Sjómaðurinn - 01.08.1941, Síða 14

6
SJÓMAÐURINN
skipi, er sagðist vera búið að missa bálana, stýr-
isútbúnaður væri bilaður og að það þyrfti bráðr-
ar hjálpar við. Fórum við þvi strax af strándstaðn-
uni lil aðstoðar þessu skipi, enda vorum við þá
búnir að fullvissa okkur um, að búið væri að
bjarga öllum mönnunum. Þeir voru strax sendir
til Víkur.
Eg vil geta þess, að þarna á Mýrdalssandi hafa
ekki verið tíð strönd hin síðari ár, eða síðan Al-
viðruhamarsvitinn var byggður. Áður fyrr voru
strönd þarna afar tíð, þó að „grafreitur skip-
anna“, sem er austar, eða á Meðallandsfjörum, liaí'i
alltaf reynst hættulegastur. Þar er ægisandur og
litið af skerjum. Á Mýrdalssandi eru hinsvegar rif
og talið að sjór nái skipurn betur þar, og sé þar
enn meiri bætla á að þau brotni.
Mér var nú falið af Skipaútgerð ríkisins að
fara austur og rannsaka aðstæður og möguleika
á því, að bjarga farminum úr skipinu og ná þvi
síðan út. I skipinu voru yfir 100 stórar herflutn-
ingabifreiðar og um 6000 smálestir af hrájárni.
Eg kom austur 11. marz. Þá lá skipið með bak-
borðsblið að landi við sandinn og var þá bægl að
ganga um borð í það þurrum fótum um báflfall-
inn sjó. Nokkru siðar var skipið orðið svo sigið
ísandinn, að afturþilfarið þornaði svo að segja
ekki og sandbakkinn landmegin var stundum
næstum jafnhár afturþilfarinu.
Skipið var fullt af sjó og hallaðist um 3 gráður
til sjávar. Ekki vissum við gjörla hvort skipið var
orðið götótl, en eg þóttist þó viss um, að allmikill
leki væri kominn að því, því að sjór hækkaði og
lækkaði í því, eftir sjávarbreytingum. Eg sneri
mér nú að þvi, að ráða mér hjálparmenn. Fékk
eg 20 menn úr Vík og Álftaveri og shnaði jafn-
framt lil Reykjavíkur eftir dælum. Var nauðsyn-
legt að dæla strax, a. m. k. úr vélarrúminu, svo að
hægt væri að kynda upp.
Strax og verkamennirnir komu á staðinn var
byrjað á því að reisa skýli fyrir þá uppi á sandin-
um. Við þessi skýli, eða skammt frá þeim, var
grafið niður í sandinn um 2 metra og settir
„Daviðar“ í holurnar; í þá voru seltar keðjur, en
ofan á allt voru settir „plankar“ og síðan meiri
festa og loks mokað ofan á. Vírstrengur var nú
festur í framsiglu skipsins við reiðann og hinn
endi lians síðan í festarnar á landi. Virinn var svo
strengdur með „talíum“, en „blökk“ var látin
ganga eftir líOnum. Þann 15. marz var þessum
undirbúningi lokið og var nú byrjað að losa úr
Bílaflutningarnir í land úr skipinu.
skipinu. Var þó enn ekki liægt að lcynda upp og
varð því að draga allt úr lest með handafli. Það
gekk vitanlega seint og var ákaflega erfitt verk,
en okkur tókst þó að bjarga allmiklu á þennan
bátt. 25. marz var búið að dæla svo vel úr vélar-
rúminu, að bægt var að kynda upp, enda vorum
við þá búnir að fá aðra dælu. Eftir þella gekk
björgunin á farminum miklu betur.
Um þetla leyli var stórstraumur og lyftist skip-
ið þá allmikið úr sandinum, aðallega að aftan-
verðu, enda var það þar lengst niður grafið.
23. april höfðum við bjargað öllum bifreiðun-
um úr skipinu. Höfðu menn komið nokkru áður
héðan úr Reykjavík til að selja þær saman. Setlu
þeir þær fyrstu saman þarna á sandinum, eða þær,
sem ekki liöfðu orðið blautar. Þegar þeir höfðu
sett 10 bifreiðar þannig saman, fóru þcir að flytja
liina ýmsu bifreiðahluta á þessum bifreiðum upj)
að Hafursey, en þar böfðn þeir sett upp verkstæði,
til að gera að bifreiðunum. Mikið af þeim ver renn-
andi blautt, en þó að mestu óskemmt. Öllu þessu
var náð úr skipinu með vírstrengnum. Sumir blut-
anna voru allt upp í 3 smálestir að þyngd. Það var
erfitt verk og ekki hættulaust, að flytja þessi stóru
stykki á land, ])ví að hafið, sem þau fóru, var
150—200 rnetrar og á kafla yfir á að fara, sem
rennur til sjávar rétl þar sem skipið lá. Reyndist
hún okkur líka að ýmsu öðru leyti erfið.
Þegar búið var að flytja allar bifreiðarnar á
Iand, var byrjað á hrájárninu. Því var næstum öllu
hent í sjóinn. Við létum aðeins lílið eitt vera eflir
í skipinu. Það hefði kostað margra mánaða erfiði,
að ælla sér að flytja alll þella járn; á land.
6. maí var að mestu búið að losa úr öllum lest-
um, nema þeirri fremstu, en þar hafði losunin
stöðvasl 29. apríl, vegna leka. Fyrst var kafað, til
að reyna að komasl fyrir lekann, en þegar það