Útvarpsblaðið - 23.02.1951, Blaðsíða 16

Viðhorf hlustenda
„Ég kann nefnilega ágæta vel
á slökkvarann........."
Ýmislegt er sagt niisjafnt um efnisval og flutning
á dagskrá útvarpsins — sumt af viti og sanngirni,
en annað af litlum skilningi og enn minni góðvild.
Tjóar ekki um slíkt að sakast. Sjálfsagt er þá að
geta þess einnig, sem vel fer, og gera það sumir,
en þess geldur útvarpið eins og aðrir, að því sem
miður fer, er oftast nær meira á lofti haldið, enda
jafnan lágværari ánægjuraddirnar en útásetninga-
semin.
. Menn ræða fram og aftur um kosti og galla dag-
skrárinnar, seinheppni í efnisvali, liik og hósta, líka
skemmtilega tilbreytni og lýtalausan flutning. Kalla
menn, að útvarpið hafi af því góðan stuðning, að
hlustendur láti í ljós álit sitt. Hefur það líka reynst
svo, en vafalaust má þó deila um gagnsemi þess
að ræða einstaka efnisliði dagskrárinnar, hversu mik-
il hún er. Mönnum sýnist mjög sitt hverjum, en
fáir taka til máls, svo að hætt er við að heildarmynd
ummælanna verði dálítið úr lausu lofti gripin, auk
þess sem mjög oft er vandkvæðúm bundið að sam-
ræma sundurleitar kröfur.
Hér skal því alls ekki farið út í þá sálma að gagn-
rýna dagskrána í einstökum atriðum, enda væri
j>að sízt til nýbreytni hjá hlustendum. Sumir eru
ákaflega óánægðir með útvarpsefnið og láta það
óspart í ljós. Engan þekki ég })ó, sem fargað hef-
ur viðtæki sínu af þeim sökum eða fleygt jrvi út
á haug í bræði. Og sumir hinna óánægðu eru meira
að segja varla mönnum sinnandi, sé viðtæki þeirra
bilað, jafnvel þótt ])eir liafi ])að stundum á orði,
að truflanir séu skárstar á dagskránni.
En ekki finnst mér nein ástæða til þess að ganga
af göflunum af vandlætingu, þótt sitthvað sé það
á dagskrá útvarpsins, sem væri mér til stórleiðinda,
ef ég hlustaði á það. Þvert ú móti hef ég lag á að
láta það verða mér líka til nokkurrar ánægju. Eg
kann öidungis óbrigðult ráð til þess. Eg kann nefni-
lega ágæta vel á slökkvarann, spara livergi að beita
honum og tel hann eitthvert hið þarfasta áhald, sem
kunnáttumenn hafa fundið upp fyrir útvarpshlust-
endur. Það vekur mér næstum núkinn fögnuð,
þegar sárir og emjandi breimtónar jasshljómsveit-
anna skólpast með sogandi boðaföllum út frá við-
tækinu, að seilast í slökkvarann og skrúfa fyrir. Á
þann hátt nýt ég þeirrar músíkkur bezt. Og eins er
ég í sólskinsskapi, er ég ómaka mig til þess að stinga
upp í einhvem ræðuskörunginn, karl eða konu, sem
að mínum dómi hefur orðið helzt til langorður um
ekki neitt, og finnst mér þá sem hann hljóti að
standa á öndinni, rétt eins og ég hefði lánað honum
vasaklútinn minn, óbeðinn og með sérstökum hætti.
Néi er ekki svo að skilja, að þetta sé eina ánægjan,
sem ég hef af útvarpsefninu. Sumt læt ég svona
vera, annað er þolanlegt og að enn öðru er næsta
mikill fengur. Svo er að mínu áliti um erindi Fred
Hoyle stjarneðlisfræðings, sem Hjörtur Halldórsson
menntaskólakennari héfur verið að flytja undanfarið
að loknu hádegisútvarpi á sunnudögum. Tækifæri
íslendinga til að nema aðalatriði hinnar nýju heims-
myndunar- og stjarneðlisfræði em alls ekki á hverju
strái, svo að útvarpsráð og menntaskólakennarinn
eiga þakkir skilið fyrir erindin.
En vel á minnzt. Væri nokkuð út í bláinn, að
slíkir erindaflokkar eða erindi yrðu framvegis flutt-
ir á þessum tíma á dagskránni, óbrotin en efnismikil
fræðsluerindi fyrir ahnenning, ætluð þeim, sem
levfa sér þann munað að hugsa ofurlitla stund í
viku hverri.
Sú skoðun er að vísu orðin nokkuð útbreidd, að
fólk vilji ekki hlusta á annað efni en það, sem auð-
veldlegast rennur inn um annað eyrað og svo út um
hitt — eitthvað, sem hlæja mú að um stund, en síð-
an gleyma. Raunar skal það játað, að ærið eru þeir
margir, sem ganga um með tómar Iiöfuðskeljar —
galtómar svo að í bylur, ef högg er drepið á skall-
ann. En hinir eru áreiðanlega margir líka, sem kjósa
heldur kjarnfóðrið en léttmetið, sé þess nokkur kost-
ur, og þá ef til vill helzt þeir fróðleiksfúsir alþýðu-
menn, sem skannnrar skólagöngu liafa notið.
Sígvaldi Hjálmarsson
Lesendur!
sendið „Viðhorfi hlustenda“ stuttar greinar
um álit yðar á útvarpsdagskránni. Utaná-
skriftin er „Útvarpsbfoðið“ Reijkjavík, Póst-
hólf 1043.
16
ÚTVABPSBLAÐIÐ