17. júní - 01.09.1925, Blaðsíða 3

17. JUNI
35
Sverris sögu við Halvdan Koht, o. fl.
o. fl. Er hjer ekki staður til að fara út
í einstök atriði þessara deilumála.
Yfirleitt má telja það próf. Finni til
hróss að hann forðast gífuryrði, sem
mörgum málfræðingum oítlega hættir
til að nota í deilum, heldur sjer við
efnið, og er mjög svo frábi'tinn því að
vilja slá um sig með uppgjörðar-
andiiki og orðaflækjum, þegar fátt er
um rökin. En það er á allra vitorði,
að um mörg slík deiluefni, ekki síst
skýringar á kvæðum fornskálda, verður
ekki sagt með fullri vissu hvað rjett
er; getgátur lærðra nranna og skarpra
standa þar sumstaðar hvor á móti
annari.
Auk þess sem próf. Fitinur hefur
samið af vísindaleguin ritsmíðum hefur
hann ritað margar greinar í blöð og
tímarit um íslensk efni, forn og ný,
fyrir alþýðu manna, og átt mikinn þátt
í því að vekja áhuga útlendra þjóða,
einkum Ðana, á landi voru og þjóð.
í „Atlanten“, tímariti sem fjelagið „De
danske Atlanterhavsöer", gaf út, eru
margar greinar eftir hann, aðrar í
„Politiken“, „Nordisk Tidsskrift" o. fl.
Próíessor Finnur hefur ekKi tekið
mikinn þátt í stjórnmálum, en hefur
þó sýnt að hann fylgist með í þeim
með áhuga. Þegar deilurnar urn sam-
bandsinálið stóðu senr hæst og heima-
stjórnarmenn og sjálfstæðismenn háðu
snarpar rimmur, líka í stúdentahópnum
í Kaupmannahöfn, fjekk próf. Finnur
oft marga hnútana hjá andstæðingum
sínum meðal íslenskra stúdenta, en
eKki held jeg liann hafi fengið í þeim
hóp neina persónulega óvini. Það er
enginn vafi á þvf að próf. Finnur hefur
af fullri sannfæringu gert hvað liann
hefur getað til að efla gott samkomu-
lag milli íslendinga og Dana. Það var
engan veginn lítill vandi að vera danskur
embættismaður og um leið góður Ís-
lendingur, meðan deilurnar stóðu sem
hæst, — þannig fjekk F. J., sem þá
var dósent, eitt sinn ávítur frá
háskólastjórninni fyrir það, að í ís-
lendingafjelagi, sem hann þá var
formaður fyrir, hafði verið sungið á
hátíð til heiðurs Rasmusi Rask kvæði
eftir Þorstein Erlingsson, þar sem sveigt
var að Dönum fyrir illa meðferð á ís-
landi. Þótti Finnur í því máli koma
fram einarðlega og karlmannlega, og
sem betur fór var honum það síðar
meir ekki til neins hnekkis við há-
skólann. Hann hefur altaf verið mikils
metinn þar sem kennari, og verið
settur í ýmsar stöður, sem sýna traust
nranna á honum, þannig hefur hann
verið í háskólaráðinu og í stjórn styrkt-
arsjóða háskólans frá því 1920. Fjelagi
danska vísindafjelagsins var hann kosinn
1898, og auk þess hefur hann verið
kosinn heiðursfjelagi hin sísl. bókmenta-
fjeiags og margra annara útlendra
fjelaga; Dr. litt. isl. var liann kjörinn
við háskóla íslands 1921 ; hann hefur
frá því 1919 verið ritari Kgl. norræna
fornritafjelagsins, og var gerður vara-
forseti þess 1924; í stjórn Árna
Magnússonar sjóðsíns komst hann
1905. og varð formaður hennar 1920;
ekki síst hefur hann verið stórvirkur í
stjórn fjelagsins „Selskab til Udgivelse
af gammel nordisk Litteratur"; í Dansk-
islandsk Samfund hefur hann og verið
ötull stjórnarmaður (siðan 1916), og
síðustu árin líka í stjórn fyrir hinni
dönsku deild sambandssjóðsins. Krossa
og heiðursmerki hefur hann og fengið,
senr stöðu hans hlýðir. Það er nærri
óskiljanlegt hvernig prófesssor Finnur