Faxi - 01.06.1975, Blaðsíða 14

Jörundur hundadagakonungur — Niðurlag
Tckið saman af Guðmundi Sigurði Jóhannssyni
Tilskipanir Jörgensens almáðar
líkamanum. Auðvelt reyndist mér að
hrekja hann niður kviðinn, en þegar
kom að mjöðmunum, vandaðist málið,
— hann vildi ýmist skjótast niður
vinstra eða hægra lærið, en þegar mér
tókst að festa hann öðru hvoru megin,
gekk greiðlega að koma iionum niður
lærið og legginn og alla leið niður í rist.
Siðan komu tærnar. Oftast valdi ég
stóru tána, til að hrekja verkinn út í
og þar minnir mig að ég hafi gert smá
gat og hleypt sársaukanum þar út. Við
þessar rekningar lá ég stundum á morgn-
ana, þegar ég vaknaði á undan öðrum."
Feginn ef einhver veiktist
„Ákvörðun mín að verða læknir að
lífsstarfi, var svo rík í mér að ég sat
ávallt um, ef einhver læknir kom í þorp-
ið, til að geta heilsað honum, tekið í
hönd hans og snert hann. Menn veiktust
ekki oft, en ég var afskaplega feginn ef
einhver kenndi sér# meins, nema móðir
mín, hún mátti ekki verða veik. Og svo
þegar fréttist um þorpið, að von væri á
lækni, þá var ég mættur á staðinn og
hélt mér þar rétt heima við. Fólkið kom
hægt út úr húsunum, þegar læknirinn
reið í hlað ,en þegar hann fór af baki og
sá þennan strák, heilsaði hann mér Ijúf-
lega, hver sem hann nú var — og ég
fékk að taka í hendina á honum, eins og
ég hafði vonað."
Bók um Ófeig væri góður skerfur
í sögu Suðurnesjanna
Heimsókn okkar Eyþórs til dr. Ófeigs
á Laufásveginn, varð all miklu lengri
en ráðgert var í upphafi og viðtalið sem
hugsað var í eitt blað, er orðið að þrem-
ur og gæti orðið lengra. Dr. Ófeigur er
hafsjór af minningum liðins tíma á Suð-
umesjum, — en hann hugsar ekki að-
eins um fortíðina. Hugur hans er síung-
ur og brennandi áhugi hans um framtíð
Suðurnesjanna leynir sér ekki. Við sem
byggjum þennan skaga eða öllu heldur
nes höfum verið allt of hirðulausir um
sögu okkar, muni og minjar. Einna
drýgsta skerfinn sem hægt væri að
leggja í að varðveita sögu Suðumesj-
anna, væri sá að einhver eða einhverjir
tækju að sér að skrá allan þann fróðleik
sem dr Ófeigur ræður yfir, — hefur
skráð á laus blöð eða geymir í glöggu
minni, — verðugra bókarefni, er varla
til fyrir okkur Suðumesjamenn. Um það
eru áreiðanlega margir Suðumesjamenn
sammála okkur Eyþóri. emm
Hinn 21. ágúst gera þeir með sér
samning, Jones og Phelps, annars vegar
en Stephensensbræður hins vegar, þess
efnis að allar auglýsingar og tilskip-
anir Jörgensens, skyldu afmáðar og að
engu hafðar, en stjóm landsins falin
þeim bræðrum. Skyldi landsstjórnin á-
byrgjast líf og eignir Englendinga á ís-
landi, engin vamarvirki má byggja „og
sá Skans, sem nú er hjá Reykjavík,
skal niður brotinn". (Phelpsskans hefur
sýnilega verið voðalegur hlutur fyrir þá
Jones og Stephensensbræður). Enn-
fremur skulu öll höndlunarhús, sem eru
lokuð, strax verða opnuð, en danskar
eigur og opinberir landsins sjóðir skulu
afhentir til réttra aðila. Samningurinn
við Nott skipstjóra frá 16. júní skal
standa í fullu gildi og auglýsast undir
eins um allt land, ásamt hinum nýja
samningi. Veldi Jörgensens var hrunið.
Fánj Jörgensens var tekinn niður og
færður út á skip Jones, en Skansinn var
rifinn í sjáfboðavinnu við mikil fagnað-
arlæti Trampe greifa og danskra kaup-
manna. Að kvöldi hins 25. ágúst léttu
tvö skip akkerum í Reykjavíkurhöfn.
Það voru skipin Orion og Margaret and
Ann. Á Orion hafði Jörgensen forystuna
og meðal þeirra sem voru með honum
á skipinu voru Pétur Malmkvist fyrr-
verandi ríkisstjóri, Jóhanna kona hans,
Samson Samsonarson, fyrrverandi líf-
vörður og fimm danskir sjómenn. Á
Margaret and Ann hafði Phelps foryst-
una. Þá voru á skipinu Trampe greifi
og 7 danskir sjómenn af Orion, allir
fangar. Þeir sigldu hraðbyr í tvo daga,
en þá kom upp eldur í Margaret and
Ann Um það bil tveimur stundum eftir
að eldsins varð vart, var Orion komið
upp að hinu brennandi skipí. Fór Jörg-
ensen þá um borð í Margaet and Ann til
þess að stjóma björguninni. Voru allir
komnir heilu og höldnu um borð í Orion
eftir stutta stund. Þökkuðu skipverjar
fyrst og fremst framgöngu Jörgensens
það að svona giftusamlega tókst til.
Stjórnaði hann björguninni af miklum
myndugleik og fór síðastur frá borði af
hinu brennandi skipi.
Nú voru um 70 manns á Orion og því
ekki viðlit að leggja á hafið með svo
marga menn á svo litlu skipi. Var því
tekið það ráð að snúa aftur til Reykja-
víkur. Þegar sást til Orions frá Reykja-
vík varð uppi fótur og fit. Var Magnús
Stephensen höndum uppi, strax og sást
til skipsins og skrifaði Jones skipherra
auðmjúkt bréf, þar sem hann fer þess
á leit að ef svo skyldi reynast að skip
það væri Orion sem nú sigldi inn á höfn-
ina, hvort Jones vildi þá ekki taka Jörg-
ensen sem herfanga yfir á skip sitt og
vama því að hann stigi fæti á land þar
sem hann sé hinn mesti vágestur og
ofstopamaður. M6 af þessu bréfi ráða
að Magnús hafi verið blauð sál og höfð-
ingjasleikja.
Þegar hins vegar fréttist um björg-
unarafrek Jörgensens, minntist enginn
á það að láta taka hann höndum. 1.
september lét Jörgensen aftur í hafa á
Orion og tók land i Liverpool 18 dægr-
um síðar.
Ljúkum vér hér að segja frá hinni ís-
lensku stjómarbyltingu og sæfaranum
sem gerði Islandi meira gott á sínum
stutta valdatíma, en danska stjómin á
mörgum áratugum, en hlaut þó, — og
hefur hlotið síðan óverðskuldað van-
þakklæti af mörgxún íslendingum.
Endir.
8 2 —- F A X I