Kristilegt stúdentablað - 01.12.1953, Blaðsíða 11

ur við, að draga okkur sjálf í rétta dilkinn, —
veigrum okkur við að gera það upp við oklcur,
hvort við heyrum til flokki fariseanna eða synd-
aranna. Við þorum ekki að gera okkur grein
fyrir því, livort við eigum að taka til okkar —
fyrirheit tollheimtumannsins eða dóni farise-
ans. —
Farisei og tolllieimtumaður gengu upp í lielgi-
dóminn til þess að hiðjast fyrir. Við þekkjum
sögu þeirra.
— Hvorum vilt þú heldur líkjast?
Ég er ekki i vafa um það, að flestir menn kjósa
sér hlutskipli með tollheimtumanninum, sem fór
rétllættur lieim lil sín. — En — höfum við réll
til þess að fara í lians föt? — Er það ekki eilt-
hvað annað en réttlæti Guðs fyrirgefningar, sem
við burðumst með heim úr helgidóminum?
Ég er enginn hjartnanna eða nýrnanna rann-
sakari, en engu að síður þykist ég hafa, — já,
veit ég, að ég hef umboð til þess að beina þess-
um orðum lil þín: Vilt þú hugleiða það fyrir
Guðs augliti nú í kvöld, hvernig farið er þvi
réttlæti, sem þú liyggst ganga með inn í eilifð-
ina-
Jesús sagði eitt sinn: „Þér eruð mennirnir,
sem réttlætið sjálfa yður í augsýn manna; cn
Guð þekkir hjörtu yðar; því að það, sem er
hátt meðal manna, er viðurstyggð í augsýn Guðs.“
Það skyldi þó ekki vera, að þú liefðir gleymt
að taka til greina sjónarmið Guðs um réttlæti
þitt, en miðað það þess í slað einungis við menn?
Er nokkuð til af þeirri hugsun i þinu hjarta,
að mestu varði um það, hvað mönnunum sýn-
ist, — hitt skipti minna máli, sem enginn veit
og sér nenia þú einn? — Jesús líkti þeim, er svo
liugsa, við kalkaðar grafir, sem hið innra væru
fullar af dauðra manna beinum. Hverja álykt-
un getum við af því dregið? — Það réttlæti, sem
aðeins hirtist í ytri hreytni, er ekkert réttlæti, —
heldur hræsni.
Þú verður livorki hetri né verri í Guðs augum,
þótt þú brosir framan i mann, sem þú hatar i
tijarla þínu. Þú ert ekki saklaus í Guðs augum,
þótt þú hafir aldrei framkvæmt eitt og annað,
sem þér hefur flogið i hug. Guð mun ekki ívilna
þér neitt á efsta degi, þótt þú hafir e. t. v. litið
inn til sjúklings einhvern tíma og miklazt af þvi
í hjarta þínu. — Nei, — Guð skyggnist inn í hjarta
þitt. Og þótt þú sjálfur, já, þótt allur heimurinn
sæi eklcert nema gæzku og góðvild í fari þinu.
gæli svo farið, að sjálfur Guð sæi lítið i hjarta
þínu nema sólsvarta sjálfselsku, sem einskis leit-
aði neina eigin vegsemdar í allri sinni gæzku.
Sagan um tollheimtumanninn og fariseann í
musterinu lýkur upp fyrir okkur þeirri stað-
reynd, að sá maður, sem þykist réttlátur í sjálf-
um sér og kemur í eigin réttlæti fram fyrir Guð,
hann á þar engri miskun að mæta.
Hvers vegna? — Vegna þess, að sá, sem treyst-
ir á eigin gæzku og verðleika frammi fyrir Guði,
þykist réttlátur frammi fyrir honum, — hann
slær á útrétta liendi Guðs. Hann storkar lækn-
inum, þótl dauðsjúkur sé. — Hann daufhevrist
við kalli þess, sem kom til þess að kalla syndara
Hann þykist eiga sem sjálfsagða og réttmæta
eign, — það, sem Guð einn getur gefið aðeins
af náð.
Ivannast þú eklci við þennan kaupmangara
liugsunarhátt eiginréttlætisins? Öll íslenzka þjóð-
in er meira og minna smituð af honum, gegnsýrð
af honum. — Það er um að gera að horfa sem
fastast á eigin ágæti, tína hvert smásprek góðra
liugsunar eða góðsverks, í sjóðinn mikla og arka
svo með hann á dánardegi fram fyrir Guð og
segja: „Hér er ég lcominn. — Ja, ég ætti nú eig-
inlega að þakka þér fyrir, livað mér hefur vel
tekizt. En mér finnst nú satt að segja, að það,
sem ég er, það hafi ég burðast við að vera upp
á eigin spýtur. Nú, og eins og þú sérð, þá er ég
liérna með álitlegan sjóð, sem ég hef sparað
saman. Hg vænti, að ég þurfi ekki meira mér
til framfæris í bimninum. Þetta er allt góð og
gjaldgeng vara, blessaður vertu. Já, já, og ef þú
gramsar eitthvað í pokanum, ])á finnurðu, vænti
ég, nokkur löggilt sjálfsafsökunarbréf. Þau ætlu
að nægja lil þess að gera grein fyrir þessum fáu
yfirsjónum mínum, svo að þær komi ekki til
álila við uppgjörið.“
Þekkirðu ekki þennan hugsunarhátt. Er hann
ef til vill svo rótgróinn með sjálfum þér, að þú
sérð ekki, live fjarstæður hann er. — Og þó leið-
ir hann þig i opinn dauðann, því að Jesús Ivrisl-
ur kom aðeins til þess að kalla syndara, en ekki
réttláta. — Guð er enginn kaupmaður. Hann er
frelsari. — Þess vegna er það dauðasyndin, að
þykjast ekki þurfa á frelsara að lialda.
En e. t. v. veiztu þetta allt vel, já, kannt það
utan að og lifir í því. Þá mun ég vist fátt geta
KRISTILEGT STUDENTABLAÐ
11