Faxi - 01.03.1960, Blaðsíða 7

F A X 1
39
Hilmar Jónsson:
Haldið á
Þórsmörk
Ferðaþáttur II
Samkvæmt ferðaáætlun okkar var Þórs-
merkurferð fyrirhuguð 11.—12. júlí. Eg
fór í Reykjavík daginn áður og kom
ekki fyrr en seint um kvöldið, þó þótti
mér réttara að hringja til Hafsteins
Magnússonar til að fullvissa mig um að
allt væri í lagi. Manni brá því óneitanlega
í brún, þegar Hafsteinn sagði, að ekkert
yrði af ferðinni. Það höfðu aðeins 7 skrifað
sig á listann og það var alltof fámennur
hópur til að kaupa áætlunarbíl með. Kefl-
víkingar virtust ekki hafa áhuga á að sjá
Þórsmörk
Undirritaður var hins vegar staðráðinn
að yfirgefa rykið og gangstéttirnar. Ég
hringdi því í Hafstein Guðmundsson, en
hann hafði ásamt konu sinni pantað far,
og spurði hann, hvort hann vildi fara
með Reykvíkingum, ef við ættum þess
kost. Hann var mjög áfram um að fara,
sama sinnis var nafni hans. Því miður
hafði ég ekki tíma til að ná í önnur hjón,
sem ráðgert höfðu að fara með okkur.
Nú var spurningin bara þessi, hvort allt
væri ekki komið í eindaga; hvort Reyk-
víkingar vildu nokkuð með okkur hafa.
I fyrstu tilraun leit heldur ekki vel út,
þar eð aðeins var rúm fyrir tvo hjá Ferða-
félagi Islands. Næst hringdi ég í Pál Ara-
í Snorraríki.
son og hann aumkaði sig yfir okkur. Lagði
hann af stað klukkan tvö á laugardag
með meginherinn í stórum vatnabíl. Aftur
á móti lét hann okkur Keflvíkingunum í
té ágætan sendiferðabíl, sem vitaskuld var
miklu þýðari en trukkurinn. A meðan
maður beið settist ég niður á Austurvelli
en frá Hótel Borg og að Líkn gat að líta
samfellda röð af langferðabílum. Þetta var
útgerð Ferðafélags Islands. Svona skemmta
Reykvíkingar sér um helgar.
Það var athyglisvert, hversu margir
þessara ferðalanga voru æskumenn. Á Sel-
fossi hafði Páll það við orð, að við yrðum
flutt í vatnabílinn. Illa leizt okkur Kefl-
víkingum á þá fyrirætlun, og ákváðum
að blanda sem minnst geði við trukk-
fólkið. Á Hvolsvelli drukkum við kaffi út
af fyrir okkur. Þar bættist einn í hópinn:
Jón Bjarnason, skáld og veitingahúseig-
andi í Reykjavík. Hafði hann áður verið
í vatnabílnum, en leizt að sjálfsögðu mun
betur á okkur. Var hann hinn skemmti-
legasti ferðafélagi og kunni skil á mörgu,
þótt sum fræðsla hans væri hreinn „skáld-
skapur“. Við Krossá urðum við að yfir-
gefa sendiferðabílinn. Tjölduðum við í
góðu veðri í Mörkinni en síðan var farið
að litast um.
Okkur til leiðsagnar var gamall og góður
Austfirðingur, sem ég hafði áður kynnzt
á Þorrablóti. Sá hét Sveinbjörn Björnsson.
Fyrst var haldið upp á Valahnúk og þar
tók ég meðfylgjandi mynd. Síðan var
gengið og gengið, þangað til klukkan að
ganga tvö. Höfðu þá einhverjir fram-
kvæmdasamir náungar kveikt bál rétt hjá
tjaldbúðunum. Sungu menn og dönsuðu
kringum bálið. Var þangað kominn karla-
kórinn Fóstbræður og skemmti hann
okkur langt fram eftir nóttu. Á sunnu-
daginn var eitt bezta veður, sem kom á
þessu votviðrasama sumri. Heiðskír him-
inn og mikill hiti. Lágum við í sólbaði
fram eftir degi. Við Hafsteinn Magnús-
son fórum þó og skoðuðum Snorraríki,
en það er hellir skammt frá skála F. I. í
Húsadal. Ærin raun hefur það verið áður
fyrr að komast í Snorraríki en nú er það
hægðarleikur. Margir þeirra. sem klifrað
Horft af Valahnúk.