Bankablaðið - 01.02.1936, Blaðsíða 8

68
BANKABLAÐIÐ
Framtíðarhorfur siarfsmarma bankanna.
Það er ekki nema eðlilegt, að þeir
menn, sem ætla að gera bankastarfsemi
að æíistarfi, geri sér ljóst, hverjir
möguleikar eru fyrir góðri afkomu, er
tímar líða, og fylgist því vel með, þeg-
ar um stöðuveitingar er að ræða. Þetta
er það atriðið, sem þeir sennilega láta
sig mestu skipta almennt. Starfsmenn-
irnir sætta sig við lítil laun, oft um
margra ára skeið, í voninni um batn-
andi skilyrði til að hljóta hinar betur
launuðu stöður. Enda þótt bankamenn
fengju að sitja fyrir um stöðuveiting-
ar, en ganga verður út frá því að sú
verði revndin, þá eru skilyrðin almennt
mjög 1' æg í náinni framtíð og sérhver
skerðing á núverandi flokkaskipun því
ótæk. Svo að tekið sé dæmi, þá skal hér
bent á ástandið á þessu sviði hjá Lands-
banka íslands og verða þá teknir til at-
hugunar þeir launaflokkar, sem menn
almennt láta sig nokkru skipta.
1 Reglugerð um launaflokkun eru til-
tekin launakjör hvers flokks, en tala
þeirra, sem í flokkunum er ætlað að
vera, er ekki takmörkuð sérstak-
lega. Talan í hæst launuðu flokkun-
um hefir svo að segja haldist óbreytt
síðan reglugerðin komst í framkvæmd
og á næstunni er sjálfsagt ekki að
vænta mikilla breytinga. Eins og nú er,
eru bezt launuðu stöðurnar þessar, og
aldur þeirra, sem í stöðunum eru, til-
greindur:
Aðalbókari, 37 ára,
skrifstofustjóri, 46 ára,
aðalféhirðir (skrifstofustj. settur),
útibússtjórar 5 að tölu,
4 á aldrinum 32—43, en 1 er 57 ára,
1. flokks fulltrúar eru 9,
3 eru 38 ára,
2 — 39 —,
2 — 50 —,
1 er 56 —,
1 _ 64 —,
2. flokks fulltrúar eru 3, allir 34 ára.
Reglugerðin gerir ráð fyrir aðalfé-
hirði, en skrifstofustjóri gegnir þessu
embætti, sem settur, um óákveðinn
tíma.
Athugi menn nú aldur þeirra manna,
sem eru í tilgreindum stöðum, hljóta
menn að komast að þeirri niðurstöðu,
að tækifærin eru fá og að langt er
þeirra á milli.
Það er því að vonum, að starfsmenn
sé farið að lengja eftir að aðalféhirðis-
embættið verði auglýst laust til um-
sóknar, og væri óskandi að dráttur yrði
ekki mikill úr þessu.
Að vísu geta legið fullgild rök til að
réttlæta dráttinn, en þar sem mér eru
málavextir ekki nógu kunnir, leiði ég
hjá mér að ræða þá hlið málsins frek-
ar. Hins vegar virðist ekki tilhlýðilegt
að „sett“ sé í þetta embætti, eða önn-
ur, að jafnaði, í lengri tima. Venjulega
eru þeir menn, sem embættin hljóta,
búnir að starfa svo lengi, að nokkurn-
vegin vissa getur fengist fljótlega um,
hvort þeir eru starfinu vaxnir.
Það heyrast all-háværar raddir á
stundum meðal starfsmanna, þess efn-
is, að málefni þeirra og erindi mæti
ekki þeirri samúð og afgreiðslu, er þeir
kynnu bezt að óska. Starfsmenn Lands-
bankans hafa að jafnaði mætt skilning
og velvilja, þegar þeir hafa borið er-