Útvarpstíðindi - 13.01.1941, Blaðsíða 10

Illuti af íslenzku nótnahandriti frá 15. öld. (Fyrrum geymt í Mwnkaþverárklauistri, nú
í safni Árna Magnússonar í Kaupmannahöfn.)
Handrit þetta, sem er brot úr messusöngs-
bók, mun ef til vill elzta sýnishorn fjölradd-
at5s söngs á NorSurlöndum.
Birtist hér sálmatvísöngur eöa niðurlag
af „Agnus Dei“ (miskunnarbæn) og upp-
haf af „Credo“ (trúarjátning). Hinar 2
raddir eru skráðar með fornu nótnaletri á
fjórlínaðan nótnastreng, en hinn latneski
texti fylgir þeim ritaður fyrir neðan neðri
röddina.
Á milli raddanna sést greinargerð um
uppruna og takmark bókarinnar, og er hún
rituð með rauðu bleki. Skilst af henni, að
Jón Þorláksson hafi ritað bókina áriö 1473
handa Birni junkara Holm, sem áskildi sér
laun Maríu nieyjar, fyrir verkið. Endar hún
á þessari áskorun: „Biðjið fyrir Bjarna,
munkar!“
Neðri laglínon er „gregoriönsk" eða með
þeim alþjóðarhætti, er lögfestur var á mið-
öldum’ af Gregor páfa hinum mikla. Efri
röddin er frumsamin. Eftirtektarvert er, að
raddirnar færast oftast í samstígum fimm-
undum. og er það og í samræmi við eðli
hinna seinni íslenzku tvísöngva. Nánar nm
þetta í erindinu 24. jan. R. A.
„Öfreskjan“
Leikid Laugardaginn 25. janúar 1941.
Þetta er stuttur söngvaleikur
(vaudeville), gamansamur og
græzkulaus, en þó liggur ádeila á
bak við gamanið. Leikurinn skýrir
sig sjálfur strax í upphafi. Eigin-
lega er um að ræða sálfræðilegt
„comlex“ hjá eiginmanninum,
Filip. Fyrri konan hans hefur gef-
ið honum ástæðu til afbrýðisemi, og
svo leitar hann ósjálfrátt að ástæð-
um til tortryggni gagnvart seinni
konunni — en þegar hann engar
finnur, þá býr hann sér þær til
(Freudismi!). Konan reynir að taka
öllu með ró, því að hún álítur, að af-
brýðisemi eigi rót sína í ástinni.
Leikskráin er þessi:
Pilip, Gestur Pálsson.
Soffía, kona hans, Nina Sveinsdóttir.
Anna vinnukona, Edda Kvaran.
Abel, andbýlingur þeii-ra. Alfreö Andrésson.
Höfundur leikritsins ,,ófreskjan“
er danska skáldíð Erik Bögh (f.
1822, d. 1899). Starfsferill hans var
all-breytilegur. Um skeið var hann
skrifari, þá heimiliskennari, leik-
stjóri, ritstjóri, og síðustu ár ævi
sinnar, var hann ritskoðari (Censor)
við Konunglega leikhúsið í Kaup-
mannahöfn. Jafnframt þessu skrif-
aði hann og þýddi allmörg leikrit,
sérstaklega gamanleiki (Revuer).
Hann ritaði fjöldá blaðagreina um
margs konar efni, sem þá voru efst
á baugi og þótti sérlega lipurt og
snjallt vísnaskáld.
194
ÚTVARPSTÍÐINDI