Útvarpstíðindi - 24.02.1941, Blaðsíða 11

Smásaga í Ijóði.
Bjarni Gíslason var nokkur ár kaupa-
maður á Sjávarborg. par var kaupakona,
sem Vlgerður hét. Vildi sú halda sig
fjarri Bjarna, sem nokkurt kvennafars-
orð fór af. Hafði Bjarni gaman mikið af
Þessu, og stríddi henni jafnan, og hezlt
á sjálfum sér. Meðal annars kvað hann
til hennar þessar vísur:
Hrærist blóð við handtak þitt,
hrindir móð úr dvala,
eina ljóða yndið mitt,
elsku góða Vala.
ólgar heitur ástarhver,
enginn veit þó sjóði,
augun ieita eftir þér,
og andinn sveitist bíóði.
Grýttan skunda ég gæfustig,
gleymast mundi tregi.
l.júfa sprund, ef leiddi þig
litla stund úr degi.
Þó heimur spjalli...
Kunningi Bjarna var að segia honum,
hvað um hann væri sagt á bak: kvenna-
farssögur o. þ. h. j>á kvað Bjami:
Þó heimur snialli margt um mig,
og mínum halli sóma,
ég læt falla um sjálfa sig
svoddan palladóma.
ViÓvörun.
þessa vísu kvað Bjarni til stúlku, sem
var í þingum við mann, sem Biarni þótt-
ist vita, að væri nokkuð kaldrifjaður i
kvennamálum:
Ljúfan róm, þó langt á nótt,
þú látir hljóma af snilli,
mundu að blómin fölna fljótt
frosnra góma milli.
Gísli, bróðir Bjarna, bóndi í Hjalta-
staðahvammi í Blönduhlíð, kvað þessa
tTVARPSTÍÐINDI
spaklegu vísu, er rætt var um Sölva
Helgason og honum hallmælt:
Illt er að halla á ólánsmann
og ætti valla að gera.
Það hafa allir eins og hann
einhvern galla að bera.
Jón á Skúfsstöðum,
sem var oddviti Hólahrepps um 30 ára
skeið, var á yngri árum sauðamaður á
Hofsstöðum, hjá þeim bræðrum Birni og
Sigurði. Vildi þá svo til, að Sölvi Helga-
son kom þar og settist upp eins og oft
áður. Einn daginn, sem Sölvi var þar,
yrkir hann vísuhelming og neglir á bæj-
arhurðina og ætlaði Jóni sauðamanni að
botna:
Sölvi:
Hofsstaðir er heiðursbær
heldri manna á Norðurlöndum.
þegar Jón hafði hýst sauðina að áliðn-
um degi og sat að mat inni í baðstofu,
kemur Sölvi til hans og spyr: „Sástu
nokkuð á bæjarhurðinni?" „Ojá, ég sá
vísu. Ég held hún sé svona":
Hofsstaðir er heiðursbær
heldri manna á Norðurlöndum.
Húsgangur þar fylli fær,
fátt sem vann með sínum höndum.
Sölvi reiddist ákaflega, sagðist ekki
verða undir sama þaki og fól þetta, tók
rósablaðabagga sinn og fór út að Hof-
staðaseli, þó að framorðið væri og hríð-
arveður.
Jón átti nokkur börn utan hjónabands.
Um það kvað hann:
Fregn um mína framhjátekt
flýgur heims um álfur.
En aldrei geld é gaf því sekt,
ég ól upp börnin sjálfur.
Frh.
283