Straumar - 01.09.1927, Blaðsíða 9

STRAUMAR
135
mynd, sem hún er, eftir að ófært þótti að binda prestana
lengur við það, að kenna samkvæmt henni. Og af vana,
hugkvæmdist ekki handbókarnefndinni, sem nú starfar,
að hrófla við þessari gömlu játningu, sem flestir fara
eigi lengur með nema fyrir siðasakir. Já, hún setur hana,
svo að segja athugasemdalaust, fram í tillögum sínum,
sem fullgilda skýrgreining kristinnar trúar — sem böm
skuli skírð til og ungmenni staðfest í. — Það hlýtur að
verða hiklaus krafa allra þeirra manna, sem vaninn hefir
enn eigi blindað eða svæft, að átyllan til þessa gerræðis,
sem hér yrði beitt við samvizkur fjölda presta og óharðn-
aðra bama, verði burtu svift úr Helgisiðabókinni. Annað-
hvort verði trúarjátningin umsamin og henni breytt í það
form, sem trúarvitund vorra tíma verður ásátt um, en
það mun reynast örðugt verk, eða þá, að allur játninga-
lestur verði lagður niður í guðsþjónustunum, og mundi
það ef til vill verða happasælast. Því að allur játninga-
lestur og varafleipur, er þýðingarlítið í samanburði við
kærleiksverk, en getur stælt suma í hégómlegri trú-
hræsni. Ýmsir kunna að segja, að fermingin missi mevin-
gildi sitt, ef trúarjátningu í hverskonar mynd verði burtu
kipt. Þetta kann satt að vera. En allar bænir vorar
ern í raun réttri, einskonar trúarjátning fyrir augliti
guðs. Allir, sem kristnir teljast og vilja tilheyra Kristi,
munu vafalaust geta orðið ásáttir um það, að framkvæma
skímar- og fermingarathafnir á einhvern þann hátt, að
börn og ungmenni sé vígð Kristi, reynt sé að greiða á-
hrifum hans veg að'sálum þeirra og þau játi, að þau vilji
tilheyra honum, sem frelsara frá syndum og leiðtoga til
eilífs lífs. — Hvort prestinum sjálfum eða handbókar-
nefndinni er falið að móta þær bænir, sem beðnar eru
fyrir baminu, eða þau ámaðarorð, er hann mælir til ung-
mennisins, þegar það hefir áttað sig á kenningum Krists
og orðið snortið af þeim, ætti að liggja þannig milli mála,
að formáli handbókarinnar væri aðeins tillögur, sem prest-
urinn mætti breyta út af, þegar honum þætti betur fara.
Þannig ætti að vera háttað, a. m. k. um sem flest auka-
störf presta, að þar hefðu þeir sem frjálsastar hendur.