Jazzblaðið - 01.10.1948, Qupperneq 7

árunum buðu Þjóðverjar honum að fara í
hljómleikaferð um Þýzkaland, og vildu
borga GO þús. franka, en það var helmingi
meira en hann átti þá kost á í Frakklandi.
Hann var enginn Þjóðverjavinur og setti
upp 120 þús franka, og tók neitun Þjóð-
verjanna með brosi á vör.
Svo fréttist að Django hefði fallið í loft-
árás. Jazzblöð heimsins birtu minningar-
greinar um hann. í bandaríska blaðinu
Downbeat birtist grein eftir vin hans Roger
Kay. Þar segir eitthvað á þessa leiö: Allt
líf hans var í fyllsta máta óvenjulegt. Hann
hafði íbúð á leigu, en hann kom þar ekki
nema endrum og eins. Hann flæktist um
með gitarinn sinn og svaf á bekkjum
skemmtigarðanna. Oftast var hann blank-
ur, enda þótt hann hefði sæmileg laun. Við
atvinnurekendur var hann hinn versti við-
ureignar. Ef honum leiddist að leika í
hljómsveitinni, sem hann var ráðinn hjá,
þá bara stóð hann upp tók hatt sinn og
gítar, hneigði sig og fór. Síðan lét hann
ekki sjá sig í tvær, þrjár vikur eða jafnvel
lengur. Hann hafði mikinn áhuga á Nietzche
og Schopinhauer og hafði yndi að tala um
heimsspeki. En músikinni unni hann mest,
og hann lék bara eins og honum sýndist
sjálfum og ekkert gat komið honum til að
hvika frá því. Hann lærði aldrei að lesa
nótur, en hann lék erfiðustu klassisk tón-
verk eftir eyranu, svo snilldarlega að aðrir
tónlistarmenn göptu af undrun. —
En Django var ekki dauður, og nú virt-
ist hann hafa kynnt sér lítils hóttar nótur
og hljómfræði, því að hann hefur samið
tvær synfóníur, og hefur önnur þeirra,
Draumahöllin verið leikin í samnefndri
franskri kvikmynd. Áhugamál hans eru
fjölmörg, meðal annars málar hann af
kappi og segja þeir sem séð hafa verk hans,
að þau séu furðulega góð, einkum olíumál-
verkin.
Django er hóvær og lítillátur og talar
ekki mikið um sjálfan sig eða gítarleik
sinn. Tilgerð er honum óþekkt fyrirbrigði,
og þegar aðdáendur hans eiga erfitt með
að finna hin í'éttu hástig lýsingarorðanna,
er hann leikur erfiðustu hluti án minnstu
fyrirhafnar, þá brosir hann vantrúaður.
*
Ef einhverjir hefðu hug á að kynna sér
leik Django, þá nefni ég hér nokkrar plöt-
ur, sem hann hefur leikið á. „Confessin’"
og „Continental“ (Oriole Lv 102). „Chine
boy“ og „St’ Louis blues“ (Decca F 5824).
„It don’t mean a thing“ og „Moonglow"
(Decca F 5831). „Swing guitars" (H.M.V.
b. 8532). „Improvisation" (Decca F 6935).
J. M.
Trommuleikarinn Sonny Greer er aldrei
of mikils metinn. — Gene Krupa.
Ella Fitzgerald hefur verið uppóhalds-
söngkona mín í fjölda ára og er enn —
hún er óviðjafnanleg. — Perry Como.
Mér hefur ætíð geðjast að öllu, sem
Ellington hefur gert og ég álít hann hafa
beztu bljómsveit sem uppi er.
— Tex Beneke.
Mér hefur alltaf fundist Louis Armstrong
góður — hann leikur ef til vill ekki eins
kröftugt og áður, en hugmyndir hans eru
alltaf snjallar. — Dizzy Gillespie.
Stan Hasselgard er eini klarinetleikar-
inn, sem ég hefi heyrt í í langan tíma, sem
er góður. — Benny Goodman.
^azzbfaílS 7