Faxi - 01.10.1972, Qupperneq 6

HÖNDIN HREINA
SMASA6A
Einu sinni var ungur maður, Asím
að nafni, færður fram fyrir kalífann í
Bagdad. Hann hafði stolið brauði.
Nú kraup hann á kné fyrir framan
hásætið og horfði biðjandi augum á
hina ströngu ásjónu kalífans.
„Þú hefur smánað boð kóransins
(trúarbók Múhameðstrúarmanna), og
lítilsvirt lög mín“, mælti kalífinn.
„Hvað kom þér til slíkra verka?“
„Mik'li voldugi herra“, mælti ungi
maðurinn. „Eg á gamlan og sjúkan
föður. Ég verð að hjúkra honum og get
því ekkert unnið. Hungrið neyddi mig
;til að stela brauðinu.“
Kalífinn horfði hörkulega á unga
manninn og mælti:
„Algóður guð, sem veit, hvað í
mannshjörtunum býr, mun ef til vill
fyrirgefa þér þessa yfirsjón þína, en ég,
sem hinn jarðneski dómari, verð að
fullnægja fyrirmælum laganna og láta
þig taka út hegningu.“
Kalífinn gaf einum þjóni sínum
méfki. Sá bar sverð dómarans. Þegar
Asím sá það, hvíslaði hann að kalífan-
urrt!
„Ég bý yfir leyndarmáli, leyf mér að
létta því af hjarta mínu, áður en ég
dey. Fyrir tveimur nóttum sat ég sem
oftar við sóttarsæng föður míns. Þá
mun ég hafa sofnað, því að ég 'hafði
vakað lengi. En er ég var sofnaður,
birtist mér Salómon hinn vitri. Hann
kenndi mér merkilega töfraþulu. Ef
hún er lesin yfir gullpeningi og hann
síðan lagður á jörðina, vex upp af hon-
um gulltré með ávöxtum úr gulli. En
enginn má þó nota þessa töfra í eigin-
hagsmunaskyni.
„Komdu út í garðinn“, mælti kalíf-
inn. „Þar reynum við töfra þína, og
gullið mun ég nota í þarfir ríkisins.“
Þegar komið var út í hallargarðinn,
var gullpeningurinn lagður í lófann á
Asím. Hann mælti fram töfraþuluna,
og rétti síðan kalífanum peninginn og
mælti:
„Aðeins 'hrein og flekklaus hönd,
sem aldrei hefur tekið neitt frá náung-
anum, verður að leggja peninginn á
jörðina. Annars kemur máttur töfranna
ekki fram. Legg þú peninginn á jörð-
ina, voldugi herra. Mín hönd er ekki
hrein.“
„Guð er mikill“, mælti kalífinn. „Ég
get ekki lagt pening þennan á jörðina.
Þegar bróðir minn sat í hásæti því, er
ég nú skipa, tók ég hlut af skatti þeim,
sem honum bar. Tak. þú við peningn-
um, stórverzír.“
Stórverzírinn tók við peningnum og
mælti:
„Virðulegi herra. Allt fé ríkisins fer
í gegnum mínar hendur. Ég held, að
mín hönd sé ekki nógu hrein til að gefa
töfrum þessum mátt.“
Hann rétti síðan æðsta prestinum
peninginn, en presturinn varð niður-
lútur og mælti:
„Ég hef umsjón með fé kirkjunnar,
og ég veit ekki, hvort hönd mín er sak-
laus af því að hafa tekið annarra fé.“
„Hermálaráðgjafi. Tak þú við pen-
ingnum“, mælti kalífinn.
Ráðgjafinn tók við peningnum, en
lagði hann í lófann á Asím og mælti:
„Ég greiði 'hermönnunum mála sinn
og skipti herfangi. Ég þori ekki að taka
við peningnum.“
Asím varð litið til 'hins mikla og
volduga kalífa. Kalífinn mælti:
„Asím, ég þakka þér fyrir þennan
lærdóm. Frá þessari stundu ert þú dóm-
ari í Bagdad.“
YETURSNN
Veturinn er voðatíð.
volar ellin bleika.
Krakkar fagna kafaldshríð,
komum út að leika.
Kristján frá Djúpalcc\.
(H. /. M. þýddi).
LITLILESANDINN Umsjón:Á.M.
Til lesendas
Góðir lesendur. 1 þessu blaði hefst nýr
þáttur, sem við nefnum „Litla lesandann“,
og er hann, eins og nafnið ber með sér,
ætlaður yngstu lesendunum. Ég mun leit-
ast við að hafa eitthvað, bæði til skemmt-
unar og fróðleiks, ásamt myndum. Líka
vonast ég til að þið skrifið þættinum og
sendið honum eitthvert efni, eða ráðlegg-
ingar um efnisval.
Með kærri kveðju og ósk um góð sam-
skipti. Asta.
142 — FAXI