Alþýðumagasín - 01.11.1933, Blaðsíða 21

Skotasögur
(Skotar eru annálaðir um allan heim fyrir nisku. —
Eru til ógrynni skopsagna þar um, með mörgum þjóðum)
Fátækum Skota var boðið að
borða í sama húsinu hvern sunnu-
dag, einn dag kom hann svo með
ókunnugan mann með sér, sem
settist líka til borðs eins og hann
ætti þar heima. '
»Hver er þetta?« spurði hús-
bóndinn forviða.
»Það er tengdasonur minn, sem
ég hefi lofað að gefa fæði fyrsta
árið í hjónabandinu«, svaraði
Skotinn rólega.
■
Skoti sér kunningja sinn detta
niður um is og nær því kominn
að því að drukkna.
»Lánaðu mér skautana þína, þú
þarft þeirra ekki með hvort sem
er hér eftir«, kallaði Skotinn.
Ungur Skoti sat í samkvæmi
einu mjög svo þungur og alvöru-
gefinn á svip. — Húsfreyjan sem
gjarnan vildi lífga hann svolítið
upp, spurði hversvegna hann
væri svo alvörugefinn«.
»Ég þakka vinsamlega, fyrir
umhyggjuna og spurnina kæra
frú«, svaraði hinn ungi Skoti afar-
kurteislega, en jafn alvörugefinn.
»Ég hefi þegar hlegið«.
■
Sonurinn (við föður sinn gaml-
an Skota): Pabbi gefðu mér 10
aura, fyrir einu epli.
Skotinn: Vertu ekki svona
heimtufrekur strákur. Glentu þig
framan í eplasölukonuna þá hend-
ir hún nokkrum í þig.
hafi verið gott eða vont i dag,
hvað þrengslin séu mikil og hit-
inn óþolandi. Svo er næst þetta
að dansmaðurinn tekur að undr-
ast og útmála hvað daman hans
er lík einhverjum sem hann þekk-
ir, eða einhverri leikmær eða film-
stjörnu erlendis og svona jagar
fólkið sig upp á lagið. Mest
»spennandi« er vitanlega að
heyra samtal og hvíslingar ver
aldarvana fólksins, gifts og ógifts
í dansinum, og myndi margan oft
fýsa að heyra helmingi betur en
hann gerir, þegar hann sér þekt
par dansa fram hjá og hvísla
brosandi eða íbyggin hvort að
öðru. Því i dansandi fólksiðunni,
í glaðaljósi skrautíegra danssala,
fyrir allra augum eru oft lögð
drögin að margbrotnum og ör-
lagaþrungnum ástaræfintýrum.
Vonandi getur Alþýðu-Magasin-
ið bráðlega flutt lesendum sinum
einhverja slika frásögu.
19