Straumar - 01.08.1928, Qupperneq 4

114
S '1' RAUMAH
hyggja hann hálfu þröngsýnni og vanstiltari en þeir eru
sjálfir! Margir þeir, sem kalla sig „trúaða“ telja alla
gagnrýni í trúarefnum, allar biblíurannsóknir og saman-
burðar-guðfræði hreinasta voða. Hvers vegna? Fyrst og
fremst vegna þess, að slík rannsókn sé móðgun við guð,
með því að biblían eigi að vera hafin yfir alla rannsókn.
í öðru lagi sé „trúnni“ hætta búin, ef skynsemin gerist of
nærgöngul. Því sé bezt að stíja þeim sem bezt hvorri frá
annari. Þessir ,,niðurrifsmenn“, sem eyðileggi ,,barnatrú“
manna og varpi þeim þannig út á hjarn efasemdanna, þar
sem þeir hafi ekkert traust né hald, sé hinir mestu spell-
virkjar í guðsríki.
Aumur er þessi hugsunarháttur. Og slík trú mun
aldrei endurleysa mannkynið.
Hver óttast rannsókn og gagnrýni, sem hefir allar
sakir hreinar?
Hvað er að óttast?
Mun sannleikur guðs vera reistur á svo veikum stoð-
um að unt sé að rífa hann niður? Sé trúin það, sem hún
á að vera: hin örugga vissa um guð — hver megnar þá
að eyðileggja hana? Óttinn um það, að sannleiki guðs bíði
ósigur, óttinn um það, að hann standist ekki skynsemi og
rök, óttinn um sína eigin trú, er hið aumasta trúleysi.
Hver mundi krafsa sólina niður af himninum? Menn geta
hlaðið utan um sig torfi og mold, uns þeir sjá ekki handa
skil, en sólin mun hvergi haggast. Þannig ljómar sann-
leikurinn í sinni einföldu hátign yfir öllu moldviðri mann-
anna, yfir skurðgoðum þeirra, baölum og aserum. Hvern
greiða er þá hægt að gera mönnunum betri en þann, að
rífa niður blóthofin, þegar þau fara að byrgja útsýnið og
eitra andrúmsloftið ?
Það er betra að efast, en þykjast æfinlega viss í
sinni sök. Efi er upphaí visku. Fávísir menn hyggja að
sér geti ekki skeikað. En þegar þeir svo reka sig á, verður
sá árekstur hálfu sárari, vegna þess að þeir reka sig á
eins og blindir menn, er þá varir einskis.
Hví skyldi skynsemin vera svo hættuleg trúnni? Er
ekki heimskan og skilningsleysið hættulegra? Munu skyn-