Faxi - 01.09.1993, Síða 9

skrif'um sínum, enda telur hann það vera
hlutverk rithöfundarins að benda á það sem
miður fer í heimi hér og hvernig hægt sé að
bæta hann. Slíkur maður hlýtur að vera
umdeildur í sundurlyndu þjóðfélagi, og það er
Hilmar vissulega og við skulum aðeins rekja
viðbrögð nokkurra þekktra manna við skrifum
hans og byrjum á Skúla Guðjónssyni. Þjóð-
viljinn 1975. „Spámaður andkommunista".
Jón Sigurðsson, Tíminn 1977. „Heim-
spekingur Alþýðutlokksins".
Karl Steinar Guðnason, þá bæjarfulltrúi
Alþýðuflokksins í Keflavík í Suður-
nesjatíðindum 1975. „Það er sjáldan hér á
landi, að maður les annan eins fúkyrðaflaum
og rökleysur og róg og birtist í síðustu Suð-
umesjatíðindum og heitir pistill um Daginn og
veginn".
Kristmann Guðmundsson, Lesbók Morg-
unblaðsins 1970. „Gáfur hans em leiftrandi
og skírar. Hann sker sig gegnum lygafroðuna
og sýnir á sannfærandi hátt það sem undir býr.
Það er athyglisvert hve fijáls og óháð hugsun
þessa unga manns er og hreinskilni hans meiri
en maður á að venjast nú til dags“.
Arni Samúelsson, kaupmaður, í Suður-
nesjatíðindum 1975. „Öll skrif Hilmars
Jónssonar byggjast á skítskap og aftur
skítskap".
Andrés Kristjánsson, Tíminn 1970. „Hann
er sjálfstæður í hugsun, hugrakkur í gagnrýni
og ómyrkur í máli“.
Alfreð Gíslason, bæjarfógeti, í Morgun-
blaðinu 1960. „hann kemur ókunnugum
óbrjálaður fyrir sjónir við fyrstu kynni".
Matthías Jóhannessen, ritstjóri á rit-
höfundarþingi 1977. „En ég er afskaplega
hræddur við Hilmar sérstaklega vegna þess að
hann sést ekki fyrir".
Kristinn Reyr, Dagblaðið 1976. „Kannski
er Hundabyltingin ókerfanleg eins og San
Michele eftir Munthe".
Alfreð Þorsteinsson, borgarfulltrúi
Framsóknarflokksins í Morgunblaðinu 1976.
„Vilmundur Gylfason líkir skrifum sínum við
það besta sem gerist í þeim efnum í Bretlandi.
Það er svona álíka og Hilmar Jónsson
sálufélagi Vilmundar færi að líkja skrifum
sínum við verk Halldórs Laxness".
Ólafur Haukur Arnason, Ríksiútvarpið
1974. „Einhvern veginn finnst mér bækur
hans hvað bókmenntagrein snertir liggi á milli
manna eins og Þorbergs Þórðarsonar og
Jónasar Jónssonar frá Hrillu".
Gunnar Dal, Tíminn 1973. „Enginn
íslenskur rithöfundur á seinni árum fjallar í
verkum sínum um viðburði og baráttu
samtfmans á jafn bersöglan máta og Hilmar
Jónsson".
Framangreindar tilvitnanir sýna glöggt að
skrif Hilmar voru ekki markleysa ein og það
var eftir þeim tekið, þótt sitt sýndist hverjum,
en þrált fyrir þú vinda sem blésu um Hilmar
voru honum falin mörg trúnaðarstörf á mjög
breiðum vettvangi, - allt frá bæjarmálum til
bindindismála. Mín skoðun er sú að þar hafi
miklu ráðið ritfærni hans og tjáningarmáti.
Menn talið hann geta styrkt góðan málstað
með þessum hæfileikum og eftir á að hyggja,
þá hefur Hilmar gert það.
Hvað ég man í svipinn, þá hefur Hilmar
setið í barnavemdarnefnd, áfengisvamamefnd,
byggðasafnsnefnd, sögunefnd, hand-
knattleiksráði og æskulýðsráði Keflavíkur.
Störf Hilmars hafa einkennst af reglusemi og
et einhver getur borið með sanni að vera
reglumaður, þá er það Hilmar. Mikill tími
tómstunda hefur farið í störf fyrir það sem
kallað er Reglan, - það er Góðtemplarareglan
á íslandi. Hann var Stórgæslumaður ung-
templarareglunnar á íslandi 1970. Stórtemplar
1980-1990, sem er æðsta stig Alþjóða-
góðtemplarareglunnar á Islandi.
Innan þessara samtaka hefur Hilmar annast
ýmis störf, svo sem við Bókaútgáfu Æsk-
unnar, Bindindismótanna í Galtalæk, svo að
tvö af viðamestu verkefnunum séu nefnd. A
þessum vettvangi hefur Hilmar unnið heillarík
störf og oft beitt penna sínum bæði til sóknar
og vamar Reglunni, sem og í ræðum sínum
enda telur hann. eins og yfirskriftin á ræðu
hans á 100 ára afmæli Reglunnar hljóðar.
„Lítil áfengisneysla er okkur að þakka".
Auk þessa sem upp hefur verið talið, þá
hefur Hilmar sinnt hinum ýmsu menn-
ingarmálum ú Suðumesjum og fyrir þann þútt
voru honum veitt menningarviðurkenning
verkalýsðfélaganna á Suðumesjum, 1992.
Einn er sá félagsskapur sem leiddi til þess
að Hilmar fór að glíma við nýtt form í rit-
mennsku sinni. Fyrir hreina tilviljun slæddist
liann á fund hjá Leikfélagi Keflavíkur og í
þeiiri tiIvistarkreppu, sem félagið útti í um þær
mundir, reyndist Hilmar hvalreki á þeirra
fjörur. Hann fékk strax aðalhlutverk í
sjónleiknum „Er á meðan er", en skömmu
síðar, annað aðalhlutverk, en af öðrum toga
spunnið, formannsembættið, sem liann rækti
af miklum krafti í tvö ár, frá 1978-80, - þótt
hann færi ekki á fjalimar sjálfur. Hilmar tók
við formennskunni aftur sex árum seinna, -
eða 1986-1989 og vann af sama dugnaði og
krafti og áður.
Þessi tengsl hans við leikhús, vakti löngun
Hilmai's til semja leikhúsverk. Hann skrifaði
leikritið „Utkall í klúbbinn". sem LK, sýndi
undir stjórn Gunnars Eyjólfssonar. Verkið
fjallaði um örlög lögreglumanns á Kefla-
víkurflugvelli, sem bjargar dóttur forstjóra
verktakafyrirtækis úr vamarliðsklúbbi. í stuttu
máli, þá er lögreglumaðurinn jarðaður lifandi
af lögreglustjóra og foreldrum stúlkunnar. Að
margra dómi er þetta eitt beinskeyttasta verk
um hermang og gróðahyggju hér á landi.
Eg hef varið næstum öllu mínu máli í
rithöfundinn og menningarmálamanninn
Hilrríar Jónsson, svo að röðin hlýtur, svona
lokin, að vera kornin að bókasafns-
starfsmanninum Hilmari Jónssyni, sem nánast
helgaði safninu alla sfna starfsæfi, eða samtals
35 ár. Geri aðrir betur. A þessum ámm hefur
safnið blómstrað og vaxið. I upphafi var það
með 1600 útlánshæfar bækur, en telur í dag
40.000 eintök og öll stofnunin hefur vaxið
sem því nemur, Hilmar hefur ætíð verið mikill
baráttumaður fyrir sitt safn, enda hefur það
ekki einungis verið hans starf, heldur
áhugamál. Því er nú vel við hæfi að kynna
verk hans í þessu glæsilega húsnæði. Enginn
á það fremur skilið en Hilmar og ég veit að þar
em margir mér sammála.
En þótt Hilmar hafi eytt stórum hluta
æfinnar innan veggja bókasafnsins og hafi
sterkar taugar til þess, ætlaði hann sér ekki að
verða safngripur þar, - vinna svo lengi sem líf
Itans entist. Hann lét af störfum þar l'yrir hálfu
öðru ári. Hélt skömmu síðar til
Kaupmannahafnar, í farteski eiginkonu sinnar,
Elísabetar Guðrúnar Jensdóttur, kennara við
Myllubakkaskóla, sem hugði á nám í
Danaríki. Ytra sat Hilmar ekki auðum
höndum. Hafði samand við landa sína,
ferðaðist um og sat við skriftir, mest við
leikritunargerð, um eldprestinn Jón Stein-
grímsson, sem Suðumesjamenn fá vonandi að
sjá á sviði áður en langt um líður. Auk þessa
hefur Hilmar stundað nám í handritagerð
kvikmynda, svo einhvers er líka að vænta frá
honum úr þeirri átt.
Kominn á eftirlaun um sextugt, hefur
Hilmar nú frjálsan tíma, en ætli það sé ekki
með Itann eins og fleiri, að þeir liafa aldrei
nteira að gera, en eftir að þeir hætta að vinna.
I spjalli um Hilmar, vegna þessarar
samantektar, sagði kunningi minn, að Hilmar
væri kominn af léttasta skeiði og útbrunninn.
Þessu var ég alveg ósammála, enda Itafði ég
vitnesku um að hann hefði með hóflegu
matarræði og hreyfingu, brætt af sér 20
pundum og kominn niður fyrir kjör-
þyngdina.... Og eitt er vfst góðir gestir, að ef
þið sjáið léttstígan trimmara steðja um götur
Keflavíkur og nágrennis, - með hendurnar
fram með síðunum, eins og hann sé að færast
mikið í fang, þá er það Hilmar Jónsson,
fyrrverandi starfsmaður Bæjar- og
hérðasbókasafns Keflavíkur, hress með næga
orku til áhugamála sinna næstu árin.
Hentugar
tækifærisgjafir
SJÓNAUKAR
Einfaldir/tvölfaldir.
Verð frá kr- 2.273,-
MYNDAVÉLAR
Verð frá kr. 3.390,-
n APALSTÖDIN
BENSÍNAFGREIÐSLA
Upplýsingar um allar ferðir í
SÍMSVARA
11590
Sérleyfisbifreiðar Keflavíkur
Sími 92-15551
FAXI 137