Útvarpstíðindi - 13.01.1941, Blaðsíða 4

'~5atn]al viB
Pálma Hannesson rektor
Miðvikudaginn 22. jan. er kvöld-
vaka. Flytur þá Pálmi Hannesson
rektor erindi um viðlög í íslenzkum
skáldskap.
— Hvað getið þér sagt um þetta
erindi yðar?, spyrjum vér Pálma,
er vér hittum hann í skrifstofu hans
í háskólabyggingunni nýju.
— Ég hef lítið um erindið að
segja. Ég mun ræða um þetta efni
sem leikmaður einungis. Eins og
margir íslendingar hef ég haft gam-
an af ljóðum og kvæðum ýmis kon-
ar og tel mig því geta lagt orð í
belg um þessi efni, þótt það liggi
21,40 Hljómplötur: Valsar.
21,50 Préttir
Föstudagur 24. janúar.
19,25 Hljómplötur: Harmónikulög og gítar-
lög.
20,30 Útvarpssagan: „Kristín Lafransdótt-
ir“, eftir Sigrid Undset.
2.1,00 Erindi: Úr sögu sönglistarinnar, IV:
Þáttur íslands í sönglist miðalda
(með tóndœmum) (Robert Abraham).
21,50 Fréttir.
Laugardagur 25. janúar.
19,25 Hljómplötur: Kórlög o. fl.
20,30: Leikrit: „Ófreskjan"; gamanleikur
með söngvum, eftir Erik Bögh (Soff-
ín Guðlaugsdóttir, Alfreð Andrésson,
Edda Kvaran, Gestur Pálsson, Nína
Sveinsdóttir)
21,35 Útvarpshljómsveitin: Gömul danslög.
21,50 Préttir.
22,00 Danslög
24,00 llagskrárlok.
fyrir utan mitt svið sem fræði-
manns.
— Hvernig beindist athygli yðar
að viðlögunum sérstaklega?
— Mér hafa alltaf þótt þau svo
falleg. Fíngerð og léttfleyg eins og
suðræn fiðrildi koma þau inn í kveð-
skap fyrri alda, þrungin af ljóð-
rænni fegurð, enda hafa sum þeirra
reynzt ódauðleg, bæði þau sjálf og
kvæðin í heild, sem þau voru hluti
af. Það er t. d. skemmtilegt til þess
að hugsa, að kvæði eins og „Ólafur
reið með björgum fram“, var sung-
ið á Sturlungaöld, en hefur síðan
lifað gegn um aldirnar — og enn
í dag kennum við það börnum okk-
ar. — Og svona er um fleiri kvæði.
Danslögin, eða vikivakarnir, sem
viðlögin eru þáttur í, koma fyrst
fram hér á landi á 13. öld, að
því er fræðimenn telja. — Þau eru
erlend að uppruna, en íslenzk al-
þýða tók þeim fegins hendi og gerði
þau að sinni eign. Menn voru þá
orðnir þreyttir á hinum þunglama-
legu formum dróttkvæðanna, en
þau voru framhald þróunarinnar
frá hinum ljóðrænu og undur fögru
eddukvæðum. Sagan virðist endur-
taka sig í þessum efnum: Með hæg-
fara þróun frá eddukvæðunum til
dróttkvæðanna, nær formið yfir-
höndinni yfir því skáldlega og ljóð-
ræna, en danskvæðin koma svo sem
afturharf frá forminu til hins ljóð-
18«
ÚTVARPSTÍÐINDI