Morgunblaðið - 11.02.2009, Qupperneq 29

Minningar 29
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 11. FEBRÚAR 2009
gleði og hlýju. Hún talaði um
gönguferðir um fjöruna og um það
þegar hún reri til fiskjar með
pabba sínum á lítilli kænu. Hún
var alla tíð fyrst og fremst
Strandamaður og æskuslóðirnar
voru henni ávallt kærar og áttu
dýrmætan stað í hjarta hennar.
Sumarið 2005 fór hún í ferð
norður á Strandir. Sennilega
gerði hún sér grein fyrir að þetta
væri síðasta ferðin á æskuslóð-
irnar. Maður sá að þarna var hún
komin heim. Hún kom að Kross-
nesi og fékk þar frábærar mót-
tökur. Deildi hún þarna með okk-
ur ýmsum minningum frá gömlum
tíma. Í Ófeigsfirði tóku Pétur,
Magga og Ella afar vel á móti
henni og hún gekk þarna um
gamlar götur. Og síðasta kvöldið
skartaði Ófeigsfjörður hinu feg-
ursta sólsetri henni til heiðurs.
Þegar ekið var út úr Árneshreppi
söng hún fullum hálsi lagið
„Blessuð sértu sveitin mín“, og
kvaddi hún þannig sveitina sína.
Hún gerðist kjólameistari í
Reykjavík og þótti mjög fær. Þótt
hún væri hætt að sauma hafði hún
næmt auga fyrir efnum og sniði.
Hún var mjög fær í matseld. Það
var ekki til í hennar orðabók að
fólk kæmi í heimsókn og fengi
engar veitingar. Ef maður hitti
hana í bænum fyrir tilviljun var
alltaf fyrsta spurningin: „Má ég
ekki bjóða þér í tertu á Skálanum
og kannski súkkulaði með rjóma?“
Lalla bjó um nokkuð langt skeið
á Bragagötu. Þar var oft á ferð-
inni mikill eðalmaður. Þegar hald-
in voru boð fékk hann stundum
far heim en oftar sagðist hann
ætla að vera lengur. Þessi góði
maður hét Pétur Stefánsson. Þeg-
ar Lalla var 64 ára ákváðu þau að
kaupa saman íbúð í Kópavogi. Við
vorum boðin í 65 ára afmæli Löllu
og þarna var hún eins og tán-
ingur, hálffeimin og skartaði þess-
um glitrandi giftingarhring. Er
þetta lengsta tilhugalíf sem okkur
er kunnugt um. Hún hafði mikið
dálæti á börnum og börn hændust
mjög að henni. Það átti svo sann-
arlega við um börn okkar bræðra
sem nú sakna sárt sinnar eftirlæt-
isfrænku.
Lalla var afar skemmtileg og
lífsglöð kona. Hún spilaði á gítar
og hafði gaman af söng. Hún tók
fram á síðustu ár þátt í kórstarfi.
Oft spilaði hún fyrir krakkana á
gítar og söng með þeim. Henni
tókst að varðveita barnið í sjálfri
sér og fór oft með krökkunum út í
garð og rólaði sér með þeim eða
fór í rennibrautina. Allir náttúr-
lega með lífið í lúkunum enda hún
með beinþynningu á háu stigi.
Síðustu árin tók heilsan að gefa
sig. Hún missti Pétur árið 2004 og
smám saman hrakaði heilsunni.
Hún hélt þó upp á níræðisafmælið
með glæsibrag og þá dansaði hún
sinn síðasta dans við óma harm-
ónikkutóna sem var mjög í hennar
anda. Við sem þekktum Löllu eig-
um um hana góðar minningar og
við kveðjum hana með einlægum
söknuði.
Ásgeir Valur, Björgvin
Gylfi og fjölskyldur.
Ófeigsfjörður á Ströndum, þar
leit Ólafía dagsins ljós. Sagt er
um Strandamenn að þeir séu
göldróttir en það var einmitt það
fyrsta sem undirritaðri datt í hug
að spyrja Löllu, en hún gaf okkur
starfsstúlkum á Sambýlinu Gull-
smára fullt leyfi til að nota jöfnum
höndum fullt nafn eða e.t.v. nafnið
sem lét betur í munni. Hún hafði
vissulega heyrt að margir teldu
svo vera, að Strandamenn væru
rammgöldróttir, en sá eiginleiki
hefði farið fram hjá henni, sagðist
glaðsinna, létt á fæti, söngvin, og
ég bætti við bjartsýn að hætti
Strandamanna sem létu ekki deig-
an síga, sjálf hefði ég átt vinkonu
sem einmitt hefði verið jafnaldra
hennar, fædd 1918, og er betur
var að gáð unnu þær á sömu stöð-
um í Reykjavík á sínum tíma.
Ólafia mundi nú ekki alveg eftir
því, því minnið væri farið að gefa
sig. Ég hafði nefnilega heyrt að
ungu stúlkurnar á þeirra sokka-
bandsárum hefðu ekki talið það
stórmál að róa á milli staða til að
sækja dansleiki, dansa og tralla
fram undir morgun og róa svo aft-
ur heim er dansleiknum lauk.
Þarna rifjaðist upp löngu liðinn
tími og þá var ekki alveg laust við
að hún myndi eftir þeirri er ég
spurði um.
Lalla dvaldi á sambýlinu frá því
í sumar en var vissulega alltaf á
leið heim, eðlilega, en okkur
samdist nú þannig að best væri að
bíða fram yfir 90 ára afmælið, sá
dagur rann upp bjartur og fagur,
sambýliskonur hennar allar sem
ein trommuðu með mig sem for-
ystukind, ef þannig má að orði
kveða, í afmælisveislu. Þar naut
afmælisbarnið þess að hitta vini
og ættingja og söng eins og henni
vær einni lagið, því hún eins og
áður er sagt hafði yndi af söng,
var fyrrum meðlimur í kór
Strandamanna, hún steig dans við
Ásgeir Val, bróðurson sinn, í
veislunni.
Ólafía tók iðulega sporið ef dill-
andi takt var að heyra frá hljóm-
tækinu, yngra fólk mátt hafa sig
alla við til að hafa í við þessa
sporléttu konu sem hefði verið
góð í bæði rokki og tvisti, svo fim
var hún.
Afmælið yfirstaðið með glans og
tími til kominn að fara heim, enn
taldi ég vissara að Lalla hugsaði
nú rækilega þann kost að vera
fram yfir jól!
Ólafía sá þar við mér ef svo má
segja og lagðist inn á sjúkrahús
rétt um aðventuna og átti ekki
aftur leið til okkar í Gullsmárann,
vissulega má segja að hún hafi
lagt af stað heimleiðis á vængjum
söngsins, í faðm þeirra er á undan
eru gengnir og umvefja hana í
handanheimi almættisins þar sem
alltaf er pláss fyrir einn til við-
bótar í englakórinn.
Það var ánægjulegt að hafa
Löllu í hópi heimiliskvenna í sam-
býlinu Gullsmára.
Blessuð sé minning Ólafíu Ás-
geirsdóttur.
Jóhanna B. Magnúsdóttir.
vikunum sjálfum. Aldrei gleymast
grunnskólaárin mín þegar ég kom í
pössun eftir hádegi úr skólanum og
fékk þá heitan „landmat“ eða „sjáv-
armat“ (mikil ósköp var gott að fá
fisk, kartöflur og rúgbrauð) og aldr-
ei vantaði eitthvað gott með kaffinu,
en þar voru auðvitað kleinurnar í
uppáhaldi. Hvorki fyrr né síðar hef
ég bragðað betri kleinur en hjá þér
amma mín, og get ég fátt betra
ímyndað mér en nýsteiktar klein-
urnar þínar, enn heitar, með
ískaldri mjólk; þvílík nautn! Ekki
heldur hefur nokkrum tekist að
samsvara flatkökunum þínum. Því-
lík himnasending sem það var að fá
þær ásamt hangikjötsbréfi sendar
til Þýskalands er ég dvaldi þar,
hreinlega ómissandi hluti af jólun-
um, líkt og partarnir, vanilluhring-
irnir og piparkökukarlarnir og -kell-
ingarnar. Svona hversdags áttirðu
svo alltaf eitthvert góðgæti, s.s.
lummur, skúffuköku, eplaköku,
hjónabandssælu, eða nammi inni í
skáp. Já, þú klikkaðir ekki á kræs-
ingunum.
Svo var alltaf gott að leggja sig
inni í stofu eftir máltíðirnar, hvort
sem það var lambalæri á sunnudegi,
hangikjöt á jólunum eða einfaldlega
eitthvert smáræði þegar ég rölti til
þín eftir æfingu.
Og talandi um rölt. Manstu þegar
við gengum um sólkskinsbaðaða
Hvammana þegar ég var lítill og
rannsökuðum „músaholurnar“ í
stóru garðsteinunum? Ekki má
heldur gleyma þegar við skruppum
í Hvammsval eftir mjólkurpotti eða
einhverju öðru lítilræði, og það
klikkaði ekki að ég fengi eitthvert
smáræði í slíkri ferð, sem var þá yf-
irleitt askja af strumpanammi, þótt
ég muni líka eftir einstaka körfu-
boltamyndapakka.
Já, þú varst dugleg að labba
amma mín, enda þrammaðirðu flest
sem þú þurftir á meðan fæturnir
leyfðu, eins og þegar mamma dreif
þig um allt Penarth þegar þú heim-
sóttir okkur þangað.
Það er því sorglegt að hugsa til
þess að smám saman síðustu ár fór
fótaferðum þínum að förla, sem og
bakstrinum, en með þetta tvennt í
huga var augljóst að eitthvað var
ekki eins og það ætti að vera.
Landspítali, Landakot og loks
Sunnuhlíð urðu örlögin og er skrýt-
ið að hugsa til þess að ég muni ekki
heimsækja þig á Sunnuhlíð á næst-
unni, en þar kvaddir þú á afar fal-
legan hátt og friðurinn sem umlukti
þig var engu líkur. Ég er sann-
færður um að sál þín hafi svifið með
norðurljósunum, sem prýddu him-
ininn þetta kalda og fallega þriðju-
dagskvöld.
Hvíldu í friði elsku Beta amma
mín og skilaðu kveðju til afa frá
mér.
Þinn
Gunnar Baldvin.
Þá er einn síðasti frumbygginn í
Birkihvamminum allur.
Elísabet og Vilhjálmur ,Villi og
Beta eins og þau voru alltaf kölluð
voru nágrannar okkar í Birki-
hvamminum frá 1956 er pabbi og
mamma byggðu húsið við hlið
þeirra, númer 8, en þau voru á núm-
er 6.
Þetta voru fyrstu húsin í götunni
og þetta fólk varð vinafólk, hjálp-
aðist að og börnin léku sér saman.
Samskiptin voru alltaf góð og
samvinna á milli, eins og góðum
grönnum sæmir, enda gæðafólk.
Villi hjálpaði við múrverk, hann
múraði og hlóð mörg hús hér í
brekkunni. Það er margs að minn-
ast í samskiptum við þessa góðu
granna. Ég vil þakka Elisabetu fyr-
ir hennar hlýju og sérstaklega fyrir
góðvild og vináttu við pabba eftir að
mamma dó. Við systkinin í Birki-
hvammi 8 sendum Björgvini og Val-
dísi og þeirra fjölskyldum okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Einar Kjartansson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi,
langafi og langalangafi,
GUNNLAUGUR KARLSSON,
Gulli á Voninni,
fv. útgerðarmaður,
Sólvallagötu 47,
Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja fimmtudaginn
5. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Keflavíkurkirkju fimmtudaginn 12. febrúar
kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vildu minnast
hans er bent á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja.
Guðmunda Sumarliðadóttir,
Jósebína Gunnlaugsdóttir, Sigtryggur Maríusson,
Gunnlaugur Gunnlaugsson, Kristjana Sigurðardóttir,
Hafdís Gunnlaugsdóttir, Róbert Svavarsson,
Karl Hólm Gunnlaugsson, Sigurveig Þorsteinsdóttir,
Sævar Gunnlaugsson, Selma Kristjánsdóttir
og aðrir aðstandendur.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JÓHANNA MARGRÉT BJÖRGÓLFSDÓTTIR,
Sörlaskjóli 94,
síðast til heimilis á
hjúkrunarheimilinu Grund,
sem lést miðvikudaginn 4. febrúar, verður
jarðsungin frá Fossvogskapellu fimmtudaginn
12. febrúar kl. 13.00.
Hulda Filippusdóttir,
Ingirós Filippusdóttir,
Sveinn Filippusson, Steinunn Erla Marinósdóttir,
María Björg Filippusdóttir, Brynjólfur Jóhannesson,
Jóhann Filippus Filippusson, Anna Emilía Nikulásdóttir,
ömmubörn, langömmubörn
og langalangömmubörn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
REGÍNA RÓSMUNDSDÓTTIR,
Hringbraut 88,
Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli laugardaginn
7. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
19. febrúar kl. 13.00.
Baldvin Ágústsson,
Betzý Ívarsdóttir, Arnór L. Pálsson,
Eyrún A. Ívarsdóttir, Hörður Ó. Guðjónsson,
Guðni Ólason, Þuríður S. Guðmundsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og aðrir aðstandendur.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
bróðir,
ÞORSTEINN BJÖRGVIN JÚLÍUSSON,
Lækjartúni 6,
Akureyri,
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Hlíð
þriðjudaginn 3. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Akureyrarkirkju fimmtu-
daginn 12. febrúar kl. 13.30.
Sigríður Lára Árnadóttir,
Guðlaug Þorsteinsdóttir, Aðalsteinn Pétursson,
Árni Þorsteinsson, Violetta Heiðbrá Hauksdóttir,
barnabörn og systkini hins látna.
✝
Ástkær móðir okkar, dóttir, systir og barnsmóðir,
SIRREY MARÍA AXELSDÓTTIR,
Álftahólum 8,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 5. febrúar.
Útförin fer fram frá Bústaðakirkju mánudaginn
16. febrúar kl. 13.00.
Kolbeinn Elí Pétursson,
Aron Örn Gunnarsson,
Kolbrún Bryndís Björnsdóttir,
Björn Ingi Valgarðsson,
Jón Grétar Axelsson,
Einar Gunnar Axelsson,
Guðný Karólína Axelsdóttir,
Pétur Hannesson,
Gunnar Örn Haraldsson.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SIGURÐUR HELGASON,
Skildinganesi 52,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 8. febrúar.
Minningarathöfn verður auglýst síðar.
Ólöf Sigurðardóttir H. Preston, L. Ware Preston,
Edda Lína Helgason Sigurðardóttir, Robert J. Jackson,
Helgi H. Sigurðsson, Karólína B. Porter,
Sigurður Einar Sigurðsson, Ingibjörg V. Kaldalóns,
Cora, Haley, Wes, Sigurður Jakob, Unnur, Kristján Víkingur, Saga,
Margrét Stella, Einar Tindur, Stefán Snær, Jake og Harry.