Alþýðumagasín - 01.11.1933, Blaðsíða 25
getié, menn í dóm til þess að
»skoða, traktéra og hið gaumgæfi-
legasta að rannsaka, umhugsa og
á að lita guðs, kóngsins og lag-
anna vegna« hvernig til lykta ætti
enn að leiða hið óviðurkvæmilega
illmæli og vondan orðróm umJón
Odþsson og Sigríði Halldórsdóttir
Þótt-í altaf aukast hinn vondi orð-
rómur um barneign þeirra Jóns
og að þau hefðu fargað barninu
svo að ekki þótti unandi við hinn
fyrri dóminn að Ballará.
Meðal sögusagna þeirra sem um
mál þetta höfðu gengið, var það,
að frést hafði i aðrar sveitir að
dautt barn hefði fundist úti í
Dögurðarnesi á Skarðsströnd, þar
sem sagt var að Sigríður misti
þyktina, en enginn sérstakur mað-
ur var samt hafður fyrir sögunni
eða barns-fundinum. Ennfremur
kom fram á þessu þingi vitnis-
burður Jóns nokkurs Teitssonar
og Dagbjartar konu hans og vitn-
isburður Þóru Helgadóttur, um
það, að þau hefðu séð þau Jón
og Sigríði á umliðnu sumri bæði
afklædd í einu rúmi, en ekki vissu
vitni þessi hvort þau hefðu verið
undir einum fötum bæði. Þá hafði
Jón og játað undir þrjá votta,
séra Ólaf Einarsson, Björn Hall-
dórsson og Þórð Eyjóifsson, að
ekki hefði verið nema eitt rúm í
skálanum í Fagurey, en samt
kvað hann þau ekki hafa legið
undir einum fötum. Þótti þetta
styrkja framburð vitnanna Jóns
Teitssonar, Dagbjartar og Þóru.
Ballarárdómurinn um Jón og
Sigríði var nú afturkallaður og
ómerkur gerður af Jóni Magnús-
syni og tveim meðdómsmönnum
hans, þar eð ný gögn þóttu nú
fram komin í málinu áður ókunn
og þar að auki þessi játning
Jóns um rúmið.
Ekki mætti Jón á þessu þingi
og var sú orsök þess, að boðun-
arbréfi varð ekki komið til hans
út í Fagurey, vegna hörkuveðráttu
fyr en degi fyrir þingið, en þá
var Jón ekki heima og hafði ver-
ið í burtu i tvær vikur. En Stein-
unn kona hans kvað hann mundi
hafa komið til þingsins ef hann
hefði vitað af þvi. Einnig sagði
Jón Teitsson svo frá, að Jón Odds-
son hefði sagst fara í land til
þess að fá sér eiðamenn til þess
að gjöra fullnægju á Ballarárdóm-
inum. Þess er ekki getið að Sig-
ríður væri boðuð á þetta þing.
Dómsmennirnir þóttust nú enn
ekki geta lagt fullnaðar dómsat-
kvæði á þetta mál, þar eð Jón
ekki mætti, en vegna nauðsynj-
arinnar á því að leiða illmælið til
lykta, dæmdu þeir þó svo, að
valdsmaðurinn, Jón Magnússon
mætti með réttu bera þau Jón
23