Faxi - 01.02.1969, Qupperneq 5
ÞORSTEINN ÁRNASON,
Fœddur 28. okt. 1885. — Dóinn 23. jan. 1969.
Nokkur minningarorð.
Þorsteinn Arnason húsasmíðameistari,
andaðist á sjúkrahúsinu í Keflavík þann
23. janúar s. 1. Hann var fæddur að Hrúðu-
nesi í Leiru, sonur hjónanna Guðrúnar
Ingjaldsdóttur og Árna Árnasonar.
Ungur fluttist hann með foreldrum sín-
um að Gerðum í Garði og þar átti hann
heimili fram yfir fertugt.
Framan af ævi stundaði Þorsteinn sjó-
inn, eins og flestir ungir Garðbúar gerðu
um þær mundir. Vélbátaöldin var þá að
hefjast þar sem annars staðar og var Þor-
steinn lengi formaður á mótorbátum, sem
gerðir voru út í Garðinum, og farnaðist
það mjög vel eins og annað, sem hann
tók sér fyrir hendur.
Árið 1908 kvæntist Þorsteinn Guðnýju
Helgu Vigfúsdóttur, mikilhæfri ágætis-
konu. Hófu þau búskap í Gerðum og
bjuggu þar til ársins 1928, er þau fluttust
til Keflavíkur. Eignuðust þau 10 börn,
sem öll eru á lífi, utan einn sonur, Ingólf-
ur, sem lézt af slysförum 1948, þá 24 ára.
Hin börn þeirra Þorsteins og Guðnýjar
eru: Árni, verkstjóri í Keflavík, kvæntur
Jennýu Einarsdóttur, Steinunnn, ekkja
eftir Snorra Þorstei-nsson, Keflavík, Helga,
ekkja eftir Fal Guðmundsson skipstjóra,
Keflavík, Guðrún, gift Oskari Kristjáns-
syni, Ytri-Njarðvík, Ingveldur, skrifstofu-
stjóri Sjúkrasamlags Keflavíkur, Þorsteinn,
skipstjóri, kvæntur Lovísu Þorgilsdóttur,
Keflavík, Hallveig, gift Skúla Pálssyni,
Keflavík, Gunnar, byggingarfræðingur,
forstöðumaður teiknistofu S. I. S., Reykja-
vík, var kvæntur Þóru Guðmundsdóttur,
en missti hana s. 1. sumar, Sigurbjörg,
ekkja eftir Jón Guðmundsson húsgagna-
smið.
Þótt Þorsteinn stundaði sjóinn sem aðal-
starf meðan hann bjó í Garðinum, vann
hann þó alltaf jafnhliða nokkuð að smíð-
um, enda snemma bráðger á því sviði.
Eftir að hann fluttist til Keflavíkur sneri
hann sér algerlega að smíðunum og byggði
hér mörg hús. Fyrsta húsið sem hann
reisti hér var hans eigið íbúðarhús, Suður-
gata 8, þar sem hann bjó til æviloka. Um
nokkurt árabil starfrækti hann einnig tré-
smíðaverkstæði hér í Keflavík, í félagi við
tengdason sinn Jón, og Gunnar son sinn.
Þorsteinn missti konu sína árið 1943.
Var það þungt áfall bæði fyrir hann og
börnin. Auk þess að koma upp stórum og
mannvænlegum barnahóp hafði þessi mæta
kona unnið hér mikið að líknar- og menn-
ingarmálum, t. d. um árabil verið for-
maður kvennadeildar Slysavarnafélags Is-
lands í Keflavík og stutt mann sinn í hug-
sjónamálum hans við störf innan Góð-
templarareglunnar í Keflavík. Hún var
því öllurn harmdauði, er hana þekktu.
Þorsteinn var alla tíð heilhuga bindind-
ismaður, hafði ungur gengið „Reglunni"
á hönd, meðan hann dvaldist sem æsku-
maður í Garðinum og vann henni síðan
ævilangt allt er hann mátti, enda þar sem
annars staðar bjartsýnn, hvetjandi og
vinnufús. Hann var nú heiðursfélagi í st.
Framför í Garði og einnig í st. Vík í
Keflavík, en þar annaðist Þorsteinn lengst
af söngstjórn, enda vel þeim vanda vax-
inn, hafði um nokkurt skeið verið organ-
isti í Utskálakirkju. Þorsteinn hafði djúpa
og karlmannlega bassarödd og söng af
mikilli innlifun. Hann söng lengi með
kirkjukór Keflavíkurkirkju og þar naut
hans hljómfagra rödd sín vel.
Árið 1950 kvæntist Þorsteinn Ingveldi
Pálsdóttur kennara, sem þá var ekkja og
átti 2 börn frá fyrra hjónabandi. Eignuð-
ust þau 2 efnis drengi, Ingólf og Vigni
Pál, sem báðir dveljast enn í foreldrahús-
um. Hefir Ingveldur, einns og fyrri kona
Þorsteins, reynzt honum góð, enda væn
og vel gerð kona. Báðar voru þær honum
samhentar í einu mesta hugsjónamáli hans,
stúkustarfinu, enda báðar þar mikilvirkir
þátttakendur.
Þorsteinn var mikill dugnaðarmaður, að
hverju sem hann gekk, kappsamur og
verkhygginn. Hann var hagleikssmiður
og því eftirsóttur, enda féll honum sjaldan
verk úr hendi meðan heilsa og kraftar
leyfðu.
Á áttræðisafmæli Þorsteins nú fyrir
þremur árum skrifaði ég greinarkorn hér
í blaðið Faxa, þar sem ég rakti nokkuð
starfsferil hans og afskipti af störfum
„Reglunnar“ í Keflavík, en á þeim vett-
vangi kynntumst við, skömmu eftir að ég
fluttist hingað suður. Með hliðsjón af því
mun ég ekki hafa þessi minningarorð öllu
fleiri, heldur vísa til þess, sem þar er ritað
um þennan sérstæða og ágæta mann, sem
nú hefir safnazt til feðra sinna eftir langt
og dáðríkt ævistarf.
Eftirlifandi ástvinum hans, eiginkonu,
hörnum og barnabörnum votta ég mína
innilegustu samúð.
Blessuð veri minningin um Þorstein
/
Arnason.
Hallgrímur Th. Björnsson.
<>0<><><><><><><><><><><><><><>^^
Sjómenn!
Verkamenn!
Sjóstakkar
Sjóstígvél
Vinnuskór
Peysur
Jakkar
Buxur
Leistar
Kuldahúfur
Frystihúsasvuntur
Ermahlífar
Aðgerðarsvuntur
Vinnuvettlingar
Sjóvettlingar
Kaupfélag
Suðurnesja
Járn- og skipadeild — sími 1505
FAXI — 21