Morgunblaðið - 06.01.2009, Blaðsíða 23

Minningar 23
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. JANÚAR 2009
✝ Haukur SteinarBjarnason fæddist
í Túnsbergi á Húsavík
27. ágúst 1930. Hann
lést á Heilbrigð-
isstofnun Suðurnesja
23. desember síðast-
liðinn. Foreldrar hans
voru Bjarni Stein-
grímsson, f. á Húsa-
vík 24. desember
1902, d. 1. júlí 1937,
og Bára Halldórs-
dóttir, f. á Húsavík
17. ágúst 1906, d. 1.
desember 1990. Syst-
ur Hauks eru Helga, f. 8. ágúst
1931, og Kristín Björk, f. 2. sept-
ember 1933, og hálfsystkini eru
Þorgerður Bjarnadóttir, f. 1925,
látin, Dagmar Huld Árnadóttir, f.
19. júlí 1941, látin, og Bárður Árna-
son, f. 17. október 1944.
Haukur kvæntist 20. desember
1952 Erlu Láru Guðmundsdóttur
frá Stykkishólmi, f. 8. júlí 1930.
Foreldrar hennar voru hjónin Guð-
mundur Einarsson kaupmaður í
Stykkishólmi, f. í Dúná í Hörðudals-
hreppi í Dalasýslu 25. feb. 1888, d.
8. apríl 1933, og Aðalbjörg Þor-
varðardóttir, f. á Seyðisfirði 2. des-
ember 1899, d. 28. september 1981.
Börn Hauks og Erlu Láru eru
Helga, f. 6. apríl 1952, Bára, f. 9.
janúar 1954, Anna Rut, f. 27. ágúst
1956, látin, Bjarni Steinar, f. 21.
júní 1960, Haukur, f. 18. apríl 1963,
Dagmar Kristín, f. 29.
maí 1964, og Guð-
mundur Steinar, f. 10.
mars 1968. Barna-
börn eru 18 og barna-
barnabörnin 19.
Hann hóf sjó-
mennsku ungur eða
strax um fermingu,
og starfaði við sjávar-
útveg alla sína tíð.
Fyrst við trilluútgerð
og síðan við fisk-
vinnslu og útgerð í
Stykkishólmi ásamt
fleirum í um 15 ár eða
þar til hann flutti með fjölskyldu
sína til Keflavíkur 1968. Þar hóf
hann störf hjá Sjöstjörnunni við
ýmis störf. Um tíma starfaði hann
við netagerð Jóns Eggertssonar og
síðan sem stýrimaður á ýmsum bát-
um, þá sem stýrimaður á Happasæl
með Rúnari og Sigurði Hallgríms-
sonum, þar til hann tók við verk-
stjórn í fiskverkun þeirra bræðra. Í
ársbyrjun 1981 festu hann og sonur
hans kaup á sínum fyrsta bát sem
þeir gerðu út frá Keflavík og Sand-
gerði. Árið 1987 lét hann smíða fyr-
ir sig nýjan bát, sem hann gerði út
og reri þar til hann hætti útgerð
1991. Hann starfaði áfram við fisk-
verkun til ársins 1994 þegar hann
hætti störfum.
Útför Hauks fer fram frá Kefla-
víkurkirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Elsku Haukur.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín elskandi eiginkona
Erla Lára Guðmundsdóttir.
Nú er komið að leiðarlokum hjá
þér, þú sofnaðir eins og þú vildir.
Við vonuðumst til að hafa þig hjá
okkur um hátíðina, en það varð ekki.
Mig langar til að þakka þér elsku
pabbi minn fyrir samveruna í gegn-
um árin. Ég á eftir að sakna þín.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftanrjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson)
Ég votta mömmu, systkinum og
fjölskyldum og öðrum aðstandendum
samúð.
Hvíl í friði. Þín dóttir
Helga Hauksdóttir.
Elsku pabbi minn.
Ég vil þakka allt sem þú hefur gert
fyrir mig. Það var orðið erfitt að
horfa upp á þig síðustu daga fyrir jól,
en þú reyndir að vera alltaf glaður og
sagðir alltaf að þér liði vel. Þú vildir
ekki að neinn yrði dapur og reyndir
alltaf að horfa á spaugilegu hliðarnar.
Þú varst alltaf að hugsa um mömmu,
hvernig henni liði og passaðir alltaf
upp á hana og hún passaði líka alltaf
upp á þig pabbi minn, enda eruð þið
lífsförunautar síðustu 57 árin.
Það var gaman að geta glatt ykkur
mömmu t.d. þegar við Ævar fórum
með ykkur vestur í Stykkishólm og
um borð í Brimrúnu sem sigldi um
Breiðafjörðinn, þar sem þú hafðir ró-
ið til 15 ára á sínum tíma. Hvað þið
mamma voruð ánægð. Þessi ferð er
mjög minnisstæð. Líka þegar við fór-
um saman akandi til Patreksfjarðar
sem voru skemmtilegir tímar, svo
ekki sé minnst á fótboltaleikina sem
þið mamma komuð með okkur Ævari
á. Við fórum mest á Haukaleiki þar
sem dóttursonur þinn leikur með
Haukum. Fótbolti var þitt áhugamál
fyrir utan spilin. Ég man þegar
Haukar og Njarðvík kepptu, þá sagð-
irðu að þú gætir ekki gert upp á milli
þeirra og héldir bara með báðum lið-
um þar sem dætrasynir þínir voru
hvor í sínu liðinu. Svona varstu pabbi
minn.
Elsku pabbi minn, ég veit að nú líð-
ur þér betur og Rut systir hefur tekið
á móti þér og allir þínir ástvinir.
Minning þín lifir í hjarta mínu. Þín
dóttir
Bára.
Elsku afi minn, nú ertu kominn til
hennar mömmu. Eftir erfiða baráttu
léstu undan, en ég veit að núna ertu
kominn á góðan stað og farið að líða
vel.
Við áttum margar góðar stundir og
alltaf varstu tilbúinn til að aðstoða
mig í öllu.
Þú varst og verður alltaf uppáhald-
ið mitt, þú tókst alltaf á móti okkur
með bros á vör þó svo að þú værir
mikið veikur.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgrímur Pétursson)
Sóley, Aníta Rut og
Kiana Theresa.
Mig langar að minnast Hauks í
þessum örfáu línum.
Það var vorið 1997 að mér og öðr-
um einstaklingum hér var úthlutað
íbúðum á Framnesvegi 15 í Keflavík.
Þar á meðal voru þau mætu hjón
Haukur og Erla og fljótlega mynd-
aðist góð og trygg vinátta á milli okk-
ar. Það voru ekki fáar ferðir sem þau
buðust til að skutla mér í búðir,
banka, apótekið, allt sem ég þurfti að
komast, Haukur var ávallt tilbúinn og
verð ég honum ávallt þakklát fyrir
það.
Elsku Erla, þér og þínum nánustu
votta ég mína dýpstu samúð. Hvíl í
friði, kæri vinur.
Anna Annelsdóttir.
Haukur Steinar
Bjarnason
SÁ SEM klifar á
heiðarleik sínum hefur
eitthvað að fela. Það
dugar skammt að segja:
„Ég er heiðarlegur.“
Heiðarleiki er mikils
metin dyggð og allir
vilja vera taldir heið-
arlegir. Orð og æði
ganga í takt í lífi heið-
arlegs manns og sam-
hæfing hugar og handar. Hann gerir
það sem hann segist ætla að gera og
hefur ekki falin undirmarkmið sem
bitna á öðrum.
Hvað er heiðarleiki í stjórnmálum?
Að starfa alltaf og iðulega með hags-
muni almennings og jarðarbúa að
leiðarljósi. Láta aldrei kúga sig til að
breyta gegn betri vitund. Vera ekki
handbendi annarra. Að hafa ræktað
mér sér hugsjón sem nær út fyrir
innsta fjölskyldu- og vinahring. Hug-
sjón sem snýst um betra og réttlát-
ara samfélag handa öllum – óháð til
dæmis búsetu og uppruna.
Það dugar skammt fyrir valda-
mann að segjast vinna í nafni frelsis,
réttlætis og friðar í heiminum. Orðin
verða ekki trúverðug fyrr en mark-
miðin bak við breytnina opinberast.
Eða hversu oft hafa stríð ekki verið
háð á röngum forsendum? Hversu
oft hefur Bandaríkjaforseti tekið sér
orðin frelsi, réttlæti og friður í munn
á liðnum árum án þess að ná árangri í
þeim efnum? Stríð eru skuggahlið
stjórnmála. Friður er birtan. Valda-
menn hernaðarríkja virðast þó sjald-
an sjá lengra en hugtakið vopnahlé
leyfir en það er tímabilið á milli
stríða.
Stríð er miskunnarlaus aðferð til
að öðlast völd og ráða yfir landi.
Hversu oft og lengi þurfum við að
horfa upp á óbreytta borgara deyja
til að ótíndir valdamenn geti setið
áfram? Stríð er ekki háð fyrir borg-
arana, þau eru háð fyrir hags-
munaaðila. Fyrir hverja er stríðið á
Gazasvæðinu og hver og hvar er
óvinurinn? Ekki fyrir borgarana og
ekki fyrir dáin börn,
stríðið er fyrir spillta
stjórnmálaflokka,
valdabaráttu misvit-
urra manna. Og óvin-
urinn býr innra með
þeim sjálfum, svo leit-
inni má aflýsa strax.
Óvinurinn eflist þeg-
ar hefnd er áformuð.
Því fleiri sprengjur því
fjær friði, því fleiri
látnir því fjær lífinu.
Því meiri grimmd því
meira hatur. Forsætis-
ráðherra Ísraels hefur ákaft leitað
óvinna sinna í Líbanon og á Gaza-
svæðinu en sennilega verður hann
furðulostinn þegar óvinurinn finnst í
hans eigin brjósti. Hvað mun hann þá
hafa mörg mannslíf á samviskunni?
Þótt stríð sé rótgróin menning
sem fáir hafa hugrekki til að snið-
ganga eigum við skilyrðislaust að
hafna ofbeldi. Horfum ekki lengur á
stríðsherrana efna til ófriðar, fylgj-
um þeim ekki að málum, skrímslið er
í þeim sjálfum.
Friðarmenning felst í því að hlúa
að samfélagi þar sem það er veikast
fyrir. Að vinna markvisst gegn fé-
lagslegu misrétti og pólitísku órétt-
læti. Hún felst í menntun og virðingu
og aðferðum til að efla traust á milli
fólks. Friðarmenning er greinilega
ekki á stefnuskrá ráðamanna í Ísrael.
Nútímastríð bitna verst á börnum
og foreldrum þeirra og nánast ein-
göngu á óbreyttum borgurum. Um
það bil 100 börn hafa nú látið lífið í
árás Ísraelsmanna á Gazasvæðið og
500 óbreyttir borgarar. En friður
fæst ekki með því að drepa fyrst og
boða svo til friðarráðstefnu um málið.
Enginn ætti að taka mark á þeim
sem fremur vísvitandi glæp og vill
síðan semja um frið við liggjandi
fórnarlambið. Það er aðferð stríðs-
flytjenda.
Eyðilegging og tortíming, þjáning
og dauði eru fylgifiskar stríðs.
Hversu oft þarf að segja það?
Hversu oft er hægt að gleyma því?
Eru vitnisburðirnir ekki nægilega
margir? Friðarmenning er aftur á
móti uppeldi um grið og frið, sam-
félag virðingar og miskunnsemi.
Friður er lærð viðbrögð við ógn,
tækni til að lægja öldurnar. Hann er
ekki ósjálfrátt viðbragð heldur lærð
og óvænt aðferð til að glíma við ógn-
ina sem vissulega blundar í mann-
inum. Friður er speki. Stríð er á hinn
bóginn heimska sem iðulega gerir illt
verra, skapar hatur sem fjarar seint
út.
Engin afsökun er lengur til fyrir
stríði. Verði ríki eða landsvæði fyrir
ofbeldi ber umsvifalaust að leita leiða
til að vinna bug á því en þó aldrei
með aðferð haturs og hefndar. Stríð
leysir mannlega galla úr læðingi.
Friður skapar hins vegar rúm fyrir
dyggðir og fagrar tilfinningar. Of-
beldisbylgjan verður aðeins lægð
með mildinni. Friður er alltumlykj-
andi verkefni sem þarfnast tíma og
rúms og þar sem óþolinmæðin og
tortryggnin eiga sér engan stað.
Endurreisa þarf stríðshrjáð lönd
og landsvæði. Mikilvægt er að hleypa
þeim að í endurreisninni sem bera
umhyggju fyrir öðrum en sjálfum
sér. Fyrir þeim sem eru ekki innikró-
aðir í eigin innsta hring. Kraftur
kvenna er hér sannarlega vanmet-
inn, því það eru þær sem standa í far-
arbroddi þeirra sem vilja reisa sam-
félagið á ný, tryggja gott uppeldi og
börnum menntun. Hleypum þeim að
og vísum valdakörlum eins og Ehud
Barak á dyr. Hlustum ekki á þá sem
gala hæst heldur þau sem strita und-
ir friðarsólinni.
Heiðarleiki fyrirfinnst ekki í stríði,
aðeins dulin markmið, grimmd og
blekkingar.
Stríð og friður í Palestínu
Gunnar Hersveinn
skrifar um tilgangs-
leysi stríðs
» Stríð er miskunn-
arlaus aðferð til að
öðlast völd og ráða yfir
landi. Hversu oft og
lengi þurfum við að
horfa upp á óbreytta
borgara deyja?
Gunnar Hersveinn
Höfundur er rithöfundur.
MIÐAÐ við mennt-
un og reynslu erum
við Íslendingar und-
arlega andvaralausir
gagnvart því sem er
að gerast í þjóðfélagi
okkar og allt um
kring. Í von um gróða
er trú vor höfð í flimt-
ingum á sama tíma og
framandi trúarbrögð
sækja í sig veðrið í landi voru.
Salmann Tamimi, múslimi frá Pal-
estínu, hefur sótt fast að fá lóð
undir mosku fyrir þá þúsund
múslima sem hér eru. Ágengni
hans í því sambandi og niðrandi
ummæli um baráttukonurnar Ma-
ryam Namazic og Ayaan Hirsi Ali,
en Maryam flutti hér erindi um
útrás múslima, ætti að kveikja að-
vörunarljós. Ég er þakklátur þá-
verandi borgarstjóra, Vilhjálmi
Vilhjálmssyni, fyrir að hafa ógilt
borgarbúum fjandsamlega út-
hlutun á lóð fyrir mosku í Elliða-
árdalnum. Ég veit ekki til að gyð-
ingar sem hér búa eða aðrir
trúarhópar hafi verið svo aðgangs-
harðir sem forystumaður múslima
og hafa þeir þó verið áratugum
lengur í landinu. Við myndbirtingu
Jótlandspóstsins af Múhameð
hvatti Salmann trúfélaga sína á
Íslandi til að sniðganga vörur frá
frændþjóð okkar Dönum. Þessi
maður, sem við tókum vel í neyð,
sýnir að hann og trúfélagar hafa
engan áhuga á að aðlagast þjóð
vorri. Hann vill múslimska siði og
krefst sérskóla, sérmatar í skól-
um, sérkirkjugarðs og trúar til
höfuðs vorri. Við báð-
um hann ekki að
koma svo hann á ekki
heimtingu á neinu
umfram aðra.
Viðbrögð Salmanns
við ummælum bar-
áttukonunnar Ma-
ryam Namazic eru
dæmigerð fyrir skiln-
ingsvana bókstafs-
trúarmann. Maryam
er í sívaxandi hópi
fyrrverandi múslima
og vill eins og rithöf-
undurinn Ayaan Hirsi Ali vara við
vaxandi uppgangi múslima í þeim
löndum sem rétta þeim hjálp-
arhönd. Í öllum löndum sem við
þeim taka mynda þeir eigið þjóð-
félag trúar og laga. Í mörgum til-
fellum heimta þeir að við-
tökuþjóðir breyti lögum og siðum
að þeirra geðþótta. Við þessu vara
þessar tvær kjarkmiklu bar-
áttukonur og vilja að Vest-
urlandabúar verjist áganginum og
hætti að sýna múslimum kurteisi,
því þeir gangi á lagið. Kjarkurinn,
fórnfýsin og áræðið sem þessar
frábæru baráttukonur sýna á öll-
um að vera ljós, því nú geta þær
hvergi um frjálst höfuð strokið.
Þær segja karla ráða öllu í lönd-
um múslima og gæta þess að kon-
ur séu áhrifalausar og und-
irgefnar. Maryam segir að margir
hræðist að vera stimplaðir rasistar
ef þeir gagnrýna islam. Þvert á
móti, segir hún, er nauðsynlegt að
gagnrýna trúarbrögð og fæstir líta
á það sem rasisma að gagnrýna
kristni. Morðhótanir sem þessar
mikilhæfu konur þurfa að búa við,
eins og danski og sænski teikn-
arinn, eiga að vera okkur víti til
varnaðar. Við munum aldrei líða
að konur séu vanvirtar, eða
grimmileg siðalögmál leyfð. Þeir
geta notað kirkjugarða okkar eins
og gyðingar og fleiri gera. Engir
innflytjendur hafa orðið Dönum til
dæmis eins erfiðir, jafnvel fjand-
samlegir sem múslimar. Innflytj-
endur eiga að koma á okkar for-
sendum og aðlagast siðum vorum
og lögum. Gerum Salmann Ta-
mimi ljóst að hans siðir fái engan
forgang hér á landi. Við erum of
fá fyrir ríki í ríkinu og eigum skil-
yrðislaust að halda í okkar hefðir.
Ég vil múslimum og öðrum inn-
flytjendum allt hið besta og vona
að þeim sé eins til okkar og skilji
sem fyrst þörf svo fámennrar
þjóðar fyrir að viðhalda kristinni
trú, hefðum og einingu. Vera ein
þjóð. Ekki sundruð þjóðarbrot.
Það gilda enn orð Þorgeirs Ljós-
vetningagoða fyrir rúmum þúsund
árum: Rjúfum við lögin, þá rjúfum
við og friðinn. Þorgeir var einn af
vitrustu mönnum fornaldar og átti
auðvitað við trúna líka og sá fyrir
sér að aldrei yrði friður í svo litlu
landi um tvenn svo ólík trúar-
brögð. Í ásatrúnni voru trú og lög
samofin og óaðskiljanleg eins og
hefur verið hjá múslimum frá mið-
öldum og er enn.
Fyrrverandi múslimakonur
Albert Jensen
skrifar um
trúmál
» Viðbrögð Salmanns
við ummælum bar-
áttukonunnar Maryam
Namazic eru dæmigerð
fyrir skilningsvana bók-
stafstrúarmann.
Albert Jensen
Höfundur er trésmíðameistari.