþráin, at-
orkan og óhlífnin svo mikil að hún sást
ekki fyrir. Smátt og smátt bilaði viðnáms-
þrótturinn og lífsins lokastund upp runnin,
hverri Matthildur tók á móti með sinni
kunnu geðró og hugprýði.
Af framan sögðu mætti ætla, að vinnu-
stundir Matthildar hafi ekki orðið margar.
En athafnaþráin var henni í blóð borin.
A átjánda ári réðst hún til símaþjónustu
á símastöðina í Garðinum og síðar á síma-
stöðina í Keflavík, en bjó alltaf heima í
foreldrahúsum þar sem hún vann jafnan
að lokinni símavakt. A Gauksstöðum var
margt að snúast bæði úti og inni, stórt
heimili, landbúnaður og útgerð, með fisk-
verkun, síldarsöltun og öllu því sem þar
að lýtur, og í þungri sjúkdómslegu móður
sinnar fékk hún sig leysta frá símaþjón-
ustu í nokkra mánuði til að taka að sér
húsmóðurstörfin.
Auk þessa gat hún fórnað góðum tíma
til félagsmála og starfs í þeirra þágu, lék
t. d. í ýmsum sjónleikum við góðan orð-
stír.
Þar sem við unnum saman við síma-
þjónustuna í Keflavík, er mér kunnugt
um að hún gekk heils hugar að starfi.
Hún var starfsglöð, ábýggileg og örugg.
Vel greind og vel virk og vildi vinna.
Þess vegna ávann hún sér vinsemd og
hlýhug alls samstarfsfólks. Andlátsfregnin
lét því illa í eyrum og það var erfitt að
sætta sig við þá staðreynd að aldrei framar
mætti rödd hennar heyrast — aldrei
framar gæti framkoma hennar og hátt-
prýði orðið til fyrirmyndar.
Um leið og við starfssystkini hennar
kveðjum hana og þökkum henni góð
kynni og gott samstarf, vottum við öldr-
uðum foreldrum hennar og öðrum vin-
um og vandamönnum innilega samúð.
Jón Tómasson.
Kósir fölna fyrr en varir,
frostnótt deyðir margoft blóm.
Aldraður þótt áfram hjari
eftir verður heldimmt tóm.
Margir sakna mætrar rósar.
Menn og fljóð í þessum heim.
Er hún hverfur æskuljósa,
ómælis í víðan geim.
Enn hún blómgast öðru á sviði
æðsti kraftur veitir líf.
Umvafin í cnglafriði.
Og þá laus við dauðans kíf.
Sigurður Magnússon,
Valbraut.
Sigurður Magnússon,
útsölumaður Faxa í Garði og Leiru, sendir
Faxa eftirfarandi:
Uti er jarðlífsævin senn,
af því hugur vaki.
Attatíu og einnig tvenn
eru jól að baki.
Sigurður hlýddi á Rósberg G. Snædal rit-
höfund lesa frumsamda smásögu í útvarpið
og kvað þá þetta:
Myndar sögur margskonar,
margoft ljóð til þjóðar syngur.
Rækir störf við ritsmíðar,
Rósberg Snædal, Húnvetningur.