Útvarpstíðindi - 11.12.1939, Blaðsíða 14

134
ÚTVABPSTÍÐINDI
skáld gættu þess líka, að ofþreyta
ekki á þann hátt. Þau höfðu yfirleitt
ekki tvær rímur í röð með sama brag-
arhætti.
Það eru margir, sem vildu heyra
kveðið úr okkar g'ömlu og g'óðu rímum
öðruhvoru. Það má t. d. nefna ber-
serkjarímuna úr Grettisljóðum eða
þá rímuna urn víg Þorbjarnar
Yxnamegns. Eins væri gaman af
köflum úr Andrarímum, Númarím-
um, Göngu-Hrólfsrímum, Svoldarrím-
um eða Alþingisrímunum, svo að
nokkur dæmi séu nefnd af hálfgerðu
handahófi. Slíkum kveðska]! hefðu
menn meira yndi af en sundui’laus-
um stökum miðlungs-hagyrðinga.
Það gæti líka komið til mála, að
hlutast. 11 um það, að góð rímnaskáld,
sem nú eru uppi, yrki rímur ai' nútícÞ
armönnum. Allir viðurkenna rímur
af Oddi sterka, og það er mjög leitt,
ef rímur Steins Steinars af Jóni Páls-
syni frá hlíð eru glataðar, eiris og
heyrzt hefur. Þar voru þó ágætar vís-
ur, eins og' það hrafl, sem komizt hef-
ut' út á milli manna sýnir. Ég ætla hér
að stelast til að tilfæra sýnishorn eins
og vindurinn færði mér þau.
Víst þótt bágt sé viðhorf mitt,
veröld fátt mér gefi,
ei skal þrátta um það né hitt.
Þið ég átta hefi.
Og hvað segja menn urn þessa:
Seiöú' lýðinn sævarblik,
sjá menn víða bát. á floti,
þykir tíðum þungt um vik,
þeim, sem bíða heima í koti.
Eða, þeesa:
Sízt viðcu jamtar saltri gusu
sýnist. tamt hvað hættast er,
iði.nn jafnt. við ár sem pusu,
aflið skammtar hvergi sér.
Það yrði vissulega, vel þegið af
mörgum útvarpshlustendum, að heyra
öðruhvoru, kveðnar góðar rímur.
Halldór Kristjánsaon.
Bamatínvinn á sunnudaginn (S. <les)
var að sumu leyti eftirtektarverður.
Jónas Jónsson alþingism. flutri frá-
sögn sögulegs efnis.
Vera má, að þessi lestur hati ekki
heppnazt að öllu leyti vel, framsetn-
ingin mun tæplega ha,fa verið n'.egi-
lega Ijós og barnaleg, a. m. k. ekki
fyrir yngri, börn — en hitt er ég sann,-
færður um, að með því að veija við-
fang;sefni úr IsJandssögunni til flutn-
ings í barnatímum,. er verið aö stíga
spor í rétta átt. — Mér virðist, að
öll tímabil Islandssögunnar fe!i í s,ér
efni, sem ætti að vera hæg't að gei'a
aðgengilegt fyrir liörn. Og það, að
vekja áhuga barna og' æskulýðs fyrir
sögu vorri og fornbókmenntum, tel ég
menningarlega nauðsyn.
Annað atriði barnatímans var ein-
leikur á píanó. Ungur drengur, ao-
eins 13 ára gamall,. Jón Nordal að
nafni. (sonur Sigurðar Nordals pr«jf-
essors), lék þarna nokkur smálög e' t-
ir sjálfan sig. Þarna var kynnt hvcrt
smálagið af öðru, eins og t, d. >Tin-
dátama,rz«, »Til frænku minnarr,
»Kvöld á eyðimörkinni«, »Vöggul: ð«
o. íl. Þessi lög ei'u sjálfsagt ekki riein
stórvirki, en ýmsum, sem á þau,
hlýddu, þóttu þau snotur, og óneit-
anlega er það óvenjulegt og um leið
dálítíð eftirtektarvert, að lieyra
kynnt lög eftir svo kornungan hóf-
und, enda, þótt þau spái engu ákveðnu
um það, hvort hér sé á ferðinni efni
í listamann. Jón, liitli hefur notið til-
sagnar í píanóleik í tvö ár. Nú síðast
hjá hr. Árna Kristjánssyni píanóieik-
ara. K.