Útvarpstíðindi - 06.01.1941, Blaðsíða 13

standa á bróður tónskáldsins, Eggert
Stefánssyni söngvara, að gefa þeim
byr til fjarlægustu staða með því að
syngja þau og túlka í borg og bæ. En
eins og kunnugt er, hefur Eggert átt
mestan þátt í því að kynna og kenna
þjóðinni lög bróður síns.
Það eru mörg góð lög, sem þjóðin
hefur lært á þennan hátt, en meðal
þeirra eru mér kærust: Alfaðir ræð-
ur, Heimir og Ég lít í anda liðna tíð.
Þótt Sigv. Kaldalóns sé sextugur
að árum, eru lög hans enn sem fyrr
fersk og ný. Yfir þeim svífur
oft þjóðlegur blær. Hann velur sér
ekki dægurljóð til meðferðar. Það
eru oftast hin kjarnyrtu góðskáld
vor, sem hann glímir við. Og honum
hefur tekizt á sinn smekkvísa hátt
að klæða hið rímaða stuðlaberg Gríms
Thomsens og Einars Benediktssonar
í mjúkar og stílhreinar voðir tóna
sinna.
Útvarpið mun í tilefni af þessu af-
mæli tónskáldsins helga því kvöld-
stund. Verður það 13. jan. n. k. og
mun þá Útvarpshljómsveitin leika
lög eftir afmælisbarnið. Hallgrímur
Helgason flytur erindi um Kaldalóns,
Dómkirkjukórinn syngur lög eftir
hann, og Kristján Kristjánsson syng-
ur nokkur einsöngslög hans. Má
vænta þess, að þetta verði gott kvöld
í útvarpinu og hlustendum að skapi.
Þáttur Páls ísólfssonar á afmæliskvöldi útvarpsins
Háttvirtu áheyrendur!
Útvarpið á 10 ára afmæli í dag.
Þess vegna þótti hlýða að gefa hlust-
endum tækifæri til að taka þátt í þess-
um afmælisfagnaði með því að gefa
þeim kost á að syngja með — að taka
undir!
10 ár eru ekki langur tími, sízt í
ævi einnar stofnunar. Margt hefur
verið fundið að blessuðu útvarpinu,
og með réttu. En það hefur líka flutt
hlustendum ómetanleg verðmæti. Og
þegar Tómas Guðmundsson, skáld,
segir í kveðju útvarpsins til þjóðar-
innar, og mælir fyrir okkar munn
þessi orð:
„Og þrautreyndum í okkar nekt
að glæða okkar gáfnafar,
en gekk það tregt“,
þá má þetta víst til sanns vegar færa,
og munu þessar línur skáldsins alls
ekki stafa af því, að hann var aldrei
valinn í útvarpsráð. En hitt er þá ekki
síður satt, er hann segir:
„En þó að gangi ýmsu á,
er annað meira vert:
ef árangur má einnig sjá
og eyrum fólksins tekst að ná
með því, sem ekki er illa gert
og endast má“.
Þarna tel ég, að skáldið hafi hitt nagl-
ann á höfuðið.
I sambandi við hina miklu tónlist
útvarpsins hefur um langt skeið verið
haldið uppi kennslu í ítölsku, og þjóð-
in er nú orðin svo menntuð í tónlist
og ítölsku músíkmáli, að hún veit
mæta vel, hvað Andante og Allegro
þýðir eða þá Allegro ma non troppo,
og þetta á hún auðvitað útvarpinu að
þakka. En Allegro mo non troppo
þýðir hratt, en ekki um of. Og það
hafa þá einnig verið einkunnarorð út-
varpsins: Hratt, en ekki um of. Það
er gott að vita fótum sínum forráð
og kunna að gera ritardando, þegar
beygja þarf fyrir horn. En það er
líka nauðsynlegt, að geta gert accel-
lerando, það er: aukið hraðann, þeg-
ar vegurinn er beinn og góður, svo að
ÚTVARPSTÍÐINDI
181