Útvarpstíðindi - 07.11.1938, Síða 14

62
ÚTVARPSTIÐINDI
Raddir hlustendanna.
Frh. af bls. 55.
læknandi böl, sem hljóti að fylgja
mannkyninu? Eða kemur þar til
greina pólitísk og persónuieg lilut-
drægni, sem sniðgengur það, er mið-
ur fer í fari samhérja. Hvernig væri
íyrir þau Sólveigu cg Guðbrand og
aðra þá, gem eru gæddir svo ri'kri
fegurðarkennd og menningarvand-
lætingu, að þau bæðu útvarpið fyrir
aðfinns'ur sínar um blöðin, málvill-
urnar, smekkleysurnar, rætnina og
saurkastið, s,em Reykjavíkurbær og
allur landslýður verður daglega að
standa fyrir úr þeim áttum?
Sörli.
Ráðlegging.
Nú þegar vetrardagskráin er að
hefjast og þar með leikrit útvarps-
ins, vil ég leyfa mór að gefa leiklist-
arráðunautunum smá bendingu. Hún
er í fæstum orðum þessi: Gætið þess
að velja ekki útvarpsleiki með mörg-
irm leikendum, nema því aðeins að
raddir þeirra séu því auðkennilegri
hver frá annari. — Mér hefir oft,
fundizt mjcg erfitt að halda hinum
ýmsu persónum, sundurgreindum í
huganum, ef þær eru margar, þegar
ekkert er heldur til að átta sig á
nema röddin.
B. Þ.
Ath. I þessu saimbandi vilja Ot-
varpstíðindi aðeins minna á, að þau
vandkvæði, sem hr. B. Þ. bendir
þarna; réttilega á, hafa verið mikið
tekin til greina í leikritavali útvarps-
ins hingað til. En, þó er það mjög
slæmt, að geta ekki flutt égæta leiki,
aoeirs vegna þess, að nokkuð margir
leikendur eru í þeim.
Útvarpstíðindi vilja svo nota tæki-
færið til að »mæla með sér sjálf« —
eins og sagt er að allar goöar vörur
geri —- með því að gera aér far um
að birta framvegis leikendasikrár.
myndir af leikurum og e. t. V. stund-
um nokkra höfuðdrætti úr leikritun-
um. Ætti það að geta bætt að nokkru
úr vandkvæðum þeim, sem hr. B. Þ.
.bendir á. Jafnframt mun þessi aó-
stcð Útvarpstíðinda bæta aðstöðu út-
varpsins til að flytja, stór leikrit með
mörgum leikendum.
0 tvarps-dansleikir.
1 nágrannalöndunum heyrum við
oft tdað um, nokkuð sem heitir
»Radiobal«, en ég minnist. ekki að
hafa heyrt þess getið hér. En það er
einmitt það, sem okkur vantar. Við
þurfum að fá reglulegt ball í útvarp-
ið. Það er ekki nóg að fá eitthvert
hölvað garg af útlendum plötum. Nei,
burt með allan plötuslátt! Við verð-
um að fá lifandi músik, iifandi foöll.
Hvað sjegið þið t,. d. um það, að
haldnir væru útvarpsdansleikir, þar
sem, fengnir væru góðir haimoniku-
snillingar ásamt leikendum fleiri
hljóðfæra,, og þeir fengnir til að spila
og syngja fyrir dansinum reglulega
fjörugt? Svo ætti auðvitað Þorsteinn
ö. eða Ragnheiður að kynna hljófæra-
leikarana og hljóðfærin fyrir fólk-
inu jafnóðum og segja svo nokkur vel
valin orð til fjörgunar inn á milli.
Þá ætti einhver, sem hefði málfæri
í góðu lagi að stjórna marzi upp á
gamla móðinn. Láta »telja«, »hafa