Alþýðumagasín - 01.11.1933, Síða 27

Stjórnarbandi, straums á landi
stilt að þandi valakló.
Alexander vóx þá vandi
við brúsandi ólgusjó.
Maður er nefndur Friðbjörn og
er Eyfirðingur. Skal hann eigi
frekar ættfærður hér. — En Norð-
lendingar margir munu við hann
kannast. — Hann bjó um tíma í
sveit nokkurri, skammt frá
Akureyri. — Var hann þá
í málaferlum við hreppsnefndina
um nokkurt skeið og erjur tölu-
verðar þar á milli. — Friðbjörn
átti gæðinga marga, og var það
eitt sinn að hann mætti hrepps-
nefndarmönnum á förnum vegi og
rann hundur fyrir ærið ósjálegur.
Varð fátt um kveðjur; en er Fríð-
björn var kominn spölkorn á burtu
sneri hann hesti sínum og hleypti
til baka. Náði hann hreppsnefnd-
inni skjótt og er hann var orðinn
þeim samsiða kvað hann við
raust:
Þarna er Hlíðar-hreppsnefndin. —
Hún er að skríða í kuðunginn,
ekki er friður flokkurinn
mér finst hann prýða, — liundurinn.
Kristmann Guðmundsson, sem
nú er orðinn kunnur skáldsagna-
höfundur í Noregi, orti eitt sinn í
áður en hann fór af landi burt,
eftirfarandi vísu. Var tilefnið það
að farið var nokkuð harðlegum
orðum i garð lauslátra kvenna.
Sist er engill sérhver drós
svallið margar kjósa
Heldur þygg ég þyrna á rós
en þyrna utan rósa.
Kennari nokkur á Austfjörðum,
Björn að nafni kom eitt sinn að
vetrarlagi til Seyðisfjarðar, sem
oftar. Var hann þangað kominn
í þeim erindisgjörðum að fá lán-
aða nokkra peningaupphæð. Kom
hann þá í hús eins betri borgara,
að kvöldlagi í þessum erindum,
en fékk afsvar. Kvað hann þá er
hann fór aftur út á götuna, — í
kuldann og myrkrið:
Meðan aðrir búka baka,
birgir vel af sæld og auð.
Má ég heims úr köldum klaka,
krafsa þreyttur daglegt brauð.
Smiðjur og
steðjar
Einar O. Malmberg
25