Jazzblaðið - 01.07.1949, Blaðsíða 20
UugVekja
TIL GUITARLEIKARA
eftir
Charlie Christian
i n t r o :
Grein þessl er rituð árlð 1939, af
einum mesta Jazzgitarleikara, sem uppi
hefur verlð. Markmið höfundai' með
gfeininni var að hvetja gítarlsta al-
mennt til þess að hafa sig meira í
frammi, og með því að auka hróður
hljóðfærisins, sem honum fannst, og
vafalaust réttilega, vera á margan hátt
misboðið. Greinin hafði talsverö áhrif,
þegar hún birtist og leikur enginn vafi
á þvi að þeirra gætir enn. — Charlie
Christian er fæddur árið 1920 í bænum
Oklahoma í U.S.A. Faðir hans lék á
gitar og fékk Charlie fyrstu tilsögn á
hljóðfærið frá honum. Á sínum tíma
lék Charlie einnig á tenor-saxófón og
var allfrægur í heimafylki sínu fyrir
leik sinn á kontrabassa. Með Benny
Goodman var hann um tveggja og
hálfs ára skeið og á plötum með þeirri
liljómsveit getur að heyra margar hans
beztu sólóar. Síðustu árin, sem hann
lifði, þjáðist hann af berklum og sá vá-
gestur kyrrði um síðir hina lipru fing-
ur hans á gripbrettinu. Hann lézt 2.
marz 1942, en frægð hans mun lifa
áfram, meðan jazzmúsík er við lýði.
ÞýS.
Guitarleikarar hafa um langt skeið
l>urft á brautryðjanda að halda, sem gæfi
umheiminum til kynna, að guitarleikar-
inn sé eitthvað meira en aðeins „stat-
isti“, sem slær á bretti til þess að halda
hljóðfallinu stöðugu. Ef dæma á eftir því
hvernig meginhluti hljómsveitarstjóra
fer með guitarleikara sína, gætu þeir
fullt eins vel og með sama árangri, barið
á þvottabretti með spýtukubb.
Hér í landi úir og grúir af guitarleik-
urum — ég á við góðum guitarleikurum
—, sem hafa gefizt upp á þessu stagli og
leika nú aðeins sjálfum sér til ánægju.
Fleiri munu vafalaust fara að dæmi
þeirra, ef ekki verður bráð og gagnger
breyting á meðferð guitarsins í hljóm-
sveitum.
Bernard Addison, sem áður lék með
Stuff Smith, skrifar sem hér segir í
ágústhefti Down Beat árið 1939:
„í skipulagi nútima liljómsveita er
guitarleikaranum oftast og margvíslega
misboðið. Stjórnendurnir virðast ekki
kunna að notfæra sér möguleika þessa
hljóðfæris.“
Eg verð að játa, að ég er í þessu al-
gerlega sammála Addison, enda þótt á
meðal nútíma hljómsveitarstjóra finnist
náttúrlega einn og einn, sem er undan-
20 jtyaizLtaSií