Útvarpstíðindi - 17.05.1948, Blaðsíða 17

ÚTVARPSTÍÐINDI
209
Svarfdælingur skrifar um fjóra út-
varpsþætti og er allhvassyrtur á köflum
— en h'ann um það. Hann kveðst vera
stöðugur útvarpshlustandi og hafa áhuga
fyrir góðu útvarpsefni; og liér er þá bréf
hans: „Ég sat við útvarpið og hlustaði
eftir smásögu vikunnar. „Flugan“ hét
hún og var flutt af Lárusi Pálssyni leik-
ara. Ég beið með eftirvæntingu, bjóst við
mikilli sögu, lieilu skáldverki, frábærri
stílsnilld, og góðu efni, og sagan hófst.
Lesandinn stundi og hvíslaði á víxl, sem
hans er lagið. En hvernig var sagan?
Hún var fádæma ómerkileg, stíllinn engT
inn, efnið ekkert. Efnið, — alveg rétt. —
Fluga kom inn um opinn gluggann, inn í
skrifstofuna til hans, flögraði til og frá
og gjörði honum gramt í geði, flaug síð-
an út, kom inn aftur með aðra flugu með
sér, og þær settust báðar á horðsliornið;
hann þreif þá reglustriku og sló þær báð-
ar til dauðs. „Takk fyrir“, sagan húin, og
þegar ég lieyri það, lilæ ég dátt, en satt
að segja vorkenni þó leikaranum að hafa
gjört sig svo lítinn mann, að lesa annað
eins og þetta í útvarp. Og það er ég viss
um, að ef útvarpshlustendur hefðu fyrir-
fram vitað um gildi þessarar sögu, liefði
hver einsati skrúfað fyrir tæki sitt, og
Lárus Pálsson fengið að livísla henni í
sin eigin eyru. Og það eru mín vinsam-
legustu tilmæli til forráðamanna útvarps-
dagskrárinnar, að þeir láti sér aldrei til
hugar koma, að bera annað eins og fyrr-
nefnda sögu á borð fyrir þjóðina. í liæst-
um bænum, gjörið það aldrei framar.
Hafið það ávallt hugfast, að sú þjóð, sem
þið starfið fyrir, er vönd að efni og stíl
þeirra andlegu fræða, er liún nærist af,
en því miður er sem þið liafið enn ekki
skilið, að hún er menningarþjóð.
Pátturinn „Spurningar og svör um is-
lenzkt mál“ er góður og gildur dagskrár-
liður, eða yrði það að minnsta kosti,
væri hann rétt fluttur. Ég kalla það ekki
rétt fluttan þátt, undir ofanskráðu nafni,
þegar tími sá, sem honum er ætlaður,
gengur alloftast í að flutningsmaðurinn
les úr islendingasögunum, svörum sínurn
til staðfestingar, en slíkt er óþarfi, því að
íslendingasögurnar eru til á hverju heim-
ili, enda er þeim líka ætlaður annar tími
í útvarpsdagskránni.
Þátturinn „Lög og létt hjal“ var tek-
inn upp í dagskrá útvarpsins í liaust,
forráðamanni hans til sællar minningar,
og þökk sé þeim heiðursherra. Hann lióf
upp raust og „startaði“ þæltinum af stað
er virtist af feikna krafti. „En lífið er
liverfult og lánið er valt“, sturturnar hafa
líklega hilað og gengið illa að koma þeimi
í lag aftur, en vonum, að svo verði. —
Friðrik Sigurbjörnsson er án efa fjörug-
ur og gamansamur, og hefði það getað
orðið þætti hans mikill léttir, ef hann
kynni að fara með það á réttan liátt, en
því fer fjarri, en látum okkur það vel líka.
Og að endingu þetta: Leggjumst allir á
eitt og sameinum krafta okkar, sannir Is-
lendingar, og reynum að kenna þeim háu
herrum, sem að danslagatímum útvarps-
ins standa, að íslenzka þjóðin er livít, en
ekki svört, því að ennþá hafa þeir ekki
lært það“.
Avallt glœsilegt úrval af öllum
tegundum skófatnd&ar.
LARUS G. LÚÐVlGSSON
Skóverzlun